Μετά το CineMonth - Super Edition Vol.1, Super Edition Vol.2 και Summer Edition, αυτό είναι μόλις το 4ο CineMonth του 2012 (δείτε το σαν την φθινοπωρινή του έκδοση:p) και το συμπέρασμα είναι ένα: Πλέον είναι σαν το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ και βγαίνει 4 φορές το χρόνο...!!!
ΜΕΤΡΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
18. Ted
Πρόκειται για χαζοκωμωδία του Seth MacFarlane... με το γνωστό χοντροκομμένο εφηβικό χιούμορ του MacFarlane (Family Guy)... και φυσικά είναι βλακειούλα! Δυστυχώς γι'αυτόν, σε live-action είναι πολύ χειρότερο το χιούμορ του (αλήθεια τι μανία είναι αυτή που έχει με τα ομιλούντα ζώα;)... αλλά ξέρετε κάτι; Υποτίθεται πως όταν επιλέγεις να δεις μια ταινία με αρκουδάκι που ζωντανεύει και κάθε τρεις και λίγο είναι μαστουρωμένο και λέει σεξιστικά αστεία, ξέρεις τι πας να δεις... δεν έχεις τρελές απαιτήσεις (βασικά δεν έχεις απαιτήσεις)... κι αν το δεις ακομπλεξάριστα κάποιο κυριακάτικο μεσημέρι, δεν θα χαλαστείς, ούτε θα περάσεις άσχημα (αν δεν έχεις να κάνεις κάτι καλύτερο φυσικά)... Κι αν είσαι fan του Flash Gordon (προσωπικά δεν το έχω δει), μπορεί να σου αρέσει περισσότερο η ταινία...
Προσωπική αξιολόγηση: 5/10
ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
17. Brave
Καλώς ή κακώς δεν άντεξα να το δω ολόκληρο. Είδα γύρω στα 40 λεπτά *****SPOILERS***** (το έκοψα όταν έγινε αρκούδα η βασίλισσα) *****SPOILERS*****... και όσο είδα, μου φάνηκε αρκετά παιδικό, ψιλοβαρετό, ψιλοαδιάφορο, ιδιαίτερα αστείο δεν ήταν... και βασικά είναι ταινία για μικρά κοριτσάκια (ως τέτοια θα είναι αρκετά καλή φαντάζομαι)... Προσωπικά δεν γινόταν να ταυτιστώ με την πριγκίπισσα Merida και να ενδιαφερθώ για τα προβλήματά της...
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
16. Lawless
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία των διαβόητων αδερφών Bondurant που ήταν λαθρέμποροι στην Βιρτζίνια, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Στο αφιέρωμα για τις πολυαναμενόμενες ταινίες της σεζόν έγραψα: «αν εξαιρέσουμε τον ΛαΜπούφο... η ταινία φαίνεται εξαιρετική! Είμαι σίγουρος πως οι Guy Pearce, Jessica Chastain, Gary Oldman και Tom Hardy, θα κλέψουν την παράσταση», αλλά τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας δεν ήταν ο LaBeouf (παρεμπιπτόντως δεν ήταν κακός), αλλά το ψιλοάνευρο και τετριμμένο σενάριό της (συγγνώμη Nick Cave) και για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως όσο καλό επιτελείο ηθοποιών κι αν διαθέτει μια ταινία, το σενάριο θα είναι πάντα το βασικότερο συστατικό της. Με λίγα λόγια έχουμε δει πολύ καλύτερες ταινίες για την συγκεκριμένη εποχή (και μόνο το Once Upon a Time in America αρκεί - δεν θυμάμαι να μου άρεσε και κάποια άλλη)... Πάντως ο Guy Pearce όντως έκλεψε την παράσταση απ'όλους τους υπόλοιπους (είχε και αβανταδόρικο ρόλο και αντίστοιχο παρουσιαστικό βέβαια).
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
15. Holy Motors
Είναι από τις πιο σουρεαλιστικές ταινίες των τελευταίων χρόνων (αν όχι η πιο σουρεαλιστική - πάντως δεν μου έρχεται κάποια άλλη αυτή τη στιγμή), αλλά ξέρετε κάτι; Δεν ξετρελάθηκα. Ότι είναι σουρεαλιστικό δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και "αριστουργηματικό". Περισσότερο είναι ταινία που απευθύνεται σε "ψαγμένους" χίπστερς (και κρυφοχίπστερς) που εντυπωσιάζονται με ότι είναι διαφορετικό και πιο "απαιτητικό"... Αλλά πάλι... ότι είναι διαφορετικό και "απαιτητικό" δεν είναι απαραίτητα "αριστουργηματικό". Και πόσο σιχαίνομαι κάτι τέτοιες ταμπέλες δεν λέγεται! Ναι, είναι "απαιτητική" ταινία γιατί είναι αργή... ΌΛΕΣ οι "απαιτητικές" ταινίες γι'αυτό το λόγο είναι "απαιτητικές" (αν ήμουν σκηνοθέτης και μάλιστα ψευτοκουλτουριάρης, θα γύριζα την πιο αργόσυρτη ταινία όλων των εποχών και θα γέμιζα βραβεία). Αν τη δεις όμως σε fast forward δεν είναι καθόλου "απαιτητική" (μια χαρά βλέπεται και δεν σε κουράζει καθόλου). Όσο για το τι ήθελε να πει ο "ποιητής"... Δεν ξέρω! Ότι θέλει να καταλάβει ο καθένας ήθελε να πει. Ίσως να κάνει ένα σχόλιο για το επάγγελμα του ηθοποιού που ο καθένας τους υποδύεται συνεχώς ρόλους για να "ζήσει" εμπειρίες που διαφορετικά δεν θα είχε "ζήσει"; Ίσως έχει να κάνει με την γενικότερη τρέλα και υποκρισία που επικρατεί στον κόσμο μας; Ίσως για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε καθημερινά; Ίσως να πρόκειται για ένα σινεφίλ φόρο τιμής; Ίσως είναι όλα αυτά μαζί; Ίσως να αφορά (και) κάτι άλλο; Να μιλά για μετενσάρκωση; Για λιμουζίνες με νοημοσύνη; :P Διαλέγεις και παίρνεις... Ο καθένας ότι θέλει καταλαβαίνει. Προσωπικά πάντως επιλέγω να μην εντυπωσιάζομαι απαραίτητα με ότι είναι διαφορετικό, "απαιτητικό" και "ψαγμένο" μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικό, "απαιτητικό" και "ψαγμένο" (και καλά). Καμιά φορά οι διαφορετικές, "απαιτητικές" και "ψαγμένες" ταινίες μπορεί να είναι και τελείως άψυχες ταινίες και να γυρίζονται απλά για να εντυπωσιάσουν τους "κουλτουριάρηδες"...
