British TV: Utopia & Black Mirror

Όσοι παρακολουθείτε καιρό αυτό το βλόγκι, γνωρίζετε πως δεν βλέπω βρετανικές σειρές (με εξαίρεση το Doctor Who που τελειώνει σε λίγους μήνες), αλλά τις τελευταίες εβδομάδες είπα να δώσω ευκαιρία σε 2 από αυτές (#ΟΥΑΟΥ)...!!! Και δεν το μετάνιωσα καθόλου. Παρακάτω θα πω 2 λόγια γι'αυτές (αν ήταν 3 σειρές θα έλεγα 3 λόγια άραγε; #KaneiZesti) γιατί καλό είναι να μη ξέρετε και πολλά πριν τις δείτε...



#1. UTOPIA



Μια μικρή ομάδα ανθρώπων που γνωρίστηκαν μέσω κάποιου φόρουμ στο ίντερνετ, βρίσκει ένα χειρόγραφο που αποτελεί συνέχεια ενός cult graphic novel που ονομάζεται "The Utopia Experiments". Το συγκεκριμένο graphic novel υποτίθεται πως έχει προβλέψει τις χειρότερες καταστροφές του περασμένου αιώνα και η εύρεση του νέου χειρόγραφου θα τους στοχοποιήσει από μια επικίνδυνη οργάνωση γνωστή ως "The Network". Από αυτή τη στιγμή οι ζωές τους θα αλλάξουν για πάντα και για να επιβιώσουν θα πρέπει συνέχεια να τρέχουν, να κρύβονται και γενικά ανά πάσα στιγμή να βρίσκονται σε ετοιμότητα! Αν θέλουν να ξεφύγουν από όλο αυτό και οι ζωές τους να επιστρέψουν στου κανονικούς τους ρυθμούς θα πρέπει να ανακαλύψουν το μήνυμα που κρύβεται στις σελίδες του χειρόγραφου προτού οι καταστροφές που απεικονίζονται σ'αυτό γίνουν πραγματικότητα!

Η 1η σεζόν της σειράς αποτελείται από 6 επεισόδια γεμάτα μυστήριο, συνωμοσίες, ανατροπές και εν ψυχρώ δολοφονίες! Με λίγα λόγια παίζει να είναι και prequel της Φρουτοπίας (δεν είμαι σίγουρος ακόμα - θα περιμένω τη 2η σεζόν μέχρι να βγάλω ένα ασφαλές συμπέρασμα:p)...!!! Πάντως πόσο γαμάτη και badass μπορεί να είναι η Jessica Hyde;!;!;



Προσωπική αξιολόγηση 1ης σεζόν: 8.5/10
(σκεφτόμουν να βάλω 9/10, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν το αξίζει)






"Each episode has a different cast, a different setting, even a different reality. But they're all about the way we live now - and the way we might be living in 10 minutes' time if we're clumsy" - Charlie Brooker (ο δημιουργός της σειράς). Όσο για την εξήγηση που έδωσε για τον τίτλο: "If technology is a drug - and it does feel like a drug - then what, precisely, are the side-effects? This area - between delight and discomfort - is where Black Mirror, my new drama series, is set. The "black mirror" of the title is the one you'll find on every wall, on every desk, in the palm of every hand: the cold, shiny screen of a TV, a monitor, a smartphone".

