CineMonth - Super Edition Vol.1

Νέο CineMonth μετά από 9 ολόκληρους μήνες! Το τελευταίο ήταν αυτό του Μαίου, αλλά ολόκληρο το καλοκαίρι δεν πρέπει να είδα πάνω από 10 ταινίες (ίσως να λέω και πολλές) και το φθινόπωρο άρχισαν οι σειρές και γενικά δεν είχα όρεξη για ταινίες (μέχρι που ανακοινώθηκαν τα blogoscars)... Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν δεν πρόκειται για κανονικό CineMonth, αλλά για μια συγκεντρωτική ειδική-super έκδοσή του που περιλαμβάνει όλες τις ταινίες που είδα μέσα σ'αυτό το διάστημα (εννοείται πως μετά από τόσους μήνες δεν τις έχω όλες πρόσφατες και δεν γίνεται να θυμάμαι λεπτομέρειες)... Αυτά! Ξεκινάμε με το πρώτο μέρος και σύντομα θα υπάρξει και δεύτερο (το οποίο θα επιφυλάσσει και μια έκπληξη για τους παλιούς επισκέπτες του blog)...

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΚΕΣ & ΠΟΛΥ ΚΑΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

[2.5/10 - 3/10 - 3.5/10]

82. Η χειρότερη ταινία που είδα αυτούς τους μήνες ήταν το δεν-περνάει-η-ώρα και πιο-αργό-κι-απ΄το-θάνατο, Meek's Cutoff! Σκέτη βαρεμάρα! Εννοείται πως το είδα σε ff, δεν παλευόταν διαφορετικά... 81. Υour Ηighness... Συνήθως δεν είμαι αυστηρός με τέτοιες ταινίες, αλλά η συγκεκριμένη δεν ήταν καθόλου διασκεδαστική... χαζοπεριπετειο-κωμωδιούλα της πλάκας ήταν... κανονική αμερικανιά που "αντέχεται" χάρη στο Ναταλάκι (το οποίο εμφανίζεται από τη μέση και μετά)... 80. Το "αριστούργημα" La Grande Illusion για την εποχή του μπορεί όντως να ήταν ταινιάρα, εγώ όμως δεν το είδα την εποχή που βγήκε, αλλά το 2011 και μου φάνηκε τελείως ξεπερασμένο. Υπάρχουν πολύ καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες και πολύ πιο διαχρονικές και δυνατές (εδώ δεν είδαμε καθόλου την φρίκη του πολέμου)...

ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

[6/10]

79. Τώρα σοβαρά... έχει καμία σχέση το The Artist με αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου; Όχι ότι είμαι λάτρης του είδους, αλλά κάποιες ταινίες είναι από τις πιο αγαπημένες μου (βασικά του Chaplin κι από κει κι έπειτα ξεχωρίζω το Metropolis και το Nosferatu)... Ένα συμπαθητικό ταινιάκι είναι, με ένα απ΄τα πιο απλοϊκά σενάρια που έχω δει σε ταινία τους τελευταίους μήνες... Πολύ απλά ήταν η ιστορία ενός ανθρώπου που έχασε τη δουλειά του. Επίκαιρο όσο ποτέ το θέμα της, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήταν και απλοϊκό... Δεν λέω, μπράβο για την τόλμη τους να γυρίσουν κάτι τέτοιο το 2011, είχε ωραία φωτογραφία και σκηνογραφία (άντε και καλούτσικη σκηνοθεσία:p), αλλά για μένα το πείραμα απέτυχε και είναι μία από τις πιο υπερτιμημένες ταινίες της χρονιάς (βλ. oscars). Θα προτιμούσα να ήταν μισή ώρα βουβή ταινία, μισή ώρα ομιλούσα και μισή ώρα ομιλούσα και έγχρωμη (μη πω και 4ο και τελευταίο μισάωρο σε 3D )... με λίγα λόγια να μην ήταν μόνο "φόρος τιμής στον βουβό κινηματογράφο" (και καλά), αλλά σε ολόκληρη την εξέλιξη της 7ης τέχνης... Έτσι όπως ήταν, μου φάνηκε ψιλο-αδιάφορο. Τελικό συμπέρασμα: Δεν είναι τυχαίο που σταμάτησαν να γυρίζονται βουβές ταινίες... :p

