Ο Μάρτιν Μαρκαντόνιο Λουτσιάνο Σκορσέζε (γενν. 17 Νοεμβρίου, 1942) είναι ιταλοαμερικανός, βραβευμένος με Όσκαρ, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Γνωστός και με το υποκοριστικό Μάρτι, είναι επίσης ο ιδρυτής του World Cinema Foundation και αποδέκτης του AFI Life Achievement Award για τη συμβολή του στον κινηματογράφο. Έχει βραβευτεί με Χρυσή Σφαίρα, BAFTA και βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Σκηνοθετών. Είναι πρόεδρος του Film Foundation, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού, αφιερωμένου στην αναπαλαίωση ταινιών και στην αποτροπή της καταστροφής των πρωτότυπων φιλμ.
Το έργο του Σκορσέζε αφορά θέματα όπως η ιταλοαμερικανική ταυτότητα, καθολικά πρότυπα όπως ενοχή και σωτηρία, η παλικαριά, αλλά και η (ενδημική στην αμερικανική κοινωνία) βία. Ο Σκορσέζε θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή στην πορεία του αμερικανικού κινηματογράφου. Είναι κάτοχος μάστερ στην σκηνοθεσία κινηματογράφου από τη σχολή τεχνών Tisch του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Πηγή: Βικιπαίδεια
Το έργο του Σκορσέζε αφορά θέματα όπως η ιταλοαμερικανική ταυτότητα, καθολικά πρότυπα όπως ενοχή και σωτηρία, η παλικαριά, αλλά και η (ενδημική στην αμερικανική κοινωνία) βία. Ο Σκορσέζε θεωρείται ευρέως ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή στην πορεία του αμερικανικού κινηματογράφου. Είναι κάτοχος μάστερ στην σκηνοθεσία κινηματογράφου από τη σχολή τεχνών Tisch του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Πηγή: Βικιπαίδεια
Top 10 Favorite Movies
10. The Aviator (2004)
Οι ιστορίες ανόδου και πτώσης ενός ανθρώπου είναι βούτυρο στο (cine)ψωμί του Scorsese... ΟΛΕΣ οι αεροπλανικές σκηνές της ταινίας κόβουν την ανάσα με την μαεστρική τους σκηνοθεσία... Στα + και το γαμάτο φινάλε, η ωραία ερμηνεία του DiCaprio και η πάντα υπέροχη Cate Blanchett ως Katharine Hepburn!!!
9. Shutter Island (2010)
Χωρίς να έχω ξετρελαθεί με την ταινία (βασικά πρέπει/θέλω να την ξαναδώ κάποια στιγμή)... είναι η καλύτερη της χρονιάς (μέχρι στιγμής φυσικά). Ότι δεν κατάφερε ο Nolan με το υπερτιμημένο του (8.5/10), το κατάφερε ο Scorsese... Μίλησε για υποσυνείδητο, αναμνήσεις και τύψεις χωρίς να το κάνει με τόσο τρανταχτό, εξυπνακίστικο και καταιγιστικό τρόπο και ταυτόχρονα κατάφερε να χωρέσει και συναίσθημα!!! Όσο συναισθηματική και "γάμησέ μας τώρα" ήταν π.χ. η σκηνή στη λίμνη προς το τέλος της ταινίας ή το τραγικό φινάλε... δεν ήταν ολόκληρο το... "μπουκωμένο" (κατά το τιμημένο:p).
Χωρίς να έχω ξετρελαθεί με την ταινία (βασικά πρέπει/θέλω να την ξαναδώ κάποια στιγμή)... είναι η καλύτερη της χρονιάς (μέχρι στιγμής φυσικά). Ότι δεν κατάφερε ο Nolan με το υπερτιμημένο του (8.5/10), το κατάφερε ο Scorsese... Μίλησε για υποσυνείδητο, αναμνήσεις και τύψεις χωρίς να το κάνει με τόσο τρανταχτό, εξυπνακίστικο και καταιγιστικό τρόπο και ταυτόχρονα κατάφερε να χωρέσει και συναίσθημα!!! Όσο συναισθηματική και "γάμησέ μας τώρα" ήταν π.χ. η σκηνή στη λίμνη προς το τέλος της ταινίας ή το τραγικό φινάλε... δεν ήταν ολόκληρο το... "μπουκωμένο" (κατά το τιμημένο:p).
