CineMonth - May (2011)



ΚΑΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

14. Des hommes et des dieux (2010)

Σκηνοθεσία: Xavier Beauvois.
Πρωταγωνιστούν: Lambert Wilson, Michael Lonsdale, Olivier Rabourdin.
Διάρκεια: 122 λεπτά.

Υπόθεση: Ένα μοναστήρι, που βρίσκεται σε μια φτωχή κοινότητα της Αλγερίας, βρίσκεται αντιμέτωπο με την τρομοκρατική απειλή της επιδρομής φονταμενταλιστών ανταρτών και οι μοναχοί καλούνται να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν στο μοναστήρι ή αν θα το εγκαταλείψουν για να σώσουν τις ζωές τους.

Προσωπική Άποψη: Εντάξει, δεν είναι πραγματικά κακή ταινία, αλλά δεν με έκανε να ενδιαφερθώ για τους μοναχούς και αν εξαιρέσουμε τα τελευταία λεπτά, δεν με έπεισε πως κινδυνεύουν πραγματικά... Δεν έζησα το δράμα τους (δεν με ενδιέφερε κιόλας) και το δίλημμά τους μου φάνηκε τελείως ψεύτικο και ηθικοπλαστικό... Δεν είχα αμφιβολία για το ποια θα είναι η επιλογή τους και με κούρασαν και με τις ψαλμωδίες τους... :p

Προσωπική Αξιολόγηση: 4/10


ΜΕΤΡΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

13. Kak ya provyol etim letom (2010)

Σκηνοθεσία: Aleksei Popogrebsky.
Πρωταγωνιστούν: Grigory Dobrygin, Sergei Puskepalis.
Διάρκεια: 130 λεπτά.

Υπόθεση: Ο Sergei και ο Pavel είναι μετεωρολόγοι και περνούν ολόκληρους μήνες σε πλήρη απομόνωση σε έναν πολικό σταθμό που βρίσκεται σε κάποιο ερημικό νησί του Αρκτικού Ωκεανού. Μια μέρα ο Pavel θα λάβει ένα σημαντικό μήνυμα που αφορά τον Sergei, αλλά θα αποφασίσει να του το αποκρύψει!

Προσωπική Άποψη: Έχει μερικά πολύ ωραία "ποιητικά" πλάνα... βλέπεις τον άνθρωπο τελείως ανήμπορο μέσα στο άγριο ερημωμένο τοπίο της φύσης... και οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές... αλλά μου έδωσε την εντύπωση πως όλα έγιναν χωρίς λόγο, για το τίποτα... Μόνο και μόνο επειδή ήταν μλκς ο πρωταγωνιστής και απέκρυψε το μήνυμα... Για ποιο λόγο και με ποια λογική το έκανε αυτό; Επειδή δεν ήθελε να μείνει μόνος του;!;!; Αχ μωρέ τον καημενούλη!!! :/ :p Πάντως γενικά και οι δύο χαρακτήρες μου φάνηκαν τελείως αψυχολόγητοι! Και ο άλλος όταν έμαθε... δεν αντέδρασε φυσιολογικά... Επίσης το φινάλε ήταν ξενέρωτο και δεν υπήρχε κορύφωση...

Προσωπική Αξιολόγηση: 5/10


ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

12. Unknown (2011)

Σκηνοθεσία: Jaume Collet-Serra.
Πρωταγωνιστούν: Liam Neeson, Diane Kruger, January Jones, Aidan Quinn, Bruno Ganz, Frank Langella.
Διάρκεια: 113 λεπτά.

Υπόθεση: Ο Δρ. Martin Harris ξυπνά μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε στο Βερολίνο για να ανακαλύψει ότι η σύζυγός του ξαφνικά δεν τον αναγνωρίζει και πως ένα άλλο άτομο έχει πάρει την ταυτότητά του!