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
14. Beasts of The Southern Wild
Μια αλληγορική ιστορία για μια φανταστική κοινωνία που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής... ένα σύγχρονο οικολογικό παραμύθι για τη ζωή, το θάνατο, το νόημα της οικογένειας, για τη φυσική φθορά των πάντων και στην τελική για το ότι είμαστε απλά ένα απειροελάχιστο κομμάτι ενός τεράστιου σύμπαντος... και όπως πάρα πολύ σωστά παρατήρησε κάποιος χρήστης του imdb, έχει πάρα πολλά δάνεια από τις ταινίες του Miyazaki (ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας είναι ένα μικρό κοριτσάκι, η υπόθεση περιλαμβάνει μυθολογικά τέρατα, περνά οικολογικά μηνύματα κλπ-κλπ)...!!! Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η πρώτη live-action ταινία του... Παρόλ'αυτά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα... Σίγουρα βλέπεται, αλλά το περίμενα πιο μαγικό και στην τελική προτιμώ τα φανταστικά anime του Ιάπωνα... Τουλάχιστον οι επιστήμονες στο μέλλον θα ξέρουν πως κάποτε υπήρχε μια Hushpuppy και πως έζησε με τον μπαμπά της στο Μπάθταμπ!
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
13. Sound of My Voice
Η πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας την ταινία ήταν η εξής: Πόσο χαζοί μπορεί να είναι οι άνθρωποι που γίνονται μέλη αιρέσεων; Αλλά δεν είναι τόσο απλό και δεν πρέπει να το βλέπουμε επιφανειακά… Είναι άνθρωποι που νιώθουν τελείως κενοί μέσα τους... τελείως απογοητευμένοι... απεγνωσμένοι... και ουσιαστικά είναι πρόβλημα της κοινωνίας μας που νιώθουν έτσι... η κοινωνία μας ευθύνεται που κάποιοι επιλέγουν να πιστέψουν τις μεγαλύτερες παπαριές και τις μεγαλύτερες αμπελοφιλοσοφίες (κάτι που ισχύει και για όλες τις θρησκείες φυσικά)... Δυστυχώς είμαστε αδύναμα όντα. Στην ταινία, ένα ζευγάρι προσπαθεί να γυρίσει ντοκιμαντέρ για να αποδείξει πόσο επικίνδυνες είναι οι αιρέσεις (κάτι που είναι γνωστό και πάλι ισχύει και για όλες τις επίσημες θρησκείες), αλλά το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι εξίσου επικίνδυνος είναι και ο σκοπός που (υποτίθεται πως) αγιάζει όλα τα μέσα... Με λίγα λόγια, ότι κι αν προσπαθείς να πετύχεις, πρέπει να υπάρχουν όρια για το μέχρι που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις για να πετύχεις το σκοπό σου και πρέπει πάντα να είναι μέσα σε λογικά πλαίσια. Διαφορετικά έχεις χάσει τελείως και το δίκιο σου και τη μπάλα.
Η Brit Marling (Another Earth) ήταν και πάλι εξαιρετική στο ρόλο της (τόσο καλή που ειδικά σε μια φάση ήθελα να τη χαστουκίσω:p), αλλά η ταινία θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Στο Martha Marcy May Marlene π.χ. έχουμε δει με πολύ πιο ουσιαστικό, ρεαλιστικό και δυνατό τρόπο την αρνητική επιρροή που μπορεί να έχει μια αίρεση στον άνθρωπο και σε τι βαθμό μπορεί να καταστρέψει τελείως τον ήδη ευάλωτο ψυχισμό του... και το κυριότερο δεν προσπάθησε να δώσει υπόσταση στα όποια πιστεύω της αίρεσης όπως έκανε η συγκεκριμένη ταινία με το αμφίρροπο και αμφιλεγόμενο φινάλε της... Τέσπα, όλοι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε όνειρα (μόνο τυχαία δεν το έβαλα το λινκ) και να ελπίζουμε για τη ζωή και το μέλλον μας, αλλά αυτό πολλές φορές ισοδυναμεί με το να πιστεύουμε σε ψέματα και να τα αποδεχόμαστε ως τη μόνη αλήθεια!
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
12. Beyond The Black Rainbow
Αυτό που με κέρδισε περισσότερο στην συγκεκριμένη ταινία είναι η καταπληκτική καλλιτεχνική της διεύθυνση και η φωτογραφία που αμυδρά θυμίζουν Kubrick (βλ. Οδύσσεια του Διαστήματος), αλλά και το THX 1138 του Lucas. Επίσης και ο πρωταγωνιστής, Michael Rogers, ήταν πολύ καλός στον ψυχωτικό ρόλο του. Η ταινία σαν σύνολο δεν είχε κάποια συγκεκριμένη πλοκή, πρόκειται για θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με υποβόσκουσα σκοτεινή κι αρρωστημένη ατμόσφαιρα στην οποία συνέβαλε καθοριστικά και η εξαιρετική μουσική επένδυση. Σε γενικές γραμμές θα τη χαρακτήριζα ως ένα είδους πειραματικού retro-futuristic video-art clip μεγάλης διάρκειας (ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων - δεν ξέρω πως να το περιγράψω με καλύτερο τρόπο) και απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Δεν είναι από τις ταινίες που θα συνιστούσα σε κάποιον να δει, αλλά παρόλ’αυτά δεν μετάνιωσα που την είδα! Επίσης δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που να ενθουσιάστηκε από τη θέασή της, αλλά σίγουρα πρόκειται για ξεχωριστή εμπειρία (κάτι που δεν είναι απαραίτητα ούτε καλό, ούτε κακό)… μια τελείως διαφορετική ταινία από αυτές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και το αν αξίζει ή όχι, έγκειται στην προσωπική κρίση του καθενός (κάτι που ισχύει για όλες τις ταινίες άλλωστε).
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
11. Red Lights
Ποιος Uri Geller και μλκς; Πετάει ο De Niro; Πετάει είναι η σωστή απάντηση (ή μήπως όχι;)...!!! Το πρώτο μισό ήταν καλούτσικο, αλλά από τη μέση και μετά το μοντάζ και το σενάριο ήταν λίγο ότι να'ναι... *****SPOILERS***** Στα καλά καθούμενα η Sigourney Weaver πεθαίνει - προφανώς για να υποθέσουμε πως τη σκότωσε ο De Niro με τις υπερφυσικές δυνάμεις του, αλλά στο τέλος είχαμε την "μεγάλη" αποκάλυψη πως δεν ήταν τυφλός (δεν νομίζω να είδε κάποιος την ταινία και να μην του πέρασε απ΄το μυαλό)...!!! Σε τόσα τεστ τον υπέβαλαν, αλλά αυτό το τόσο βασικό χαρακτηριστικό δεν σκέφτηκαν να το εξακριβώσουν...!!! Το είχαν δεχτεί ως δεδομένο θα πει κάποιος, ωραία... κι άντε δεν ήταν τυφλός, αυτό εξηγεί όλα όσα έκανε δηλαδή; Δεν νομίζω... *****SPOILERS***** Όσο για την ανατροπή στο φινάλε, δεν είμαι σίγουρος αν μου άρεσε... αλλά μάλλον όχι... γιατί αν μια ανατροπή δεν σε εντυπωσιάζει και δεν σε αφήνει τελείως μαλάκα, δεν μπορεί να αξίζει πραγματικά. Με λίγα λόγια η προηγούμενη ταινία του Cortés μου άρεσε πολύ περισσότερο.