8. Gangs of New York (2002)
Ίσως η πιο υποτιμημένη ταινιάρα της Scorsesάρας. 10 υποψηφιότητες στα oscars, με τις 10 έμεινε στο χέρι (και να μην πω και με κάτι άλλο)!!! Ούτε σκηνοθεσίας πήρε, ούτε Β' αντρικό, (τα λόγια είναι περιττά) ούτε σκηνογραφίας (αν δεν κάνω λάθος-σπάνιο πράγμα:p-νομίζω πως είναι η τελευταία ταινία που γυρίστηκε στα στούντιο της Cinecittà...), ούτε τίποτα!!! Τα oscars είναι για τον "μπιπ". Η ιστορία της Νέας Υόρκης (και κατ'επέκταση των "Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής") έτσι όπως δεν την είχαμε ξαναδεί ποτέ. ΜΟΝΟ ο Scorsese θα μπορούσε να σκηνοθετήσει τη συγκεκριμένη ταινία και ΜΟΝΟ ο ανεπανάληπτος Daniel-Day Lewis θα μπορούσε να ερμηνεύσει ΤΟΣΟ τέλεια τον Bill 'The Butcher' Cutting (νταξ, εννοείται πως θα μπορούσε και ο De Niro-ειδικά αν ήταν και λίγο πιο νέος-άλλωστε αυτόν είχε ως πρώτη επιλογή ο Scorsese, αλλά καλώς ή κακώς το ιερό τέρας της υποκριτικής είχε άλλες δεσμεύσεις).
Ίσως η πιο υποτιμημένη ταινιάρα της Scorsesάρας. 10 υποψηφιότητες στα oscars, με τις 10 έμεινε στο χέρι (και να μην πω και με κάτι άλλο)!!! Ούτε σκηνοθεσίας πήρε, ούτε Β' αντρικό, (τα λόγια είναι περιττά) ούτε σκηνογραφίας (αν δεν κάνω λάθος-σπάνιο πράγμα:p-νομίζω πως είναι η τελευταία ταινία που γυρίστηκε στα στούντιο της Cinecittà...), ούτε τίποτα!!! Τα oscars είναι για τον "μπιπ". Η ιστορία της Νέας Υόρκης (και κατ'επέκταση των "Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής") έτσι όπως δεν την είχαμε ξαναδεί ποτέ. ΜΟΝΟ ο Scorsese θα μπορούσε να σκηνοθετήσει τη συγκεκριμένη ταινία και ΜΟΝΟ ο ανεπανάληπτος Daniel-Day Lewis θα μπορούσε να ερμηνεύσει ΤΟΣΟ τέλεια τον Bill 'The Butcher' Cutting (νταξ, εννοείται πως θα μπορούσε και ο De Niro-ειδικά αν ήταν και λίγο πιο νέος-άλλωστε αυτόν είχε ως πρώτη επιλογή ο Scorsese, αλλά καλώς ή κακώς το ιερό τέρας της υποκριτικής είχε άλλες δεσμεύσεις).
7. Mean Streets (1973)
Η πρώτη συνεργασία Scorsese-De Niro ήταν η αρχή μιας υπέροχης φιλίας (βέβαια γνωριζόντουσαν από πολύ παλιά:p)... Ο De Niro ως Johnny Boy είναι σκέτη απόλαυση, ένας μικρός "Joker" που δεν παίζει με τους κανόνες του κόσμου, δεν γουστάρει να ακολουθεί κανόνες... Κάνει πάντα του κεφαλιού του κι ας μην του βγει και σε καλό...
6. The Last Temptation of Christ (1988)
Ο καθολικός Scorsese σκηνοθετεί το απαγορευμένο αριστούργημα του αφορισμένου Καζαντζάκη και οι υπανάπτυκτοι θρησκόληπτοι μπαμπουίνοι αυτής της χώρας άρχισαν να σκούζουν (που να καταλάβουν τα ζώα πως το βιβλίο μιλά για τη διττή φύση του "θεανθρώπου" τους και πως δεν ακυρώνει την "θεϊκή" του υπόσταση... Τους φόβισε το ότι τον παρουσιάζει τόσο οικία ανθρώπινο)... Φυσικά μιλάμε για ταινιάρα και φυσικά δεν έχει προβληθεί ΠΟΤΕ από το τηλεόραση στο Ελλάντα...