78. Το σλασεροθριλεράκι The Midnight Meat Train βασίζεται σε ιστορία του Clive Barker (Hellraiser, Candyman) κι έχει μερικά ωραία-άγρια σκηνικά, αλλά πρωταγωνιστεί ο Bradley Cooper... Πάντως αν θέλετε να δείτε "μετροθρίλερ" (θα ζητήσω πνευματικά δικαιώματα για τον όρο:p), προτείνω το Creep με την Franka Potente! 77. Το 3ο μέρος του Paranormal Activity ήταν πάνω-κάτω στο ίδιο επίπεδο με το 2ο (άντε ίσως λίγο καλύτερο - το 1ο παραμένει το αγαπημένο μου). Είχε αρκετά τρομαχτική ατμόσφαιρα (βοηθούσε και η κινούμενη κάμερα που γύριζε 180 μοίρες), αλλά μέχρι εκεί. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. 76. Στο πρώτο μισό του Drive Angry ο γελαδομούρης Nicolas Cage ήταν πιο cool και πιο badass από ποτέ και για να είμαι ειλικρινής διασκέδασα αρκετά, τόσο με τις ατάκες, όσο και με τα σκηνικά, αλλά στο δεύτερο μισό - excusez-moi - το παραχέσανε με τις θρησκευτικές παπαριές (φανταστείτε Supernatural, αλλά στο πιο γελοίο)...

[6/10]

75. Το THX 1138 πιστεύω πως είναι η πιο σοβαρή (και πιο αργή) ταινία του Lucas, αλλά προσωπικά προτιμώ τα παρόμοιας θεματολογίας 1984 και Fahrenheit 451... Με τα 74. Sleeping Beauty και 73. Another Earth ψιλοαπογοητεύτηκα... τα περίμενα κάπως διαφορετικά... πιο δυνατά... Το πρώτο ήταν δήθεν προκλητικό, αλλά όχι πραγματικά τολμηρό και δεν είχε να πει κάτι καινούριο στην τελική... Η ύπαρξη της άλλης Γης στο δεύτερο ήταν κάπως ανούσια και χρησίμευσε ως maguffin στο δράμα της πρωταγωνίστριας... Τελοσπάντων... τουλάχιστον είχαν αξιόλογες ερμηνείες... 72. Στο Rampart είδα τον Woody Harrelson να προσπαθεί να το παίξει Vic Mackey (βλ. The Shield) και φυσικά δεν με έπεισε... Απλά έβλεπα τον Woody Harrelson να προσπαθεί να το παίξει Vic Mackey (νομίζω πως το ξανάπα αυτό, αλλά η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης - και θεία της βαρεμάρας, αλλά τέλοσπαντωνε)...

[6/10]

71. Το Horrible Bosses είναι άλλη μια αμερικανιά με χαζό χιουμοράκι (βλ. σεξιστικά αστειάκια για 15ρονα) που όμως χάρη στην αρκετά "πρωτότυπη" κι ενδιαφέρουσα υπόθεσή της (και στους διάσημους πρωταγωνιστές της φυσικά), βλέπεται ευχάριστα. Πάντως ζήτημα να χαμογέλασα 3-4 φορές... 70. Είναι δεδομένο πλέον πως σε ταινία του Tarsem δεν πρέπει να έχουμε πολλές απαιτήσεις απ΄το σενάριο κι αυτό το επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά με το Immortals... Εντάξει, δεν λέω, καταπληκτικά σκηνικά (η υψηλής αισθητικής καλλιτεχνική διεύθυνση στις ταινίες του Tarsem είναι δεδομένη), αλλά στο τέλος νόμιζα πως παρακολουθούσα video-game κι όχι κινηματογραφική ταινία! Να βλέπεις συνέχεια τις ίδιες slow-motion σφαγές με το ψεύτικο-ψηφιακό αίμα να πετάγεται σε slow-motion δεν είναι κι ότι καλύτερο. Δεν με εντυπωσίαζαν ούτε στους 300 τα αντίστοιχα σκηνικά. Αντιθέτως μου φαίνονται τελείως ενοχλητικά! Μόνο τα 15χρονα γουστάρουν και ζητωκραυγάζουν με κάτι τέτοια (αν τα γουστάρεις και συ που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή... εξαιρείσαι φυσικά και είσαι καταπληκτικός:p)... 69. Στο Cowboys & Aliens εκτός απ΄τους διάσημους πρωταγωνιστές του, είδαμε και τεράστιες εχθρικές εξωγήινες χελώνες (τα χελωνονιντζάκια δυστυχώς δεν τα είδαμε), αλλά η ταινία δεν ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική (προς το τέλος κάτι πήγε να κάνει, αλλά και πάλι δεν)... 68. Smurfs (Σμερφς και μλκς... Στρουμφάκια)... δεν χαλιέμαι με παιδικές ταινίες... ούτε μπορώ να τις κρίνω αυστηρά... Πάντως τα 2 μεγαλύτερα ελαττώματά της ήταν ότι μετέφεραν όλη τη δράση στον κόσμο μας (στο Νιου Γιορκ:p) και φυσικά ο "Γκαργκαμέλ" (βλ. Δρακουμέλ) του Hank Azaria...!!!