Προσωπική Άποψη: Το πρώτο μισάωρο είχε ενδιαφέρον, αλλά όσο περνούσε η ώρα όλο και χειροτέρευε η πλοκή (η "αποκάλυψη" ήταν της πλάκας)... Σε γενικές γραμμές βλέπεται... αλλά είναι από τις ταινίες που θα δεις μια φορά για να περάσεις την ώρα σου και μετά τις ξεχνάς (κι ας μην είναι κακές ταινίες). Δυστυχώς δεν είναι Taken με λίγα λόγια... Ε αυτά! (και πολλά είπα:p) Πάντως αν δεν πρωταγωνιστούσε ο Neeson θα έβαζα ακόμα χαμηλότερο βαθμό:

Προσωπική Αξιολόγηση: 6/10


11. Little Fockers (2010)

Σκηνοθεσία: Paul Weitz.
Πρωταγωνιστούν: Ben Stiller, Robert De Niro, Dustin Hoffman, Barbra Streisand, Jessica Alba, Laura Dern, Harvey Keitel.
Διάρκεια: 98 λεπτά.

Υπόθεση: Ο πάτερ-φαμίλιας, Jack Byrnes, θέλει να ορίσει αντικαταστάτη, αλλά έχει ο γαμπρός του, Greg Focker (a.k.a. "η αρσενική νοσοκόμα"), ότι χρειάζεται για τη συγκεκριμένη θέση;

Προσωπική Άποψη: Η δεύτερη ταινία δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα και γι'αυτό το λόγο περίμενα το τρίτο μέρος να είναι ακόμα χειρότερο, αλλά παραδόξως μου φάνηκε κάπως καλύτερο! Σύμφωνοι, δεν είναι από τις κωμωδίες που θα σε κάνουν να πεθάνεις απ΄τα γέλια και γενικά τα γκαγκς επαναλαμβάνονται, αλλά δεν πέρασα καθόλου άσχημα! Η ώρα πέρασε ευχάριστα και φάνηκε πως και οι πρωταγωνιστές το διασκέδασαν κι αυτή τη φορά... Πλέον είναι δεδομένο πως ο Ben Stiller και ο Robert De Niro είναι ωραίο κωμικό δίδυμο και προσφέρουν αρκετές απολαυστικές στιγμές. Εννοείται πως δεν είναι για κουλτουριάρηδες... :p

Προσωπική Αξιολόγηση: 6.5/10


10. Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides (2011)

Σκηνοθεσία: Rob Marshall.
Πρωταγωνιστούν: Johnny Depp, Penélope Cruz, Geoffrey Rush, Ian McShane, Keith Richards.
Διάρκεια: 136 λεπτά.

Υπόθεση: Στην 4η περιπετειώδη ιστορία των Πειρατών της Καραϊβικής, ο Captain Jack Sparrow θα διασχίσει δύσβατα μονοπάτια παρέα με την μυστηριώδη Angelica και τον τρομερό Μαυρογένη με σκοπό να ανακαλύψουν την θρυλική 'Πηγή της Νεότητας'.

Προσωπική Άποψη: Το πρώτο μισό (=κάνει και διάλειμμα εδώ ο κινηματογράφος:p) μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ!!! Ήταν διασκεδαστικό, είχε γέλιο, ρυθμό... Γενικά ΟΛΟ το σκηνικό στο Λονδίνο είχε πολύ πλάκα και μέχρι την πρώτη γοργονοσκηνή ήταν ok αλλά μετά άρχισε να με κουράζει... ήταν ψιλοβαρετή η αναζήτηση της πηγής... Δυστυχώς δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον... Θα μπορούσαν (και έπρεπε) να το κάνουν πολύ πιο εντυπωσιακό το όλο σκηνικό (βασικά δεν ήταν καθόλου εντυπωσιακό έτσι όπως το έκαναν)... Σε γενικές γραμμές δεν με χάλασε, αλλά δεν πρόκειται να το ξαναδώ (ταινία κάτω από 8/10 δύσκολα ξαναβλέπω). Το καλό είναι ότι δεν με κούρασε όσο η τρίτη ταινία. Πάντως για μία φορά και για να περάσει η ώρα... δεν είν' κακό! :)

Προσωπική Αξιολόγηση: 6.5/10


ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

9. Brothers (2009)

Σκηνοθεσία: Jim Sheridan.
Πρωταγωνιστούν: Tobey Maguire, Jake Gyllenhaal, Natalie Portman, Sam Shepard, Carey Mulligan.
Διάρκεια: 105 λεπτά.