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
10. Arbitrage
Ένα ερωτικο-οικονομικο θρίλερ με έναν πολύ καλό Richard Gere, αλλά με βάση τα διάφορα σχόλια που είχα διαβάσει στο internet, το περίμενα καλύτερο. Δεν είχε ούτε αγωνία, ούτε ένταση, ούτε ανατροπές! Υποτίθεται πως πρέπει να μας ενδιαφέρει για το τι θα συμβεί στον πρωταγωνιστή κι αν θα τα καταφέρει... εδώ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα... Δεν γινόταν να ενδιαφερθώ για τη μοίρα ενός μεγαλοεπιχειρηματία... ούτε να ταυτιστώ μαζί του φυσικά... Το φινάλε ήταν αρκετά καλό πάντως γιατί έδειξε την υποκρισία που κρύβεται στον κόσμο των... "φιλάνθρωπων" πλουσίων... Ωραίο ταινιάκι με λίγα λόγια, αλλά και να μη το δεις δεν χάνεις και τίποτα το ιδιαίτερο (έτσι κι αλλιώς την επόμενη μέρα δεν θα το σκέφτεσαι).
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
9. To Rome With Love
Ευχάριστη ρομαντική κομεντί (ψιλοσουρεαλιστικών) καταστάσεων που προσφέρει μια σατιρική ματιά πάνω στη ματαιότητα και βλακεία της εφήμερης διασημότητας (όπου ο κάθε ασήμαντος γίνεται διάσημος χωρίς λόγο και χρησιμοποιείται από τα M.M.E.) και που αναμφισβήτητα κερδίζει έξτρα πόντους από το μπακγκράουντ (έτσι το λένε στο χωριό'μ')... Αν ήταν γυρισμένη στην Αμερική δεν νομίζω να την έβλεπα... Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι fan του Woody Allen (αγαπημένη μου ταινία του είναι το Match Point που δεν θυμίζει καθόλου ταινία του σκηνοθέτη)...
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
8. Ice Age: Continental Drift
Η τρελή αναζήτηση του Scrat για το καταραμένο βελανίδι που ψάχνει από την αυγή του χρόνου, επιφέρει κοσμογονικές αλλαγές - έναν κατακλυσμό μιας ολόκληρης ηπείρου που θα πυροδοτήσει την μεγαλύτερη περιπέτεια για τον Manny, τον Diego και τον Sid. Στον απόηχο αυτών των αναταραχών, ο Sid επανασυνδέεται με την δύστροπη γιαγιά του και η αγέλη έρχεται αντιμέτωπη με μια συμμορία πειρατών που είναι αποφασισμένοι να τους εμποδίσουν να επιστρέψουν σπίτι τους. Πρόκειται για την 4η ταινία της σειράς και το συμπέρασμά μου είναι ότι ενώ δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούριο - αντιθέτως είναι η χειρότερη προσθήκη στο συγκεκριμένο franchise - παραμένει μια αρκετά διασκεδαστική παιδική ταινία που προσφέρει ένα ανέμελο 90λεπτο. Ειδικά για μικρά παιδιά είναι ότι πρέπει.
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
7. The Campaign
Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας θα μπορούσε να είναι "ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος κατεβαίνουν στις Εκλογές" ή "το Προεκλογικό Debate του Ηλίθιου και του Πανηλίθιου" (το "Οι Υποψήφιοι" είναι πολύ ξενέρωτος ελληνικός τίτλος - ελπίζω όταν προβληθεί απ΄το Star να διορθωθεί)… Και οι δυο χαρακτήρες ήταν παρ’τον έναν και χτύπα τον άλλο… αλλά δεν ξέρω πώς να εκλάβω το γεγονός ότι παρουσίαζαν τον υποψήφιο των Δημοκρατικών ως έναν διεφθαρμένο ηλίθιο που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να κερδίσει τις εκλογές και να παραμείνει στην καρέκλα του γερουσιαστή και τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων ως τον καλοκάγαθο πανηλίθιο μπουνταλά… ήταν ο καλός της υπόθεσης με λίγα λόγια… αυτός που έπρεπε να συμπαθήσει ο θεατής… τέσπα… σε γενικές γραμμές δεν γέλασα ιδιαίτερα, αλλά είχε πλάκα και μου άρεσε αρκετά γιατί δεν περίμενα από μια τέτοια χοντροκομμένη κωμωδία να περνά μηνύματα για την πολιτική, τους πολιτικούς, τους προεκλογικούς τους αγώνες, την ηθική τους και τα κίνητρά τους και να τους παρουσιάζει όπως πραγματικά είναι (μέσα απ΄το υπερβολικό πρίσμα της σάτιρας βέβαια)... Εννοείται πως δεν μας είπε κάτι καινούριο, αλλά για μένα μια τέτοια καφροκωμωδία είναι πάντα ευπρόσδεκτη (ειδικά αν έχει και τέτοιους πρωταγωνιστές). Υ.Γ. στο τέλος μη βιαστείτε να κλείσετε αμέσως την ταινία...
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
6. Asterix et Obelix: Au service de Sa Majeste
Καταρχάς να διευκρινίσω πως πέρασα αρκετά καλοκαίρια μικρός διαβάζοντας τις περιπέτειες του Αστερίξ, οπότε δεν μπορώ να είμαι και ιδιαίτερα αυστηρός με τις κινηματογραφικές διασκευές του... Τώρα για την 4η ταινία, μέχρι πολύ πρόσφατα, δεν γνώριζα καν πως είχε γυριστεί ώσπου είδα μια αφίσα της στο διαδίκτυο (ούτε 2 μήνες πριν βγει στις αίθουσες) κι όπως καταλαβαίνετε δεν γινόταν να μη τη δω... Τελικά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν καλύτερη από την 3η, αλλά την ευχαριστήθηκα περισσότερο λόγω του τέλειου 3D (οι 2 πρώτες αναμφισβήτητα ήταν καλύτερες). Αυτή τη φορά ένωσαν δύο κλασικές ιστορίες της σειράς, το "Ο Αστερίξ και οι Νορμανδοί" και (προφανώς) το "Ο Αστερίξ στην Βρετανία". Εντάξει, πλακίτσα είχε... Πάντως αν κάτι μου άρεσε περισσότερο στην συγκεκριμένη ταινία - πέρα από κάποιες προφανείς κινηματογραφικές αναφορές σε Star Wars και Clockwork Orange - ήταν ο ηθοποιός που επέλεξαν για το ρόλο του Αστερίξ! Η φάτσα του ταίριαζε καλύτερα στον διάσημο ήρωα (παρεμπιπτόντως είχε ένα μικρό ρόλο και στην 2η ταινία) και μακάρι να τον κρατήσουν και για τις επόμενες... Αλήθεια, η προηγούμενη ταινία ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτή στην Αγγλία, οι επόμενοι Ολυμπιακοί που γίνονται είπαμε; (αλλά δεν υπάρχει "Ο Αστερίξ στην Βραζιλία":p)... Προσωπικά πάντως θα ήθελα να δω μία απ΄τις εξωτικές περιπέτειες όπως αυτή στην Ινδία ας πούμε (θα μπορούσαν πολύ εύκολα να το κολλήσουν και με το σενάριο της 4ης ταινίας)...