[6.5/10]

67. Περίμενα να είναι χειρότερο το Paul, αλλά για αγγλο-αμερικανιά, δεν ήταν κακό! Μερικά σκηνικά είχαν πλάκα και είχε τη μαγκιά και την στοιχειώδη ευφυΐα να χλευάζει τους θρησκόληπτους και τις θρησκείες τους (σε αντίθεση με κάτι άλλες σοβαροφανείς αμπελοφιλοσοφημένες ταινίες)... 66. Σίγουρα το Green Lantern δεν είναι από τις καλύτερες ταινίες με σουπερ-ήρωες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είχε και τις καλές στιγμές του (πέρα από τις γελοίες) ή πως δεν πέρασε η ώρα ευχάριστα (σε θερινό όλες οι ταινίες μοιάζουν καλύτερες:p)... 65. Με το Hangover 2 απογοητεύτηκα. Σε αρκετές σκηνές απλά χαμογέλασα και τις περισσότερες από αυτές από αμηχανία κυρίως! Δεν είμαι σεμνότυφος, αλλά νομίζω το παράκαναν με τα χαζοσεξιστικά αστειάκια... Κρίμα γιατί απ΄το trailer περίμενα κάτι καλύτερο (τουλάχιστον μια αντάξια συνέχεια της πρώτης ταινίας)...

[6.5/10]

64. Το The Woman το θεωρώ χαμένη ευκαιρία για μια πραγματικά γαμάτη σλασεριά... Εντάξει, στο φινάλε είχε όλα τα καλά σκηνικά... αλλά δεν έφτανε αυτό. Πάντως η τελευταία σκηνή δεν μου άρεσε (όποιος έχει δει την ταινία και θέλει, μπορούμε να τη συζητήσουμε στα σχόλια) 63. To Tinker Tailor Soldier Spy το περίμενα πως και πως, το είχα και στις πολυαναμενόμενες ταινίες της σεζόν, αλλά προφανώς δεν έπρεπε να περιμένω πολλά απ΄τον σκηνοθέτη του υπερτιμημένου Låt den rätte komma in... Δεν με ενδιέφερε να μάθω ποιος είναι ο διπλός κατάσκοπος. Όσο για τις ερμηνείες... καμία δεν μου έκανε εντύπωση και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είχε υποψηφιότητα στα oscars ο Oldman! Δεν έκανε και τίποτα το ιδιαίτερο, ούτε είχε κανέναν σούπερ απαιτητικό ρόλο...!!! 62. Επίσης, εκτός απ΄τον Oldman, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είχε υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας το ψιλο-αδιάφορο Moneyball...!!! Βέβαια δεν έχει βιασμούς... αλλά μιλάμε για ταινία που σε λίγους μήνες δεν θα θυμάται ούτε ο Brad Pitt (ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν αρκετά καλός στο ρόλο του)...!!! 61. The Iron Lady... δεν λέω, πολύ καλή η Meryl Streep, αλλά μου την έσπαγε η προφορά της (αυτή την προφορά έπρεπε να έχει βέβαια, αλλά μου τη σπάει η βαριά αγγλική προφορά)... Απλά καλούτσικο ταινιάκι που βλέπεται για την ερμηνεία της πρωταγωνίστριας με λίγα λόγια. Πάντως αν ήταν ταινία εποχής, θα ήταν το φετινό The King's Speech (πάλι καλά δηλαδή)...