Υπόθεση: Ο Tommy Cahill μετά την είδηση του θανάτου του αδερφού του, Sam, που υπηρετούσε στο Αφγανιστάν, θα έρθει κοντά με την οικογένεια του εκλιπόντος και θα αρχίσει να τη φροντίζει. Ο Sam όμως δεν έχει πεθάνει πραγματικά, αλλά είναι αιχμάλωτος πολέμου...

Προσωπική Άποψη: Ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά ταυτόχρονα και αρκετά τετριμμένη (έστω και με κάποιες παραλλαγές, την έχουμε ξαναδεί πολλές φορές)... Τουλάχιστον την διαφοροποιούσε κάπως το "πολεμικό" δράμα του πρωταγωνιστή... Ο (πρώην) Spiderman δεν ήταν κακός στην ερμηνεία του (γενικά δεν τον θεωρώ κακό ηθοποιό), αλλά δεν μου ταίριαζε και πολύ για το συγκεκριμένο ρόλο... Αυτό που με χάλασε πάντως ήταν μια ατάκα που είπε μπροστά σε όλους, η μικρή κόρη στη σκηνή του δείπνου: "Δεν μπορούσες να μείνεις πεθαμένος; Είσαι θυμωμένος γιατί η μαμά θα προτιμούσε να κοιμηθεί με το θείο Tommy παρά με σένα! Η μαμά και ο θείος Tommy κάνουν έρωτα όλη την ώρα"!!! #WTF??? :/ :/ :/ Δεν πιστεύω πως ένα κοριτσάκι στην ηλικία του, θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο... Μου φάνηκε υπερβολικό και άσχημο.

Προσωπική Αξιολόγηση: 7/10


ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

8. Gurotesuku (2009)

Σκηνοθεσία: Kôji Shiraishi.
Πρωταγωνιστούν: Tsugumi Nagasawa, Hiroaki Kawatsure, Shigeo Ôsako.
Διάρκεια: 73 λεπτά.

Υπόθεση: Ένας ψυχανώμαλος άνδρας απαγάγει ένα νεαρό ζευγάρι και τους αναγκάζει να συμμετάσχουν σε ένα τελείως αρρωστημένο κι απάνθρωπα μαρτυρικό "παιχνίδι" που σταδιακά θα σβήσει τις όποιες ελπίδες τους για επιβίωση!


Προσωπική Άποψη: Έχω την εντύπωση πως είναι η πιο αρρωστημένη ταινία που έχω δει ποτέ (δεν απαγορεύτηκε τζάμπα στην Αγγλιά)!!! Πιο αρρωστημένο απ΄το SALO, αλλά και απ΄τα Men Behind the Sun (τα είχα δει πριν καμιά 10αριά χρόνια)!!! Κάνει τα Saw και Hostel να μοιάζουν με παιδικές ταινίες!!! Όπως προειδοποιεί και η αφίσα: "contains graphic scenes of violence and dismemberment". Πραγματικά η κάμερα δεν χαρίζει κάστανα... Στα δείχνει όλα χύμα στο κύμα!!! Είναι μια ταινία με την οποία μπορείς να τεστάρεις τα όρια, τις αντοχές και τα νεύρα σου... και σε τέτοιες ταινίες αρνούμαι να δω κοινωνικές προεκτάσεις και μηνύματα... Ότι και καλά θέλει να πει ότι όλοι μας λίγο-πολύ είμαστε άρρωστοι που γουστάρουμε και τα βλέπουμε... Άλλο γουστάρω να τα βλέπω, άλλο γουστάρω να τα κάνω... υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά. Πάντως σε μια συγκεκριμένη σκηνή σε βάζει στο μυαλό του ψυχανώμαλου, οφείλω να το παραδεχτώ αυτό! Αυτό που μου την έσπασε ήταν τα θύματα! Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να είναι θύματα, δεν εξηγείται διαφορετικά... ***SPOILERS*** κάπου στα μισά της ταινίας, είχε τελειώσει ο πρώτος γύρος βασανιστηρίων και πίστευαν πως θα τους αφήσει να συνεχίσουν τις ζωές τους (τρόπος του λέγειν)... Και το χειρότερο είναι πως συμπεριφερόντουσαν σαν να μην έγινε τίποτα!!! Σαν να είχαν ένα απλό ατυχηματάκι και μιλούσαν κανονικά με τον γιατρό τους!!! Επίσης κατά τη γνώμη μου, η συγκεκριμένη σκηνή αποτελεί χαμένη ευκαιρία... θα προτιμούσα να τους άφηνε και να βλέπαμε πως θα συνέχιζαν τη ζωή τους μετά από μια τέτοια τραυματική εμπειρία... θα είχε απίστευτο ενδιαφέρον πιστεύω! ***SPOILERS*** Πάντως αν γουστάρεις σπλατεριές, αυτή σίγουρα είναι η ταινία σου, αλλά ειλικρινά δεν την προτείνω σε κανέναν και για κανέναν λόγο! Ειδικά αν είσαι κάτω από 18 (μάλλον κάτω από 24:p) ΔΕΝ είναι για σένα. Αν πάλι είσαι ενήλικας, τη βλέπεις με δική σου ευθύνη. :p Α κι επί τη ευκαιρία θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι η πιο αρρωστημένη ταινία που έχετε δει... :)