Ναι, κάθε επεισόδιο της σειράς είναι ένα τελείως διαφορετικό σύμπαν, αλλά έχει να μας πει πάρα πολλά για τον τρόπο που ζούμε. Ο "Μαύρος Καθρέφτης" είναι το μαύρο γυαλί μιας τηλεόρασης, ενός μόνιτορ, ενός smartphone... και μας παρουσιάζει όλα αυτά που κρύβονται μέσα σ'αυτές τις συσκευές που στις μέρες μας συνεπάγεται με αυτό που κρύβεται στις ψυχές μας. Ένας συλλογικός καθρέφτης της κοινωνίας μας. Ένας τεχνολογικός καθρέφτης που αντανακλά το σκοτάδι του σύγχρονου πολιτισμού μας. Από το πρώτο επεισόδιο κατάλαβα πόσο ξεχωριστή και διαφορετική σειρά είναι... Πολλοί το συγκρίνουν με το Twilight Zone, αλλά αυτή η σύγκριση αδικεί και τις 2 σειρές. Το Twilight Zone είναι από τις πιο πρωτοποριακές σειρές όλων των εποχών κι αυτό δεν αλλάζει και δεν αμφισβητείται με τίποτα. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Ακόμα και τώρα είναι πιο μπροστά κι από την εποχή μας. Το Black Mirror όμως δεν είναι αντιγραφή... μπορεί να έχει εμπνευστεί και να έχει πάρει δάνεια απ΄την θρυλική σειρά του Serling, αλλά είναι κάτι καινούριο... κάτι φρέσκο! Μέσα στα 6 επεισόδια των 2 πρώτων του σεζόν (μόλις από 3 η κάθε μία) έχει μιλήσει για τόσα θέματα που καθημερινά απασχολούν τον άνθρωπο κι έχει περάσει τόσα μηνύματα που άλλες σειρές δεν έχουν καταφέρει να αγγίξουν ούτε σε 500 επεισόδια.

Έχει μιλήσει για την τρέλα της τρομοκρατίας, για το νόημα της ζωής και για το πόσο ανούσια και τετριμμένα είναι πραγματικά τα περισσότερα θέματα με τα οποία ασχολούμαστε... για την ρουτίνα της καθημερινότητας, για την πλύση εγκεφάλου και την χειραγώγηση (βλ. αποβλάκωση) που έχουμε υποστεί απ΄τα M.M.E., για την βλακεία των reality talent shows και το ότι βλέπουν τους υποψήφιους σαν κρέας... για το ότι δίνουμε αξία σε εφήμερους stars της πλάκας που στην ουσία δεν έχουν απολύτως καμία αξία, για το ότι είμαστε απομονωμένοι και το ότι έχουμε κλειστεί στα καβούκια μας, για το ότι ακόμα κι αν κάποιος προσπαθήσει να πάει κόντρα στο σύστημα, αυτό θα βρει τρόπο να τον κάνει δικό του και να τον χρησιμοποιήσει προς όφελός του... για την αξία των αναμνήσεων, για την περιπλοκότητα των ερωτικών σχέσεων, για το θάνατο και το αίσθημα της απώλειας που προκαλεί... για την αδιαφορία της κοινωνίας και ταυτόχρονα για την παράνοια που επικρατεί στο θέατρο του παραλόγου στο οποίο ζούμε... για το ότι η τιμωρία μπορεί να είναι χειρότερη απ΄το έγκλημα που προηγήθηκε και ότι πολλές φορές κάποια πράγματα γίνονται για το θεαθήναι... κλπ-κλπ-κλπ-κλπ... Όπως έγραψα και παραπάνω... πρόκειται για μια σειρά που έχει να σου πει πάρα πολλά για τον τρόπο που ζεις.



Όλα τα επεισόδια είναι ένα κι ένα (ή σχεδόν όλα γιατί το 2x03 δεν κατάφερε να φτάσει τον πήχη που τόσο ψηλά είχαν θέσει οι προηγούμενες 5 ιστορίες). Ο Charlie Brooker έχει δηλώσει πως έχει να μας παρουσιάσει κι άλλες ιστορίες, αλλά αυτή τη στιγμή τίποτα δεν είναι επίσημο. Μακάρι να δούμε και 3η σεζόν γιατί 6 επεισόδια από μια τέτοια σειρά είναι πολύ λίγα. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ.

Προσωπική αξιολόγηση των 2 πρώτων σεζόν: 9.5/10