60. Take Shelter... άλλο ένα καλούτσικο υπερτιμημένο ταινιάκι...!!! Περίμενα να κάνει το μπαμ... να έχει μια δυνατή σκηνή... ένα μεγάλο ξέσπασμα (κάτι πολύ πιο δυνατό απ΄το αναποδογύρισμα ενός τραπεζιού)... και περίμενα... περίμενα... περίμενα... μέχρι που τελείωσε η ταινία! Πόσο fail ήταν στο τέλος που πήρε τη γυναίκα του και την κόρη του στο καταφύγιο και τις άφησε να βγουν μετά από μερικές ώρες; Δεν έχω ξαναδεί πιο αποτυχημένο ψυχάκια... :p Όσο για τον Michael Shannon, άλλος υπερτιμημένος από κει...!!! Παίζει να είναι κι απ΄τους χειρότερους ηθοποιούς των τελευταίων ετών... Σε ΟΛΕΣ τις σκηνές, σε ΟΛΕΣ τις ταινίες (αλλά και στο Boardwalk Empire φυσικά) "ερμηνεύει" πάντα με τη μία και μοναδική έκφρασή του... δεν μπορεί να αλλάξει το μονίμως αγριεμένο-φρικαρισμένο βλέμμα του... είναι πάντα έτσι... αλήθεια... να... δείτε... την ηθοποιάρα... Μοιάζει λες και θέλει να κάνει ευκοίλια και κρατιέται μην του φύγουν...!!! Πάντως αν - ό μη γένοιτο - αποφάσιζαν να γυρίσουν ντεξτεροταινία και για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να παίξει ο Michael C. Hall, θα ήταν ο καταλληλότερος αντικαταστάτης... Έχει αυτή τη σκατόφατσα που απαιτεί ο ρόλος...

ΚΑΛΕΣ & ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

[7/10]

59. Το Sleuth είναι από τις ελάχιστες ταινίες που είδα μέσα στο καλοκαίρι και δεν θυμάμαι και πολλά... Εντάξει, είχε δύο καταξιωμένους πρωταγωνιστές, κάποιους έξυπνους διαλόγους, ωραίες ανατροπές... αλλά αυτό που με ενόχλησε ήταν ότι βρωμούσε θεατρίλα και μάλιστα σε υπερβολικό βαθμό (βλ. σκηνικά/κοστούμια/μακιγιάζ... σχεδόν στα πάντα)... Όχι, δεν το δικαιολογώ επειδή βασίζεται σε θεατρικό έργο. :p 58. Soul Surfer, ενδιαφέρουσα ταινία (βασίζεται και σε αληθινή ιστορία), αρκετά καλές ερμηνείες (ξεχώριζε αυτή της πρωταγωνίστριας φυσικά), αλλά γενικά θύμιζε τηλεταινία... Πάντως βλέπεται ευχάριστα. 57. Για το A Lonely Place to Die είχα φάει spoilers και ήξερα τι παίζεται, αλλά και πάλι το είδα με ενδιαφέρον (ειδικά το πρώτο μισό που διαδραματιζόταν στην άγρια φύση, είχε ωραία σκηνικά)... Άλλωστε η Melissa George ήταν απ΄τις πιο αγαπημένες μου παρουσίες στο υπερτιμημένο Alias...

[7/10]

56. Το The Rum Diary περίμενα να είναι καλύτερο λόγω του ότι βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Hunter S. Thompson, αλλά φυσικά χωρίς Terry Gilliam δεν γινόταν να πλησιάσει την ταινιάρα Fear and Loathing in Las Vegas... Πάντως δεν με χάλασε καθόλου! Μια χαρά ατμόσφαιρα είχε (άμα βλέπεις Κούβα στο φόντο, δεν χρειάζεται κάτι άλλο), 3-4 γαμάτα κωμικοτραγικά σκηνικά κι έναν Giovanni Ribisi σε τρελά κέφια να κλέβει την παράσταση σε κάθε σκηνή που εμφανιζόταν (ελπίζω να τον θυμηθώ στα επόμενα blogoscars για το Β' αντρικό)... 55. Source Code... λοιπόν κι αυτό δεν το θυμάμαι καλά... Καλούτσικο ταινιάκι ήταν, δεν βαριέσαι, ενδιαφέρον είχε, αλλά απ'ότι θυμάμαι δεν μου άρεσε η "ανατροπή" στο φινάλε... Δεν με έπεισε... μου φάνηκε τελείως εξωπραγματική και χαζή (και ήταν ήδη εξωπραγματικό το σενάριο - είπαμε, επιστημονική φαντασία αλλά - excusez-moi2 - το παράχεσαν για τα καλά:p)... Πάντως δεν είχα και μεγάλες απαιτήσεις απ΄τον σκηνοθέτη του υπερτιμημένου Moonακίου...