Προσωπική Αξιολόγηση: 8/10


7. Bedevilled (2010)

Σκηνοθεσία: Chul-soo Jang.
Πρωταγωνιστούν: Yeong-hie Seo, Seong-won Ji, Min-ho Hwang.
Διάρκεια: 115 λεπτά.

Υπόθεση: Όταν οι εκκλήσεις της για βοήθεια αγνοούνται, μια καταπιεσμένη και κακοποιημένη γυναίκα θα επιδιώξει να εκδικηθεί όλους όσους θεωρεί υπαίτιους για την απώλεια που βίωσε...


Προσωπική Άποψη: Καιρό είχα να δω μαζεμένους τόσους αντιπαθέστατους χαρακτήρες σε μία ταινία (και τόσες κωλόγριες:p) και πολύ το ευχαριστήθηκα όταν άρχισε να τους εκδικείται! Καλά τους έκανε τέτοια ζώα που ήταν. :D Η αλήθεια είναι ότι αργεί λίγο να πάρει μπρος, αλλά το κάνει μεθοδικά και σταδιακά κορυφώνεται προς το μεγάλο ξέσπασμα... Πάντως θα προτιμούσα να τελείωνε λίγο νωρίτερα... Τα τελευταία λεπτά μου φάνηκαν περιττά, υπερβολικά και κάπως άκυρα.

Προσωπική Αξιολόγηση: 8/10


6. Memories of a Murder (2003)

Σκηνοθεσία: Joon-ho Bong.
Πρωταγωνιστούν: Kang-ho Song, Sang-kyung Kim, Roe-ha Kim.
Διάρκεια: 129 λεπτά.

Υπόθεση: Το 1986, στην επαρχία Gyunggi της Νότιας Κορέας, θα βρεθεί και δεύτερη νεκρή κοπέλα, βιασμένη και φιμωμένη με το εσώρουχο της και οι Park Doo-Man και Cho Yong-Koo, δύο ηλίθιοι τοπικοί ντετέκτιβ χωρίς καμία τεχνική κατάρτιση, θα αρχίσουν την διερεύνηση της υπόθεσης! Δεν τους ενδιαφέρει όμως αν θα πιάσουν τον ένοχο, το μόνο που τους νοιάζει είναι να συλλάβουν κάποιον και να πάρουν τα εύσημα... Για να πετύχουν το σκοπό τους λοιπόν, βασανίζουν τους υπόπτους και προσπαθούν να τους ενοχοποιήσουν μέχρι να μαρτυρήσουν την ενοχή τους, αλλά η μεθοδολογία τους δεν θα αποδειχθεί αποτελεσματική και σύντομα θα εντοπιστεί και τρίτο πτώμα γυναίκας δολοφονημένης με ακριβώς τον ίδιο τρόπο...