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
5. Total Recall
Σύμφωνοι, η πρωτότυπη ταινία του Paul Verhoeven με τον Schwarzenegger είναι και καλτιά και καλύτερη ταινία, αλλά έχω κάμποσα χρόνια να τη δω και δεν είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί της, οπότε το συγκεκριμένο remake δεν με χάλασε! Σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ καλτιά και στο μέλλον δεν θα το θυμάται κανένας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι κακή ταινία. Γενικά δεν είμαι ενάντια στα remakes αν έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το πρωτότυπο κι αν δεν είναι τελείως copy-paste (τελείως αχρείαστα δηλαδή σαν το Psycho και το Funny Games)... Η βασική διαφορά της τωρινής ταινίας ήταν φυσικά το ότι δεν υπήρχε στο σενάριο το ταξίδι στον Άρη (αναφέρθηκε απλά ως αστείο-αναφορά στην ταινία του 1990) και ότι υπήρχε ένα τεράστιο τούνελ που περνούσε απ΄τον πυρήνα της Γης που ένωνε την "πολιτισμικά κατώτερη" Αυστραλία με την "πολιτισμικά ανώτερη" Αγγλία (κάπως αλλιώς τις έλεγαν στην ταινία, αλλά δεν θυμάμαι τώρα) και με τη βοήθεια του οποίου, οι άνθρωποι μπορούσαν να μεταφερθούν απ΄το ένα σημείο στο άλλο μέσα σε μόλις λίγα λεπτά! Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι ο μελλοντικός κόσμος της ταινίας (θα μπορούσε να είναι και sci-fi απεικόνιση ενός αποικισμένου Άρη του μέλλοντος) και γενικότερα τα εξαιρετικά της εφέ και οι σκηνές δράσης. Αναμφισβήτητα δεν είναι από τις ταινίες που σου μένουν, αλλά προσωπικά την είδα πολύ ευχάριστα για μία και μοναδική φορά...
Προσωπική αξιολόγηση: 7/10
4. Compliance
Πρόκειται για ένα δραματικό ψυχολογικό θρίλερ για την αφέλεια, ευκολοπιστία και την ηλιθιότητα των ανθρώπων που προθυμοποιούνται με απροκάλυπτο τρόπο να γίνουν ταυτόχρονα θήτες και θύματα μιας από τις πιο αρρωστημένες φάρσες που έχουν γίνει ποτέ! Και το αστείο είναι ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν σε κάποιο γνωστό αμερικάνικο υποκατάστημα γνωστής αλυσίδας φαστφουντάδικων εν έτη 2004...!!! Πόσο δύσκολο μπορεί να ήταν γι'αυτούς τους ανθρώπους να κλείσουν το τηλέφωνο;!;!; Αλλά όπως λένε, ο φόβος φυλάει τα έρμα (και την πατάνε στο τέλος τα καημένα)... Ο τίτλος τα λέει όλα... Compliance = συμμόρφωση - υποχωρητικότητα - ενδοτικότητα - υποταγή (θα μπορούσε να σημαίνει και θυματοποίηση στη συγκεκριμένη περίπτωση).
Προσωπική αξιολόγηση: 7.5/10
ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
3. Looper
Από την αρχή της ταινίας μου έκανε εντύπωση που δεν γνώριζα κάποια πράγματα από τα trailers! Δεν ήξερα π.χ. (ακολουθούν SPOILERS προφανώς) για την τηλεκίνηση, για το ότι ήταν όρος του συμβολαίου των Loopers να σκοτώσουν τον μελλοντικό εαυτό τους (οπότε γνώριζε και ο Joe πως κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να το κάνει) και ότι το παρόν της ταινίας ήταν το 2044 (καλύτερα που το έκαναν έτσι βέβαια)...!!! Αυτό για το οποίο ήμουν σίγουρος, ήταν για την εκπληκτική μεταμόρφωση του Joseph Gordon-Levitt, αλλά και πάλι με εντυπωσίασε... Μιλάμε ξεπατίκωσε όλες τις εκφράσεις του προσώπου του Bruce Willis... Ούτε ο ίδιος ο Willis δεν ήταν τόσο Willis όταν ήταν νέος...!!! Επίσης μου άρεσε που είδαμε πώς πέρασαν τα 30 χρόνια από τον έναν Joe στον άλλο (αν και ήταν σεναριακή τρύπα από τη στιγμή που δεν ολοκλήρωσε την αποστολή του ή μήπως δεν ήταν;) γιατί με αυτόν τον τρόπο γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τον χαρακτήρα του μέλλοντος κι αρχίσαμε να βλέπουμε την ιστορία από τη δική του οπτική σκοπιά... Άλλη μια σεναριακή τρύπα όμως ήταν και η δολοφονία της γυναίκας του Willis... Από την αρχή της ταινίας δεν μας είπαν πως στο μέλλον δεν μπορούν να ξεφορτωθούν τα πτώματα (ούτε αυτό το καταλαβαίνω, αλλά ας το δεχτούμε ως δεδομένο) και ότι γι'αυτό το λόγο στέλνουν τα θύματα στο παρελθόν; Οπότε μ'αυτή τι έγινε; Και γενικά είχε αρκετά χαζά σκηνικά (π.χ. με τον κωφάλαλο που τριγυρνούσε βραδιάτικα με την ταμπέλα στο λαιμό και που παραλίγο να τον πυροβολούσε η Sara)...