54. Είχα δει αρκετές θετικές (έως και διθυραμβικές) κριτικές για το The Muppets, αλλά τελικά ψιλο-απογοητεύτηκα απ'το τελικό αποτέλεσμα... Τα μουσικοχορευτικά κομμάτια του Jason Segel δεν μου άρεσαν καθόλου... βασικά γενικά δεν μου άρεσε αυτός... μου φάνηκε μετριότατος (δεν τον πάω κι ας μην τον έχω δει πουθενά αλλού). Με λίγα λόγια θα τη χαρακτήριζα ωραία ταινία, αλλά και ξεπερασμένη ταυτόχρονα (σαν τα Muppets)... Ελπίζω το sequel να είναι καλύτερο, να μην έχει έναν τόσο γραφικό "κακό" σαν τον Chris Cooper (κυρίως να μην "ραπάρει" όπως έκανε στην με διαφορά πιο γελοία σκηνή της ταινίας) και να έχει περισσότερο αυτόν κι αυτόν (απλά δείτε αυτές τις σκηνές για να δείτε πως ήταν τα Muppets όταν ήταν πραγματικά γαμάτα)...!!! 53. Όσοι παρακολουθείτε καιρό το βλογκ, ξέρετε τις αδυναμίες μου (Δεινόσαυροι, Εξωγήινοι και Ρομπότ... το γνωστό σε όλους ΔΕΡ - αν ήμουν σκηνοθέτης θα γύριζα ταινία που θα'χε και τα τρία:p)... οπότε ήταν λογικό να μην απογοητευθώ με το Real Steel... Βέβαια από την άλλη δεν εντυπωσιάστηκα και σίγουρα δεν ξετρελάθηκα (είχε κι αυτόν τον σπαστικό πιτσιρικά που το έπαιζε μαγκάκος και μου έσπαγε τα νεύρα - μόνο προς το τέλος τον έκαναν πιο συμπαθητικό)...

[7.5/10]

52. The Killing, μία από τις ελάχιστες ταινίες του μεγάλου Kubrick που δεν είχα δει... φαντάζομαι πως για την εποχή της ειδικά... πρόκειται για ένα εξαιρετικό film-noir, αλλά για να είμαι ειλικρινής προσωπικά δεν ξετρελάθηκα... δεν αγωνιούσα ιδιαίτερα για το αν θα καταφέρουν να εκτελέσουν το σχέδιό τους στην εντέλεια (όχι ότι περίμενα κάτι τέτοιο)... Πάντως το φινάλε είναι κλασικό και δίνει έξτρα πόντους στην ταινία. (κι αυτό, το καλοκαίρι το είχα δει και δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες) 51. Στο The Debt κυρίως μου άρεσε η Chastain, ο Jesper Christensen (δεν ξέρω γιατί δεν τον ψήφισα στα φετινά blogoscars γμτ) και 2-3 αγωνιώδεις σκηνές. Για το φινάλε δεν είμαι σίγουρος... Μάλλον ανάμεικτα συναισθήματα μου άφησε... 50. Το That Evening Sun είναι περισσότερο ταινία ερμηνειών και πολυδιάστατων χαρακτήρων. Πρόκειται για δύο εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες που έρχονται αντιμέτωποι με σκοπό να υπερασπιστούν αυτά που πιστεύουν ότι τους ανήκουν και κατ'επέκταση αυτά που εκπροσωπούν γι'αυτούς... Εξαιρετικός ο Ray McKinnon, αλλά ο Hal Holbrook δίνει - αν όχι την ερμηνεία της καριέρας του - σίγουρα μία από τις 2-3 καλύτερες...!!! Ααα... για τους fans της Shieldάρας, σε ένα μικρό ρόλο βλέπουμε και την ηθοποιάρα Walton Goggins... 49. Με τις καθαρόαιμες πολιτικές ταινίες δεν τα πάω και τόσο καλά, προτιμώ τα πολιτικά θρίλερ (βλ. The Manchurian Candidate, Three Days of the Condor, All the President's Men, The Parallax View), αλλά το The Ides of March με εξέπληξε ευχάριστα... Δεν βαρέθηκα ούτε στιγμή και μου άρεσε η μεταστροφή του χαρακτήρα του Gosling που έμαθε πως παίζεται το παιχνίδι και από ιδεολόγος έγινε κανονικός πολιτικός...