Προσωπική Άποψη: Βασικά λίγο-πολύ ότι μου άρεσε στην ταινία το αναφέρω στην υπόθεση... Με λίγα λόγια είχε ενδιαφέρον! Πραγματικά μιλάμε για ηλίθιους ντετέκτιβ! Πρόσφεραν άφθονα τραγελαφικά σκηνικά (κυριολεκτικά για γέλια και για κλάματα ήταν - θυμάμαι τον άλλο που τον είχα κρεμασμένο ανάποδα και είχε πεισθεί πως αυτός διέπραξε τα εγκλήματα και επέμενε κιόλας xD :)) :p), αλλά και οι ηθοποιοί ήταν πειστικοί στους ρόλους τους, δεν μπορώ να πω! :p Ευτυχώς πήγε και ο άλλος απ΄τη Σεούλ και τους έβαλε σε μια σειρά γιατί διαφορετικά θα πλήρωνε κανένας κακομοίρης τη νύφη... :p Πάντως θα ήθελα να είναι πιο άγριο, πιο τολμηρό... είχε όμως ωραία ατμόσφαιρα, καλή σκηνοθεσία και ένα αρκετά αγωνιώδες φινάλε (λίγο πριν βασικά)... Τέλος μου άρεσε που *** SPOILER *** δεν μάθαμε ποτέ την πραγματική ταυτότητα του δολοφόνου, άλλωστε θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και είναι καλύτερα που το άφησαν ανοιχτό *** SPOILER ***

Προσωπική Αξιολόγηση: 8.5/10


5. No Man's Land (2001)

Σκηνοθεσία: Danis Tanovic.
Πρωταγωνιστούν: Branko Djuric, Rene Bitorajac, Filip Sovagovic, Georges Siatidis, Katrin Cartlidge.
Διάρκεια: 98 λεπτά.

Υπόθεση: Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το 1993 κορυφώθηκαν οι μάχες ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Δύο στρατιώτες από τα αντίπαλα στρατόπεδα θα παγιδευτούν σε ουδέτερο χαράκωμα και ένας τρίτος στρατιώτης θα μετατραπεί σε ζωντανή εκρηκτική παγίδα!

Προσωπική Άποψη: Μέσα από την προσωπική ιστορία τριών ανθρώπων, η ταινία αποτελεί σαρκαστικό σχόλιο για τον παραλογισμό του πολέμου. Οι δύο εχθροί δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο ποια πλευρά ξεκίνησε τον πόλεμο - ενώ ο τρίτος βρίσκεται ξαπλωμένος πάνω σε μια νάρκη και δεν μπορεί να κουνηθεί - και φυσικά κάθε φορά το "δίκιο" το έχει με το μέρος του αυτός που κρατά το όπλο... Επίσης ασκείται κριτική στο ρόλο του O.H.E. που παίζει το δικό του πολιτικό παιχνίδι εντυπώσεων και ουσιαστικά υπάρχει για να κρατά τα προσχήματα, αλλά και στα M.M.E. που θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό της "αποκλειστικής είδησης"... Στο εξαιρετικό φινάλε υπάρχουν μόνο ηττημένοι γιατί για άλλη μια φορά υπερισχύει ο παραλογισμός και η ανοησία των ανθρώπων! Ότι συμβαίνει σε όλους τους πολέμους δηλαδή... Με λίγα λόγια πρόκειται για εξαιρετική αντιπολεμική ταινία (σίγουρα όμως υπάρχουν και καλύτερες - και πολύ πιο κλασικές ταινίες του είδους).

Προσωπική Αξιολόγηση: 8.5/10


4. This Is England (2006)

Σκηνοθεσία: Shane Meadows.
Πρωταγωνιστούν: Thomas Turgoose, Stephen Graham, Jo Hartley, Rosamund Hanson.
Διάρκεια: 101 λεπτά.

Υπόθεση: Ένα "προβληματικό" παιδί μεγαλώνει στην Αγγλία του 1983. Μια μέρα, μετά από έναν σχολικό καβγά, στο δρόμο προς το σπίτι του... θα γνωρίσει μια παρέα από σκίνχεντς και θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι του, η νέα του οικογένεια! Πρόκειται για αυτοβιογραφική ιστορία που βασίζεται στις εμπειρίες του σκηνοθέτη της ταινίας!

Προσωπική Άποψη: Με κέρδισε απόλυτα το όλο κλίμα της εποχής και κυρίως η ερμηνεία-αποκάλυψη του μικρού πρωταγωνιστή, Thomas Turgoose... Απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!! (και ο Stephen Graham ήταν εξαιρετικός φυσικά, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση έρχεται σε δεύτερη μοίρα η ερμηνεία του) Πάντως κατά κάποιο τρόπο κι εδώ έχουμε να κάνουμε με αντιπολεμικό μήνυμα! Ένα μήνυμα κατά των ρατσιστών-εθνικιστών που εκμεταλλεύονται την ηλιθιότητα και την ευκολοπιστία του κόσμου που δυστυχώς πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα ξεσπάσματα βίας...