Κάτι άλλο που δεν μου άρεσε ήταν που ο γερο-Joe σκότωσε δύο παιδάκια και μάλιστα χωρίς να ξέρει αν είναι ο "Βροχοποιός" ή όχι (και όπως ξέρουμε δεν ήταν κανένα απ΄τα δύο)... Μου θύμισε αυτό που έχουμε πει λίγο-πολύ όλοι... "Αν είχα μια μηχανή του χρόνου θα πήγαινα στο παρελθόν και θα σκότωνα τον Χίτλερ όταν ήταν μικρός" (και μετά νιώθουμε ήρωες μιας και ΘΑ σκοτώναμε τον Χίτλερ ΑΝ είχαμε μηχανή του χρόνου - μιλάμε για στανταράκι δηλαδή:p)... Πάντως ο πιτσιρικάς "Βροχοποιός" είχε χαβαλέ και ήταν ψυχάκιας (Akira φάση)...!!! Πάμε και στο φινάλε τώρα... Δεν θα μπορούσε πολύ απλά ο Joe να πυροβολήσει τον γερο-Joe; Θα μπορούσε... αλλά προτίμησαν να μας δώσουν ένα πιο δραματικό φινάλε... Δεν με χάλασε αυτό που έγινε (αν και είναι γεμάτο παράδοξα - στα οποία πέφτουν λίγο πολύ όλες οι ταινίες με ταξίδια στο χρόνο), αλλά μου φάνηκε κάπως αναίτιο από τη στιγμή που υπήρχε πιο απλή λύση... Τέσπα... αυτό που θέλω να πω με λίγα λόγια είναι ότι πρόκειται για μια ταινία με αρκετές σεναριακές τρύπες, αλλά παραδόξως δεν με χάλασαν ιδιαίτερα. Σαν σύνολο είναι αρκετά πρωτότυπο και βλέπεται ευχάριστα!
Υ.Γ. εδώ ο Rian Johnson προσπαθεί να δώσει εξήγηση στα ανεξήγητα της ταινίας του και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει αρκετά καλά πιστεύω, αλλά κάποιες από αυτές τις εξηγήσεις έπρεπε να τις είχε δώσει μέσω της ταινίας.
Προσωπική αξιολόγηση: 8/10
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
2. Skyfall
Πρέπει να είναι η καλύτερη καθαρόαιμη περιπέτεια που έχω δει τα τελευταία χρόνια! (από το Casino Royale και μετά για την ακρίβεια) Έχει αρκετές σκηνές ανθολογίας και εντυπωσιακές σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα (που λέει ο λόγος:p), αλλά μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνογραφία-καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας και φυσικά η αριστουργηματική της φωτογραφία...!!! Σίγουρα αξίζουν (τουλάχιστον) υποψηφιότητα στα προσεχή oscars. Τον κακό της υπόθεσης τον βλέπουμε στο δεύτερο μισό της ταινίας και για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή με ξένισε αρκετά ο Bardem... ήταν κάπως... "εκκεντρικός" (και "ηλιοκαμένος")... δεν μου άρεσαν ούτε τα μαλλιά του, ούτε τα τραβηγμένα μάτια του, ούτε η προφορά του... ούτε τίποτα με λίγα λόγια, αλλά σιγά-σιγά άρχισε να με κερδίζει! Ήταν αποκρουστικός και μου θύμισε λίγο από Hannibal Lecter (σε μια συγκεκριμένη σκηνή) και περισσότερο από Joker (χωρίς να ήταν τόσο καλός βέβαια - πάντως θα μπορούσε να παίξει τον Joker στο μέλλον)... Αυτό που είχε προβλέψει τα πάντα όμως και ήταν συνεχώς 24 κινήσεις μπροστά, ήταν κάπως καρτουνίστικο και θα προτιμούσα να μη γινόταν σε τόσο υπερβολικό βαθμό...
.jpg)
Αυτό που με χάλασε περισσότερο είναι ότι *****SPOILERS***** όλος αυτός ο χαμός έγινε για μια κωλόγρια του κερατά...!!! Τέτοιο "οιδιπόδειο" σύμπλεγμα δεν έχω ξαναματαδεί... Πολύ "μαμμόθρεφτοι" οι δύο "τελευταίοι αρουραίοι" της ταινίας...!!! Τουλάχιστον στο Casino Royale, ότι έκανε ο Bond (ναι, o James Bond), το έκανε για μια πολύ πιο φυσιολογική αγάπη... *****SPOILERS***** Επίσης δεν μου άρεσε που κατέστρεψαν την Aston Martin DB5...!!! Τέτοιο αυτοκίνητο-κόσμημα δεν το καταστρέφεις. Μου άρεσε πάντως που με το Skyfall μάθαμε το origin (όπους λεν κι στου χουριόμ) του James (:p) και παρεμπιπτόντως ο Albert Finney ήταν γαμάτος στο ρόλο του Kincade και είχε πλάκα... Αυτά! Με λίγα λόγια το Casino Royale (9.5/10) παραμένει η αγαπημένη μου ταινία της σειράς (τις περισσότερες δεν τις έχω δει βέβαια - δεν είμαι fan του 007), αλλά σίγουρα ήταν πολύ καλύτερο απ΄το απογοητευτικό Quantum of Solace (6.5/10), οπότε ας πούμε συγχαρητήρια στον Mendes για την εξαιρετική δουλειά που έκανε.
Προσωπική αξιολόγηση: 9/10
1. The Hobbit: An Unexpected Journey
Η τριλογία του Άρχοντα των δαχτυλιδιών επηρέασε τον κινηματογράφο όσο ελάχιστες. Αναμφισβήτητα πρόκειται για μία από τις καλύτερες, ποιοτικότερες, εμπορικότερες και επιδραστικότερες τριλογίες στην ιστορία της 7ης τέχνης. Από τότε όμως πέρασε σχεδόν μία δεκαετία (για την ακρίβεια 11 χρόνια από την 1η ταινία, 10 και 9 από την 2η και την 3η αντίστοιχα). Μέσα σ’αυτά τα χρόνια αρκετοί σκηνοθέτες προσπάθησαν να αντιγράψουν την ανεπανάληπτη και ανυπέρβλητη μαγεία του Άρχοντα (με πιο τρανταχτό και πρόχειρο παράδειγμα την τριλογία της Narnia), αλλά δεν τα κατάφερε κανείς τους φυσικά. Και τώρα, ο άνθρωπος που ξέρει να γυρίζει επικές φανταστικές ταινίες (κυριολεκτικά και μεταφορικά φανταστικές) όπως κανείς άλλος, μας μεταφέρει και πάλι στη Μέση Γη! Και τα καταφέρνει φυσικά με τον ίδιο μοναδικό, μαγικό κι απαράμιλλο τρόπο! Σαν να μην έφυγε ποτέ από τον κόσμο του Tolkien! Και κρίνοντας από την πρώτη ταινία της καινούριας (prequel) τριλογίας μπορώ να πω με σιγουριά πως ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και πιστεύω πως οι επόμενες ταινίες… η κάθε μία θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη (ακριβώς όπως και στον Άρχοντα δηλαδή).