[7.5/10]

48. Insidious, ένα θρίλερ τρόμου με αποπνικτική ατμόσφαιρα που θυμίζει παλιότερες ταινίες του είδους (π.χ. Poltergeist). Δεν μπορώ να πω ότι τρόμαξα ιδιαίτερα, αλλά είχε ωραία σκηνικά. Το βασικότερο μειονέκτημά του κατά τη γνώμη μου ήταν η προβλεψιμότητά του... έλειπε παντελώς το στοιχείο της έκπληξης (ειδικά στο φινάλε)... 47. Το Triangle με κούρασε λίγο στο πρώτο μισό που βλέπαμε συνεχώς το ίδιο σκηνικό στο πλοίο (από άλλη "χρονοπτική" γωνιά φυσικά:p), αλλά είχε έξυπνο σενάριο κι ένα γαμάτο φινάλε που σε αποζημίωνε και με το παραπάνω. Κι εδώ πρωταγωνιστεί η Melissa George... αλλά το κακό είναι ότι λίγο καιρό νωρίτερα είχα δει ένα παρόμοιο θρίλερ (υπομονή - το έχω στη θέση 17:p) κι έχανε στην σύγκριση... Ένιωθα πως έβλεπα κάτι που είχα ξαναδεί (βέβαια αν τα έβλεπα αντίστροφα δεν ξέρω ποιο θα μου άρεσε περισσότερο)... ***SPOILER*** Τέλος να σημειώσω πως δεν μάθαμε ποτέ πως ξεκίνησε αυτή η χωροχρονική λούπα (κάτι που ισχύει και για την άλλη ταινία) και δεν ξέρω αν υπάρχει λογική εξήγηση για κάτι τέτοιο... ***SPOILER***

46. Για να είμαι ειλικρινής η Hanna με ψιλο-απογοήτευσε. Περίμενα κάτι καλύτερο απ΄τον σκηνοθέτη του Atonement και του υποτιμημένου The Soloist... Ξεκίνησε καλά και η Saoirse Ronan ήταν ως συνήθως εξαιρετική, αλλά προφανώς από τη μέση και μετά οι σεναριογράφοι δεν ήξεραν τι να κάνουν με την ηρωίδα τους και την έβαλαν να παρακολουθεί πως χορεύουν οι τσιγγάνοι (που κι αυτοί δεν έχουν τόπο, δεν έχουν ελπίδα και δεν θα τους χάσει καμιά πατρίδα:p)... Όκι-ντόκι... εντυπωσιάστηκα! #NOT Επίσης οι κακοί της ταινίας ήταν της πλάκας και δυστυχώς η σπουδαία Cate Blanchett πήγε χαμένη σε έναν μικρό για το ταλέντο της ρόλο. 45. Προφανώς το Scre4m δεν είναι σοβαροφανής ταινία και σίγουρα ήταν διασκεδαστικότατη, αλλά εν τέλει δεν είχε να προσφέρει κάτι παραπάνω στο συγκεκριμένο franchise και σε αρκετά σημεία καταντούσε γελοίο με τις υπερβολές του... Από την εναρκτήρια σκηνή το παράκανε... εντάξει το πιάσαμε το αστείο... παρωδία όλων των κλισέ των τρομο-sequels κι έτσι (ουσιαστικά απ'το Scream 2 αυτό έκανε)... αλλά έφτασε στα όρια των Scary Movie... Δηλαδή αν στο Scr5am ολόκληρη η ταινία είναι μια τέτοια εναρκτήρια σκηνή, θα είναι ακόμα έξυπνο κι αστείο; Και στην τελική τι θέλει να μας πει ο Craven; Ότι γυρίζει sequels για να παρωδεί και όχι για το παραδάκι; Ακριβώς αυτό που παρωδεί κάνει, απλά το κάνει και καλά με έξυπνο τρόπο (έξυπνο όσο και η επιτηδευμένα χαζή εξήγηση του/των δολοφόνου/ων)... Αλλά εντάξει, είπαμε... αναμφισβήτητα ξέρει να κάνει μια διασκεδαστική ταινία τρόμου.