Προσωπική Αξιολόγηση: 8.5/10


3. If I Want to Whistle, I Whistle (2010)

Σκηνοθεσία: Florin Serban.
Πρωταγωνιστούν: George Pistereanu, Ada Condeescu, Mihai Constantin, Clara Voda.
Διάρκεια: 94 λεπτά.

Υπόθεση: Μόλις δύο εβδομάδες πριν την αποφυλάκισή του, ένας νεαρός, φυλακισμένος σε αγροτικές φυλακές ανηλίκων, πληροφορείται ότι η μητέρα του έχει επιστρέψει στο σπίτι και ότι έχει σκοπό να πάρει τον μικρό του αδερφό στην Ιταλία! Φυσικά θα κάνει ότι περνά απ΄το χέρι του να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο για να μην οδηγηθεί και ο αδερφός του στην ίδια αυτοκαταστροφική πορεία...

Προσωπική Άποψη: Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλη μία εξαιρετική ερμηνεία που εύκολα κερδίζει τις εντυπώσεις και κάνει την ταινία να ξεχωρίζει! Πραγματικά ο George Pistereanu κατάφερε να μεταδώσει με λεπτομέρεια την απόγνωση του ήρωά του και να είναι 100% πειστικός! Στην αρχή μου φάνηκαν κάπως αψυχολόγητες και υπερβολικές οι ενέργειές του, αλλά μετά κατάλαβα πως αυτός το είχε ζήσει το σκηνικό και ήξερε τι πρόκειται να συμβεί... Όχι ότι τώρα ξέρει, αλλά τουλάχιστον έκανε ότι περνούσε απ΄το χέρι του... Πρόκειται για μια σπάνια, ανιδιοτελή και απεγνωσμένη ενέργεια αυτοθυσίας! Με την τελευταία του πράξη (βλ. καφέ), απλά του έβγαλα το καπέλο! Πάντως σαν ταινία φυλακών δεν μετράει ιδιαίτερα, σε κερδίζει περισσότερο με το προσωπικό δράμα του πρωταγωνιστή...

Προσωπική Αξιολόγηση: 8.5/10


ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:


2. Candy (2006)

Σκηνοθεσία: Neil Armfield.
Πρωταγωνιστούν: Heath Ledger, Abbie Cornish, Geoffrey Rush.
Διάρκεια: 116 λεπτά.

Υπόθεση: Ένας ποιητής ερωτεύεται μια φοιτήτρια καλών τεχνών που έλκεται από τον μποέμικο τρόπο ζωής του - αλλά και την αγάπη του για την ηρωίνη. Η αυτοκαταστροφική σχέση τους θα περάσει διάφορα στάδια και θα ζήσουν την απόλυτη απόγνωση, απελπισία και εξαθλίωση!

Προσωπική Άποψη: Είχα τη λανθασμένη εντύπωση πως πρόκειται για άλλη μία ρομαντική κομεντί ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων... Δεν είχα ιδέα προφανώς!!! ΚΑΜΙΑ σχέση. Πρόκειται για εξαιρετική ταινία με καταπληκτικούς πρωταγωνιστές (ο αδικοχαμένος Heath Ledger απέδειξε για άλλη μια φορά πως ήταν ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του και η Abbie Cornish ήταν έκπληξη για μένα - δε νομίζω να την έχω ξαναδεί σε άλλη ταινία) και με ένα σενάριο που παρουσιάζει με λεπτομέρεια την εξαθλίωση μιας αυτοκαταστροφικής σχέσης που έχει ως συνδετικό κρίκο τη χρήση ναρκωτικών ουσιών (ειδικά η σκηνή με το μωρό μου έκατσε στο στομάχι)... Πάντως θα ήθελα ένα διαφορετικό - πιο δυνατό - φινάλε... και γενικά αν το συγκρίνω π.χ. με το Requiem for a Dream, αναπόφευκτα χάνει στη σύγκριση (έστω και με μικρή διαφορά).

Προσωπική Αξιολόγηση: 9/10


1. Special (2006)

Σκηνοθεσία: Hal Haberman, Jeremy Passmore.
Πρωταγωνιστούν: Michael Rapaport, Paul Blackthorne, Josh Peck, Alexandra Holden.
Διάρκεια: 81 λεπτά.