Για την υπόθεση δεν γνώριζα πολλά πράγματα πέρα του ότι πρόκειται για prequel που περιλαμβάνει τον Gandalf, τον Bilbo και πολλούς νάνους (τόσους πολλούς που δεν θα μάθω ποτέ τα ονόματά τους - κι ευτυχώς στην 1η ταινία δεν χρειάστηκε να θυμάμαι πως λεν τον καθέναν)… Επίσης ήξερα πως σε κάποια φάση θα βλέπαμε με ποιο τρόπο κατέληξε στα χέρια του Bilbo το δαχτυλίδι που για χρόνια ήταν το πολύτιμο του Gollum… και πως γενικά θα είναι σε πιο ανάλαφρο κλίμα σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες… Αυτά με λίγα λόγια! Δεν γνώριζα π.χ. πως όλη αυτή η περιπέτεια θα ξεκινήσει για να νικήσουν τον δράκο Smaug έτσι ώστε να ανακτήσουν το βασίλειό τους οι νάνοι (όπως δεν γνωρίζω και τι άλλο θα συμβεί μέχρι να πετύχουν το σκοπό τους)… Αν κάνω σύγκριση με το επικό ταξίδι της Συντροφιάς για την καταστροφή του δαχτυλιδιού, εννοείται πως η ιστορία του Hobbit είναι υποδεέστερη και αναμφισβήτητα λιγότερο επική και σκοτεινή, αλλά ευτυχώς σε καμία περίπτωση και λιγότερο μαγική…!!! Μπορεί αυτή τη φορά τα διακυβεύματα να μην είναι τόσο σημαντικά, επείγοντα και επικά, αλλά όπως είπα και παραπάνω, ο Peter Jackson μας μεταφέρει και πάλι στην κινηματογραφική μαγεία των τοπίων της Μέσης Γης όπως μόνο αυτός ξέρει να μας ταξιδεύει...
Αν με κούρασε λίγο μια σκηνή αυτή ήταν προς την αρχή της ταινίας που περιμέναμε να δούμε αν θα δεχτεί ο Bilbo να συμμετάσχει στην περιπέτεια των νάνων… Εκεί το κούρασε λίγο το θέμα πιστεύω… έτσι κι αλλιώς όλοι γνωρίζαμε πως θα δεχτεί τελικά… Από κει και πέρα πάντως δεν βαρέθηκα στιγμή. Λάτρεψα τη σκηνή με τα Trolls (τι γέλιο είχε εκεί με το Troll που νόμιζε ότι ο Bilbo βγήκε απ΄τη μύτη του;!;!; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ), όλες τις σκηνές των μαχών με τα Orcs και φυσικά τις σκηνές ανθολογίας με το Gollum… Πόσο μου είχε λείψει αυτή η ψυχασθένειά του και να το ακούω να λέει "my preciousss"…!!! Αυτό που παρατήρησα όμως βλέποντας την ταινία είναι ότι έχω πολλά χρόνια να κάνω επανάληψη στον Άρχοντα (μπορεί κι απ΄το 2005) και δεν θυμόμουν κάποια βασικά πράγματα…!!! Να φανταστείτε πως για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου μου έκανε εντύπωση που έγινε αόρατος ο Bilbo όταν φόρεσε καταλάθος το δαχτυλίδι…!!! Τέσπα… με λίγα λόγια η ταινία μου άρεσε περισσότερο απ’όσο περίμενα (παρεμπιπτόντως την είδα σε 3D), αλλά μεταξύ μας τώρα… σε κάθε απότομη στροφή στα δύσβατα μονοπάτια αυτού του Αναπάντεχου Ταξιδιού ήλπιζα να ξεπεταγόταν κι από ένα μέλος της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού...!!!
Πάντως είναι κρίμα για όσους θα δουν τη νέα τριλογία στον κινηματογράφο χωρίς να έχουν ζήσει την κινηματογραφική μαγεία της προγενέστερης… Σίγουρα δεν θα νιώσουν τα ίδια συναισθήματα με τα τοπία, τις επικές μάχες και τη μοναδική μουσική επένδυσή των ταινιών αυτών... Ειδικά μάλιστα αν δεν έχουν δει καν τις ταινίες του Άρχοντα δεν θα ξέρουν τι εστί Sauron, Saruman, Gollum (για Elrond και Galadriel ούτε λόγος φυσικά)… δεν θα ξέρουν τι οδύσσεια έχει περάσει ο καημένος ο Frodo για να καταστρέψει το Ένα Δαχτυλίδι… και φυσικά ο Gandalf θα τους είναι παντελώς άγνωστος (όπως και ο Aragorn, ο Legolas, ο Samwise Gamgee και οι υπόλοιποι της Συντροφιάς)…!!! Πραγματικά κρίμα… Τέσπα όμως… αυτά έχει η ζωή… :p
Tο συμπέρασμα είναι ένα: Μπορεί αυτός ο κόσμος να δημιουργήθηκε (λογοτεχνικά) από τον Tolkien, αλλά το κινηματογραφικό του σύμπαν ανήκει δικαιωματικά στον Peter Jackson. Για άλλη μια φορά… μπράβο ρε Peter… ΜΠΡΑΒΟ…!!! Μόνο εσύ ξέρεις/μπορείς/πρέπει να γυρίζεις αυτές τις ταινίες (του το λέω γιατί θεωρητικά υπάρχει πιθανότητα να γνωρίζει Ελληνικά και να μπαίνει στο βλογκ - ποτέ δεν ξερς:p). Τώρα ανυπομονώ πολύ περισσότερο για τις άλλες 2 ταινίες...
ΜΕΤΡΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
18. TedΠρόκειται για χαζοκωμωδία του Seth MacFarlane... με το γνωστό χοντροκομμένο εφηβικό χιούμορ του MacFarlane (Family Guy)... και φυσικά είναι βλακειούλα! Δυστυχώς γι'αυτόν, σε live-action είναι πολύ χειρότερο το χιούμορ του (αλήθεια τι μανία είναι αυτή που έχει με τα ομιλούντα ζώα;)... αλλά ξέρετε κάτι; Υποτίθεται πως όταν επιλέγεις να δεις μια ταινία με αρκουδάκι που ζωντανεύει και κάθε τρεις και λίγο είναι μαστουρωμένο και λέει σεξιστικά αστεία, ξέρεις τι πας να δεις... δεν έχεις τρελές απαιτήσεις (βασικά δεν έχεις απαιτήσεις)... κι αν το δεις ακομπλεξάριστα κάποιο κυριακάτικο μεσημέρι, δεν θα χαλαστείς, ούτε θα περάσεις άσχημα (αν δεν έχεις να κάνεις κάτι καλύτερο φυσικά)... Κι αν είσαι fan του Flash Gordon (προσωπικά δεν το έχω δει), μπορεί να σου αρέσει περισσότερο η ταινία...