[7.5/10]

44. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn ήταν το καταπληκτικό του animation, η φωτογραφία του και κάνα 2-3 εντυπωσιακές σκηνές. Να είχε και πιο ενδιαφέρουσα ιστορία, θα ήταν καλύτερα... 43. Αναμφισβήτητα το War Horse είναι παλιομοδίτικη ταινία (ειδικά το πρώτο μισάωρο με την γελοία μουσική υπόκρουση), αλλά από τη στιγμή που άρχισε ο πόλεμος, μου άρεσε αρκετά! Εντάξει, μπορεί να μην συγκαταλέγεται στις σπουδαίες αντιπολεμικές ταινίες, αλλά μην ξεχνάμε πως βασίζεται σε παιδικό βιβλίο του 1982 που έχει ως κεντρικό χαρακτήρα ένα άλογο... Δικαιολογείται νομίζω... Πάντως η σκηνοθεσία του Spielberg ήταν καταπληκτική!

42. Μάλιστααααααααα... πάμε και στην πιο υπερτιμημένη ταινία των blogoscars, το Drive φυσικά... Τι μου άρεσε στην συγκεκριμένη ταινία: η αριστουργηματική εναρκτήρια σκηνή και οι γαμάτοι τίτλοι αρχής, το soundtrack, η σκηνοθεσία και η φωτογραφία. Τι δεν μου άρεσε: σαν σύνολο μου φάνηκε υπερβολικά επιτηδευμένο... μου έδωσε την εντύπωση πως γυρίστηκε μόνο και μόνο για να βάλει ο Refn όλα αυτά τα κομμάτια σε μια ταινία και για να πουλήσει μούρη ο Gosling με το scorpion-jacket του... Για να βγάλουν κέρδος απ΄τις πωλήσεις του soundtrack και του μπουφάν με λίγα λόγια (παρεμπιπτόντως δεν υπήρχε περίπτωση να φορέσω ποτέ κάτι τέτοιο - εκτός αν ήταν απόκριες:p)... Επίσης ο Driver ήταν κυριολεκτικά ότι να'ναι σαν χαρακτήρας! Τη μία στιγμή ήταν ο ευαίσθητος και ρομαντικός γόης και την άλλη, ο απρόβλεπτος ψυχάκιας που σπάει κεφάλια (τελείως ξεκάρφωτα και αναίτια τα περισσότερα ξεσπάσματα βίας της ταινίας)...!!! Σαφέστατα είχε σοβαρότατο πρόβλημα (για το Δαφνί ήταν) και δεν μπορούσα να ταυτιστώ με έναν τέτοιο χαρακτήρα... Όταν π.χ. ο Θεός Robert De Niro γινόταν pop-icon ως Taxi Driver, δεν έγινε απλά και μόνο λόγω μόστρας... επειδή περιέφερε την μοϊκάνα του ξέρωγω κι επειδή το'παιζε και καλά άγριος... αλλά γιατί έδωσε μία από τις καλύτερες-σπουδαιότερες-εμβληματικότερες ερμηνείες της δεκαετίας του 70 (αλλά και όλων των εποχών ταυτόχρονα). Όχι γιατί έδειχνε πόσο ωραίος είναι για να ουρλιάζουν τα κοριτσάκια όπως κάνουν με τον Sakis ή οι χίπστερς με τους... "Paranormal Unknowns" (μην τους ψάχνετε, δεν υπάρχουν:p)... Ααα... και πόσο γελοία μπορεί να είναι η οδοντογλυφίδα στο στόμα; Και καλά μαγκιά (της πλάκας)... σαν κάτι γελοίους ψευτόμαγκες που πουλούσαν αγριάδα σε ελληνικές βιντεοταινίες των 80's... Τρομερό στυλ ρε... ΟΥΑΟΥ!!! Αν σου αρέσει τόσο πολύ πάντως, να αρχίσεις να κυκλοφορείς κι εσύ έτσι... πίστεψέ με, θα'σαι και πολύ "cool" και πολύ "γαμάουα" ναούμε δικέ μου... και στάνταρ θα πάθουν πλάκα όλες οι γκόμενες (αλλά και όλοι οι "γκάιζ")... :p 41. Το Mission Impossible: Ghost Protocol ξεκίνησε δυνατά, αλλά από τη μέση και μετά άρχισε να με κουράζει με τις αλλεπάλληλες σκηνές δράσεις (με άλλα λόγια, ακόμα η 1η ταινία είναι η αγαπημένη μου της σειράς)... Πάντως σίγουρα είχε γαμάτη σκηνοθεσία! (αυτά - και πολλά είπα:p)