Υπόθεση: Ένας μοναχικός άντρας έχει ψυχωτική αντίδραση σε μια δοκιμαστική φαρμακευτική αγωγή και πλέον είναι πεπεισμένος πως έχει υπερδυνάμεις σαν κι αυτές που έχουν οι ήρωες των κόμικς! Φυσικά τα παιχνίδια του μυαλού του και οι παραισθήσεις του θα έχουν αυτοκαταστροφικές συνέπειες...

Προσωπική Άποψη: Με διαφορά η έκπληξη του μήνα!!! Με τίποτα δεν περίμενα πως θα είναι ΤΟΣΟ γαμάτο... και με τίποτα δεν περίμενα πως θα έβλεπα τον "βλάκα" της 4ης σεζόν του Prison Break να πρωταγωνιστεί σε ταινία και να μου αρέσει!!! Πραγματικά έδωσε καταπληκτική ερμηνεία!!! Μέχρι που με συγκίνησε κιόλας ο μλκς!!! Τελικά δεν είναι κακός ηθοποιός!!! Τέλος πάντων, για μένα η ταινία μιλά για την απόδραση από την πεζή καθημερινότητα... γι'αυτή την απόδραση που επιζητάμε λίγο-πολύ όλοι μας... για το διαφορετικό, να προσπαθείς να κάνεις τη διαφορά σε ένα σκατόκοσμο με τον δικό σου τρόπο... Βέβαια στη συγκεκριμένη περίπτωση η απόδραση του πρωταγωνιστή ήταν επικίνδυνη και προφανώς είχε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα... Ή μήπως όχι; Πάντως ειλικρινά αν σας άρεσε το Kick-Ass, το Special είναι ακόμα καλύτερο και σίγουρα πιο "σοβαρό", ρεαλιστικό, δραματικό και πιο φιλοσοφημένο - με την καλή έννοια όμως - όχι σαν τις σοβαροφανείς αμπελοφιλοσοφίες που μας σερβίρουν οι περισσότερες ταινίες... Πρόκειται για ΤΑΙΝΙΑΡΑ!!! Το κακό είναι ότι κρατά πολύ λίγο ρε γμτ... Ααα, μη δείτε trailer! Περισσότερο δε θα μπορούσε να αδικεί την ταινία!

Προσωπική Αξιολόγηση: 9.5/10

Αυτό το CineMonth το αφιερώνω στους: 24forever24, tarantina24, 24NonPause24 και Rompas Xecubotos! Για τις προτάσεις τους... :)

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ:

1. Ούτε θέλω, ούτε και προσπαθώ να το παίξω κριτικός (και να ήθελα δεν θα μπορούσα), απλά την υποκειμενική μου άποψη εκφράζω...

2. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που βαθμολογώ από 8/10 και πάνω... Τα 7άρια για μένα είναι απλά καλές ταινίες που δύσκολα θα έβλεπα και 2η φορά... Τα 6άρια κατά τη γνώμη μου είναι ταινίες για μία και μοναδική θέαση (σχεδόν μέτριες - σχεδόν καλούτσικες)... Τα 5άρια μετριότατες ταινίες που και να μην τις είχα δει δεν θα έχανα τίποτα... Τα 4άρια είναι κακές ταινίες και όσο κατεβαίνουμε χειροτερεύει η κατάσταση (πολύ κακές / πάρα πολύ κακές / πατάτες)... :p

3. Τις ταινίες τις κρίνω πάντα με βάση το είδος τους και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που είχα... Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου δηλαδή...

4. Ποτέ δεν συγκρίνω άσχετες ταινίες μεταξύ τους. Δεν έχει κανένα νόημα κάτι τέτοιο... Με λίγα λόγια μπορεί π.χ. σε κάποιο κοινωνικό δράμα να έχω μικρότερο βαθμό από κάποιο θρίλερ (τυχαία είναι τα είδη που αναφέρω) αλλά να μου αρέσει περισσότερο το συγκεκριμένο δράμα... Όπως είπα δεν συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους, αλλά τις κρίνω με βάση το είδος τους και πάντα τελείως υποκειμενικά. Αυτά! :)

Posted 8.6.11
Tags: ,
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)