Προσωπική αξιολόγηση: 5/10
ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
17. BraveΚαλώς ή κακώς δεν άντεξα να το δω ολόκληρο. Είδα γύρω στα 40 λεπτά *****SPOILERS***** (το έκοψα όταν έγινε αρκούδα η βασίλισσα) *****SPOILERS*****... και όσο είδα, μου φάνηκε αρκετά παιδικό, ψιλοβαρετό, ψιλοαδιάφορο, ιδιαίτερα αστείο δεν ήταν... και βασικά είναι ταινία για μικρά κοριτσάκια (ως τέτοια θα είναι αρκετά καλή φαντάζομαι)... Προσωπικά δεν γινόταν να ταυτιστώ με την πριγκίπισσα Merida και να ενδιαφερθώ για τα προβλήματά της...
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
16. LawlessΠρόκειται για την αληθινή ιστορία των διαβόητων αδερφών Bondurant που ήταν λαθρέμποροι στην Βιρτζίνια, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Στο αφιέρωμα για τις πολυαναμενόμενες ταινίες της σεζόν έγραψα: «αν εξαιρέσουμε τον ΛαΜπούφο... η ταινία φαίνεται εξαιρετική! Είμαι σίγουρος πως οι Guy Pearce, Jessica Chastain, Gary Oldman και Tom Hardy, θα κλέψουν την παράσταση», αλλά τελικά το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας δεν ήταν ο LaBeouf (παρεμπιπτόντως δεν ήταν κακός), αλλά το ψιλοάνευρο και τετριμμένο σενάριό της (συγγνώμη Nick Cave) και για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως όσο καλό επιτελείο ηθοποιών κι αν διαθέτει μια ταινία, το σενάριο θα είναι πάντα το βασικότερο συστατικό της. Με λίγα λόγια έχουμε δει πολύ καλύτερες ταινίες για την συγκεκριμένη εποχή (και μόνο το Once Upon a Time in America αρκεί - δεν θυμάμαι να μου άρεσε και κάποια άλλη)... Πάντως ο Guy Pearce όντως έκλεψε την παράσταση απ'όλους τους υπόλοιπους (είχε και αβανταδόρικο ρόλο και αντίστοιχο παρουσιαστικό βέβαια).
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
15. Holy MotorsΕίναι από τις πιο σουρεαλιστικές ταινίες των τελευταίων χρόνων (αν όχι η πιο σουρεαλιστική - πάντως δεν μου έρχεται κάποια άλλη αυτή τη στιγμή), αλλά ξέρετε κάτι; Δεν ξετρελάθηκα. Ότι είναι σουρεαλιστικό δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και "αριστουργηματικό". Περισσότερο είναι ταινία που απευθύνεται σε "ψαγμένους" χίπστερς (και κρυφοχίπστερς) που εντυπωσιάζονται με ότι είναι διαφορετικό και πιο "απαιτητικό"... Αλλά πάλι... ότι είναι διαφορετικό και "απαιτητικό" δεν είναι απαραίτητα "αριστουργηματικό". Και πόσο σιχαίνομαι κάτι τέτοιες ταμπέλες δεν λέγεται! Ναι, είναι "απαιτητική" ταινία γιατί είναι αργή... ΌΛΕΣ οι "απαιτητικές" ταινίες γι'αυτό το λόγο είναι "απαιτητικές" (αν ήμουν σκηνοθέτης και μάλιστα ψευτοκουλτουριάρης, θα γύριζα την πιο αργόσυρτη ταινία όλων των εποχών και θα γέμιζα βραβεία). Αν τη δεις όμως σε fast forward δεν είναι καθόλου "απαιτητική" (μια χαρά βλέπεται και δεν σε κουράζει καθόλου). Όσο για το τι ήθελε να πει ο "ποιητής"... Δεν ξέρω! Ότι θέλει να καταλάβει ο καθένας ήθελε να πει. Ίσως να κάνει ένα σχόλιο για το επάγγελμα του ηθοποιού που ο καθένας τους υποδύεται συνεχώς ρόλους για να "ζήσει" εμπειρίες που διαφορετικά δεν θα είχε "ζήσει"; Ίσως έχει να κάνει με την γενικότερη τρέλα και υποκρισία που επικρατεί στον κόσμο μας; Ίσως για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε καθημερινά; Ίσως να πρόκειται για ένα σινεφίλ φόρο τιμής; Ίσως είναι όλα αυτά μαζί; Ίσως να αφορά (και) κάτι άλλο; Να μιλά για μετενσάρκωση; Για λιμουζίνες με νοημοσύνη; :P Διαλέγεις και παίρνεις... Ο καθένας ότι θέλει καταλαβαίνει. Προσωπικά πάντως επιλέγω να μην εντυπωσιάζομαι απαραίτητα με ότι είναι διαφορετικό, "απαιτητικό" και "ψαγμένο" μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικό, "απαιτητικό" και "ψαγμένο" (και καλά). Καμιά φορά οι διαφορετικές, "απαιτητικές" και "ψαγμένες" ταινίες μπορεί να είναι και τελείως άψυχες ταινίες και να γυρίζονται απλά για να εντυπωσιάσουν τους "κουλτουριάρηδες"...
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
14. Beasts of The Southern WildΜια αλληγορική ιστορία για μια φανταστική κοινωνία που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής... ένα σύγχρονο οικολογικό παραμύθι για τη ζωή, το θάνατο, το νόημα της οικογένειας, για τη φυσική φθορά των πάντων και στην τελική για το ότι είμαστε απλά ένα απειροελάχιστο κομμάτι ενός τεράστιου σύμπαντος... και όπως πάρα πολύ σωστά παρατήρησε κάποιος χρήστης του imdb, έχει πάρα πολλά δάνεια από τις ταινίες του Miyazaki (ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας είναι ένα μικρό κοριτσάκι, η υπόθεση περιλαμβάνει μυθολογικά τέρατα, περνά οικολογικά μηνύματα κλπ-κλπ)...!!! Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η πρώτη live-action ταινία του... Παρόλ'αυτά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα... Σίγουρα βλέπεται, αλλά το περίμενα πιο μαγικό και στην τελική προτιμώ τα φανταστικά anime του Ιάπωνα... Τουλάχιστον οι επιστήμονες στο μέλλον θα ξέρουν πως κάποτε υπήρχε μια Hushpuppy και πως έζησε με τον μπαμπά της στο Μπάθταμπ!