5. Goodfellas (1990)
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής το θεωρώ ελαφρώς υπερτιμημένο (δεν είναι 10άρι, αλλά 9.5άρι:p), αλλά σίγουρα είναι ταινιάρα... Jimmy Conway: "I'm not mad, I'm proud of you. You took your first pinch like a man and you learn two great things in your life. Look at me, never rat on your friends and always keep your mouth shut". Δυστυχώς όμως κάποιος δεν ακολούθησε τη συμβουλή... Η καλύτερη γκανγκστερική ταινία της δεκαετίας; Άνετα... αν δεν υπήρχε η επόμενη όμως:
4. Casino (1995)
Scorsese, De Niro, Pesci (=καλύτερος από ποτέ) + Stone... όλοι τους σε πολύ μεγάλα κέφια!!! Ace Rothstein: "When you love someone, you've gotta trust them. There's no other way. You've got to give them the key to everything that's yours. Otherwise, what's the point? And for a while, I believed, that's the kind of love I had". Κάτι τέτοια λάθη πληρώνονται ακριβά... Τελικό συμπέρασμα; Όταν εμπιστεύεσαι απόλυτα μια γυναίκα, στο τέλος την πατάς πολύ άσχημα.
3. Raging Bull (1980)
Η καλύτερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ για την άνοδο και την πτώση ενός ανθρώπου (ναι, μου αρέσει περισσότερο από τον υπερτιμημένο Kane). Αριστουργηματική σκηνοθεσία (αβράβευτη φυσικά γιατί όπως είπα και παραπάνω: τα oscars είναι για τον "μπιπ"), μαγευτική ασπρόμαυρη φωτογραφία κι ένας πρωταγωνιστής που με την ερμηνεία του έριξε νοκ-άουτ ΟΛΟΥΣ τους ηθοποιούς που υπήρξαν πριν, αλλά και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από αυτόν!!! Η Μέθοδος στο αποκορύφωμά της... Τέτοια ερμηνεία δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά ούτε σε 24.000 χρόνια. Κοινώς: Ο De Niro τους γάμ... ΟΛΟΥΣ (για άλλη μια φορά) και δεν άφησε κανένα περιθώριο στα μέλη της κρυόκωλης ακαδημίας... Από τους αριστουργηματικούς τίτλους αρχής (ίσως οι αγαπημένοι μου στην κινηματογραφική ιστορία) ξέρεις πως πρόκειται να δεις μια σπάνια ΤΑΙΝΙΑΡΑ. Ακόμα και ο De Palma το ήξερε και απογοητεύτηκε... ;)
ΥΓ: Ο De Niro εκπαιδεύτηκε για 6 μήνες ως κανονικός πυγμάχος για το ρόλο, αγωνίστηκε σε τρείς πραγματικούς αγώνες πυγμαχίας στο Μπρούκλιν και μάλιστα κέρδισε τους δύο!!! Κέρδισε επίσης το σεβασμό του πραγματικού La Motta ο οποίος ισχυρίστηκε πως θεωρεί τον ηθοποιό ως έναν από τους 20 καλύτερους μπόξερ όλων των εποχών στην κατηγορία μεσαίων βαρών και πως θα μπορούσε άνετα να συνεχίσει ως επαγγελματίας μποξέρ!!! Τελικό συμπέρασμα: Ο De Niro ότι κι αν κάνει, είναι πάντα στην κορυφή (μόλις θυμήθηκα πως το αφιέρωμα ΔΕΝ είναι για το ιερό τέρας της υποκριτικής, αλλά για τον Scorsese, αλλά αυτοί οι δύο πάνε πακέτο στις ταινιάρες που έκαναν μαζί).
Περισσότερα για την ταινία εδώ, εδώ, αλλά και εδώ (τα 2 τελευταία είναι από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, για το 1ο δεν είμαι σίγουρος-το έχω σκαναρισμένο εδώ και μερικά χρόνια)!!!
2. Taxi Driver (1976)
Ρε γαμώτο... αισθάνομαι πολύ άβολα όταν προσπαθώ να γράψω 5 αράδες για κάτι τέτοιες ταινιάρες... Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν έχω απολύτως κανένα ταλέντο στο γράψιμο (το ξέρετε και το ξέρω και δεν υπάρχει λόγος για υποκριτικές ευγένειες), είναι και το ότι έχει ειπωθεί εδώ και χρόνια ότι ήταν να ειπωθεί και μάλιστα με πολύ καλύτερο τρόπο... από ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μένα πως να περιγράψουν μια ταινία... Να κάτσω να περιγράψω πάλι την σκηνοθεσία της ταινίας και την ερμηνεία του Ηθοποιού είναι περιττό λοιπόν... Η αξία της ταινίας είναι δεδομένη και την ξέρουν όλοι όσοι αγαπούν την 7η τέχνη. Θα πω απλά πως για μένα είναι η καλύτερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ για την μοναξιά και την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου που νιώθει να ασφυκτιά μέσα στο απάνθρωπο αστικό κλουβί του και που προσπαθεί απεγνωσμένα και με οποιοδήποτε τρόπο να αντιδράσει, να κάνει τη διαφορά, να ξεχωρίσει, να δείξει πως δεν είναι άλλο ένα ανθρωπόμορφο ζώο που νοιάζεται μόνο για την πάρτη του...