[7.5/10]

Κατά τη γνώμη μου το 40. Tyrannosaur και το 39. Martha Marcy May Marlene είχαν εξαιρετικές ερμηνείες (κυρίως στους Α' γυναικείους ρόλους - άλλωστε και τα δύο είχαν καταπιεσμένες-"προβληματικές"-κακοποιημένες γυναίκες), ενδιαφέρουσα υπόθεση, αλλά δυστυχώς ήταν κάπως υποτονικές ταινίες... περίμενα να γίνει το "μπαμ"... να δω ένα ξέσπασμα... μια κορύφωση του δράματος και στα δύο, αλλά δεν είδα κάτι τέτοιο (ειδικά στο 2ο με το κάπως ανοιχτό φινάλε του - το 1ο είχε ωραία ανατροπή πάντως). 38. Το Melancholia είχε αριστουργηματική έναρξη, αριστουργηματικό φινάλε, αλλά σαν σύνολο δεν με εντυπωσίασε. Σίγουρα ήταν καλύτερο απ΄τον Αντίχριστο, αλλά δεν συγκρίνεται με προηγούμενες ταινίες του Trier που έχω δει (Dancer in the Dark, Manderlay, Idioterne, Breaking the Waves, Dogville)... 37. The Tree of Life, μια ταινία που την περίμενα πως και πως για κάνα 2-3 χρόνια, αλλά δυστυχώς δεν ήταν το αριστούργημα που περίμενα και ήθελα να δω. Βέβαια καθαρά από άποψη θεάματος, σκηνοθεσίας και φωτογραφίας, ήταν αριστούργημα... μιλάμε για μοναδικές εικόνες (αν και τις διαστημικές μου φάνηκε ότι τις πήρε έτοιμες απ΄το Hubble αντί να πάει να κάνει κάνα γύρισμα:p)... αλλά μου έδωσε την εντύπωση πως ο Mallick προσπαθεί απεγνωσμένα να γίνει ο νέος Kubrick... Ε όσο και να προσπαθεί δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Επίσης δεν ένιωθα πως έβλεπα κινηματογραφική ταινία, αλλά κάτι άλλο... δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω... video-art ίσως; Από άποψη νοημάτων και φιλοσοφίας τώρα... δεν θυμάμαι που, αλλά κάπου είχα διαβάσει πως τερμάτισε την δηθενιά... Συμφωνώ απόλυτα. Με λίγα λόγια καταλαβαίνω και αυτούς που λένε πως είναι αριστούργημα (από μία άποψη είναι) και αυτούς που λένε ότι είναι πατάτα (από μία άλλη άποψη είναι:p).

To be continued in vol.2...

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

1. Ούτε θέλω, ούτε και προσπαθώ να το παίξω κριτικός (και να ήθελα δεν θα μπορούσα), απλά την υποκειμενική μου άποψη εκφράζω...

2. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που βαθμολογώ από 8/10 και πάνω... Τα 7άρια για μένα είναι απλά καλές ταινίες που δύσκολα θα έβλεπα και 2η φορά... Τα 6άρια κατά τη γνώμη μου είναι ταινίες για μία και μοναδική θέαση (σχεδόν μέτριες - σχεδόν καλούτσικες)... Τα 5άρια μετριότατες ταινίες που και να μην τις είχα δει δεν θα έχανα τίποτα... Τα 4άρια είναι κακές ταινίες και όσο κατεβαίνουμε χειροτερεύει η κατάσταση (πολύ κακές / πάρα πολύ κακές / πατάτες)... :p

3. Τις ταινίες τις κρίνω πάντα με βάση το είδος τους και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που είχα... Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου δηλαδή...

4. Ποτέ δεν συγκρίνω άσχετες ταινίες μεταξύ τους. Δεν έχει κανένα νόημα κάτι τέτοιο... Με λίγα λόγια μπορεί π.χ. σε κάποιο κοινωνικό δράμα να έχω μικρότερο βαθμό από κάποιο θρίλερ (τυχαία είναι τα είδη που αναφέρω) αλλά να μου αρέσει περισσότερο το συγκεκριμένο δράμα... Όπως είπα δεν συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους, αλλά τις κρίνω με βάση το είδος τους και πάντα τελείως υποκειμενικά. Αυτά! :)