ΥΓ: Η αγαπημένη μου ατάκα της ταινίας δεν είναι το παραγνωρισμένο "Are you talkin' to me?", αλλά ο μονόλογος που ακολουθεί αμέσως μετά: "Listen, you fuckers, you screwheads. Here is a man who would not take it anymore. A man who stood up against the scum, the cunts, the dogs, the filth, the shit. Here is a man who stood up".
1. Cape Fear (1991)
Η πρώτη συνεργασία Scorsese-De Niro ήταν η αρχή μιας υπέροχης φιλίας (βέβαια γνωριζόντουσαν από πολύ παλιά:p)... Ο De Niro ως Johnny Boy είναι σκέτη απόλαυση, ένας μικρός "Joker" που δεν παίζει με τους κανόνες του κόσμου, δεν γουστάρει να ακολουθεί κανόνες... Κάνει πάντα του κεφαλιού του κι ας μην του βγει και σε καλό...
6. The Last Temptation of Christ (1988)
Ο καθολικός Scorsese σκηνοθετεί το απαγορευμένο αριστούργημα του αφορισμένου Καζαντζάκη και οι υπανάπτυκτοι θρησκόληπτοι μπαμπουίνοι αυτής της χώρας άρχισαν να σκούζουν (που να καταλάβουν τα ζώα πως το βιβλίο μιλά για τη διττή φύση του "θεανθρώπου" τους και πως δεν ακυρώνει την "θεϊκή" του υπόσταση... Τους φόβισε το ότι τον παρουσιάζει τόσο οικία ανθρώπινο)... Φυσικά μιλάμε για ταινιάρα και φυσικά δεν έχει προβληθεί ΠΟΤΕ από το τηλεόραση στο Ελλάντα...
ΥΓ: Αρχική επιλογή του Scorsese για το ρόλο του Χριστού ήταν φυσικά ο De Niro, αλλά αρνήθηκε...!!! (στο ΣΙΝΕΜΑ νομίζω πως το είχα διαβάσει-χωρίς να είμαι και 100% σίγουρος)
5. Goodfellas (1990)
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής το θεωρώ ελαφρώς υπερτιμημένο (δεν είναι 10άρι, αλλά 9.5άρι:p), αλλά σίγουρα είναι ταινιάρα... Jimmy Conway: "I'm not mad, I'm proud of you. You took your first pinch like a man and you learn two great things in your life. Look at me, never rat on your friends and always keep your mouth shut". Δυστυχώς όμως κάποιος δεν ακολούθησε τη συμβουλή... Η καλύτερη γκανγκστερική ταινία της δεκαετίας; Άνετα... αν δεν υπήρχε η επόμενη όμως:
4. Casino (1995)
Scorsese, De Niro, Pesci (=καλύτερος από ποτέ) + Stone... όλοι τους σε πολύ μεγάλα κέφια!!! Ace Rothstein: "When you love someone, you've gotta trust them. There's no other way. You've got to give them the key to everything that's yours. Otherwise, what's the point? And for a while, I believed, that's the kind of love I had". Κάτι τέτοια λάθη πληρώνονται ακριβά... Τελικό συμπέρασμα; Όταν εμπιστεύεσαι απόλυτα μια γυναίκα, στο τέλος την πατάς πολύ άσχημα.
3. Raging Bull (1980)
Η καλύτερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ για την άνοδο και την πτώση ενός ανθρώπου (ναι, μου αρέσει περισσότερο από τον υπερτιμημένο Kane). Αριστουργηματική σκηνοθεσία (αβράβευτη φυσικά γιατί όπως είπα και παραπάνω: τα oscars είναι για τον "μπιπ"), μαγευτική ασπρόμαυρη φωτογραφία κι ένας πρωταγωνιστής που με την ερμηνεία του έριξε νοκ-άουτ ΟΛΟΥΣ τους ηθοποιούς που υπήρξαν πριν, αλλά και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από αυτόν!!! Η Μέθοδος στο αποκορύφωμά της... Τέτοια ερμηνεία δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά ούτε σε 24.000 χρόνια. Κοινώς: Ο De Niro τους γάμ... ΟΛΟΥΣ (για άλλη μια φορά) και δεν άφησε κανένα περιθώριο στα μέλη της κρυόκωλης ακαδημίας... Από τους αριστουργηματικούς τίτλους αρχής (ίσως οι αγαπημένοι μου στην κινηματογραφική ιστορία) ξέρεις πως πρόκειται να δεις μια σπάνια ΤΑΙΝΙΑΡΑ. Ακόμα και ο De Palma το ήξερε και απογοητεύτηκε... ;)
ΥΓ: Ο De Niro εκπαιδεύτηκε για 6 μήνες ως κανονικός πυγμάχος για το ρόλο, αγωνίστηκε σε τρείς πραγματικούς αγώνες πυγμαχίας στο Μπρούκλιν και μάλιστα κέρδισε τους δύο!!! Κέρδισε επίσης το σεβασμό του πραγματικού La Motta ο οποίος ισχυρίστηκε πως θεωρεί τον ηθοποιό ως έναν από τους 20 καλύτερους μπόξερ όλων των εποχών στην κατηγορία μεσαίων βαρών και πως θα μπορούσε άνετα να συνεχίσει ως επαγγελματίας μποξέρ!!! Τελικό συμπέρασμα: Ο De Niro ότι κι αν κάνει, είναι πάντα στην κορυφή (μόλις θυμήθηκα πως το αφιέρωμα ΔΕΝ είναι για το ιερό τέρας της υποκριτικής, αλλά για τον Scorsese, αλλά αυτοί οι δύο πάνε πακέτο στις ταινιάρες που έκαναν μαζί).
Περισσότερα για την ταινία εδώ, εδώ, αλλά και εδώ (τα 2 τελευταία είναι από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, για το 1ο δεν είμαι σίγουρος-το έχω σκαναρισμένο εδώ και μερικά χρόνια)!!!
2. Taxi Driver (1976)
Ρε γαμώτο... αισθάνομαι πολύ άβολα όταν προσπαθώ να γράψω 5 αράδες για κάτι τέτοιες ταινιάρες... Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν έχω απολύτως κανένα ταλέντο στο γράψιμο (το ξέρετε και το ξέρω και δεν υπάρχει λόγος για υποκριτικές ευγένειες), είναι και το ότι έχει ειπωθεί εδώ και χρόνια ότι ήταν να ειπωθεί και μάλιστα με πολύ καλύτερο τρόπο... από ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μένα πως να περιγράψουν μια ταινία... Να κάτσω να περιγράψω πάλι την σκηνοθεσία της ταινίας και την ερμηνεία του Ηθοποιού είναι περιττό λοιπόν... Η αξία της ταινίας είναι δεδομένη και την ξέρουν όλοι όσοι αγαπούν την 7η τέχνη. Θα πω απλά πως για μένα είναι η καλύτερη ταινία που έχει γυριστεί ποτέ για την μοναξιά και την αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου που νιώθει να ασφυκτιά μέσα στο απάνθρωπο αστικό κλουβί του και που προσπαθεί απεγνωσμένα και με οποιοδήποτε τρόπο να αντιδράσει, να κάνει τη διαφορά, να ξεχωρίσει, να δείξει πως δεν είναι άλλο ένα ανθρωπόμορφο ζώο που νοιάζεται μόνο για την πάρτη του...
ΥΓ: Η αγαπημένη μου ατάκα της ταινίας δεν είναι το παραγνωρισμένο "Are you talkin' to me?", αλλά ο μονόλογος που ακολουθεί αμέσως μετά: "Listen, you fuckers, you screwheads. Here is a man who would not take it anymore. A man who stood up against the scum, the cunts, the dogs, the filth, the shit. Here is a man who stood up".
1. Cape Fear (1991)
Ένα από τα ελάχιστα remakes που είναι καλύτερα της πρωτότυπης ταινίας και μία από τις καλύτερες ερμηνείες στην ιστορία του κινηματογράφου. Ο τιτανομεγιστοτεράστιος Robert De Niro ερμήνευσε την απόλυτη απειλή προσωποποιημένη... τον απόλυτο φόβο!!! Για το επίπεδο της σκηνοθεσίας δεν χρειάζεται να πω κάτι (είναι δεδομένο...), η ατμόσφαιρα (φωτογραφία & σκηνογραφία) είναι μοναδική, θυμίζει ταινία δεκαετίας 50-60 (ναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι καλό-extra πόντοι) και το original score είναι από τον έναν και μοναδικό Bernard Herman (σε διασκευή του Elmer Bernstein για την ακρίβεια)... Αριστούργημα με λίγα λόγια.
Διευκρίνιση: Οι 3 πρώτες ταινίες μου αρέσουν πάνω-κάτω το ίδιο.
Διευκρίνιση: Οι 3 πρώτες ταινίες μου αρέσουν πάνω-κάτω το ίδιο.