Προσωπική αξιολόγηση: 6/10
13. Sound of My VoiceΗ πρώτη ερώτηση που μου ήρθε στο μυαλό βλέποντας την ταινία ήταν η εξής: Πόσο χαζοί μπορεί να είναι οι άνθρωποι που γίνονται μέλη αιρέσεων; Αλλά δεν είναι τόσο απλό και δεν πρέπει να το βλέπουμε επιφανειακά… Είναι άνθρωποι που νιώθουν τελείως κενοί μέσα τους... τελείως απογοητευμένοι... απεγνωσμένοι... και ουσιαστικά είναι πρόβλημα της κοινωνίας μας που νιώθουν έτσι... η κοινωνία μας ευθύνεται που κάποιοι επιλέγουν να πιστέψουν τις μεγαλύτερες παπαριές και τις μεγαλύτερες αμπελοφιλοσοφίες (κάτι που ισχύει και για όλες τις θρησκείες φυσικά)... Δυστυχώς είμαστε αδύναμα όντα. Στην ταινία, ένα ζευγάρι προσπαθεί να γυρίσει ντοκιμαντέρ για να αποδείξει πόσο επικίνδυνες είναι οι αιρέσεις (κάτι που είναι γνωστό και πάλι ισχύει και για όλες τις επίσημες θρησκείες), αλλά το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι ότι εξίσου επικίνδυνος είναι και ο σκοπός που (υποτίθεται πως) αγιάζει όλα τα μέσα... Με λίγα λόγια, ότι κι αν προσπαθείς να πετύχεις, πρέπει να υπάρχουν όρια για το μέχρι που είσαι διατεθειμένος να φτάσεις για να πετύχεις το σκοπό σου και πρέπει πάντα να είναι μέσα σε λογικά πλαίσια. Διαφορετικά έχεις χάσει τελείως και το δίκιο σου και τη μπάλα.
Η Brit Marling (Another Earth) ήταν και πάλι εξαιρετική στο ρόλο της (τόσο καλή που ειδικά σε μια φάση ήθελα να τη χαστουκίσω:p), αλλά η ταινία θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Στο Martha Marcy May Marlene π.χ. έχουμε δει με πολύ πιο ουσιαστικό, ρεαλιστικό και δυνατό τρόπο την αρνητική επιρροή που μπορεί να έχει μια αίρεση στον άνθρωπο και σε τι βαθμό μπορεί να καταστρέψει τελείως τον ήδη ευάλωτο ψυχισμό του... και το κυριότερο δεν προσπάθησε να δώσει υπόσταση στα όποια πιστεύω της αίρεσης όπως έκανε η συγκεκριμένη ταινία με το αμφίρροπο και αμφιλεγόμενο φινάλε της... Τέσπα, όλοι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε όνειρα (μόνο τυχαία δεν το έβαλα το λινκ) και να ελπίζουμε για τη ζωή και το μέλλον μας, αλλά αυτό πολλές φορές ισοδυναμεί με το να πιστεύουμε σε ψέματα και να τα αποδεχόμαστε ως τη μόνη αλήθεια!
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
12. Beyond The Black RainbowΑυτό που με κέρδισε περισσότερο στην συγκεκριμένη ταινία είναι η καταπληκτική καλλιτεχνική της διεύθυνση και η φωτογραφία που αμυδρά θυμίζουν Kubrick (βλ. Οδύσσεια του Διαστήματος), αλλά και το THX 1138 του Lucas. Επίσης και ο πρωταγωνιστής, Michael Rogers, ήταν πολύ καλός στον ψυχωτικό ρόλο του. Η ταινία σαν σύνολο δεν είχε κάποια συγκεκριμένη πλοκή, πρόκειται για θρίλερ επιστημονικής φαντασίας με υποβόσκουσα σκοτεινή κι αρρωστημένη ατμόσφαιρα στην οποία συνέβαλε καθοριστικά και η εξαιρετική μουσική επένδυση. Σε γενικές γραμμές θα τη χαρακτήριζα ως ένα είδους πειραματικού retro-futuristic video-art clip μεγάλης διάρκειας (ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων - δεν ξέρω πως να το περιγράψω με καλύτερο τρόπο) και απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Δεν είναι από τις ταινίες που θα συνιστούσα σε κάποιον να δει, αλλά παρόλ’αυτά δεν μετάνιωσα που την είδα! Επίσης δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που να ενθουσιάστηκε από τη θέασή της, αλλά σίγουρα πρόκειται για ξεχωριστή εμπειρία (κάτι που δεν είναι απαραίτητα ούτε καλό, ούτε κακό)… μια τελείως διαφορετική ταινία από αυτές που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και το αν αξίζει ή όχι, έγκειται στην προσωπική κρίση του καθενός (κάτι που ισχύει για όλες τις ταινίες άλλωστε).
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
11. Red LightsΠοιος Uri Geller και μλκς; Πετάει ο De Niro; Πετάει είναι η σωστή απάντηση (ή μήπως όχι;)...!!! Το πρώτο μισό ήταν καλούτσικο, αλλά από τη μέση και μετά το μοντάζ και το σενάριο ήταν λίγο ότι να'ναι... *****SPOILERS***** Στα καλά καθούμενα η Sigourney Weaver πεθαίνει - προφανώς για να υποθέσουμε πως τη σκότωσε ο De Niro με τις υπερφυσικές δυνάμεις του, αλλά στο τέλος είχαμε την "μεγάλη" αποκάλυψη πως δεν ήταν τυφλός (δεν νομίζω να είδε κάποιος την ταινία και να μην του πέρασε απ΄το μυαλό)...!!! Σε τόσα τεστ τον υπέβαλαν, αλλά αυτό το τόσο βασικό χαρακτηριστικό δεν σκέφτηκαν να το εξακριβώσουν...!!! Το είχαν δεχτεί ως δεδομένο θα πει κάποιος, ωραία... κι άντε δεν ήταν τυφλός, αυτό εξηγεί όλα όσα έκανε δηλαδή; Δεν νομίζω... *****SPOILERS***** Όσο για την ανατροπή στο φινάλε, δεν είμαι σίγουρος αν μου άρεσε... αλλά μάλλον όχι... γιατί αν μια ανατροπή δεν σε εντυπωσιάζει και δεν σε αφήνει τελείως μαλάκα, δεν μπορεί να αξίζει πραγματικά. Με λίγα λόγια η προηγούμενη ταινία του Cortés μου άρεσε πολύ περισσότερο.
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
10. ArbitrageΈνα ερωτικο-οικονομικο θρίλερ με έναν πολύ καλό Richard Gere, αλλά με βάση τα διάφορα σχόλια που είχα διαβάσει στο internet, το περίμενα καλύτερο. Δεν είχε ούτε αγωνία, ούτε ένταση, ούτε ανατροπές! Υποτίθεται πως πρέπει να μας ενδιαφέρει για το τι θα συμβεί στον πρωταγωνιστή κι αν θα τα καταφέρει... εδώ δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα... Δεν γινόταν να ενδιαφερθώ για τη μοίρα ενός μεγαλοεπιχειρηματία... ούτε να ταυτιστώ μαζί του φυσικά... Το φινάλε ήταν αρκετά καλό πάντως γιατί έδειξε την υποκρισία που κρύβεται στον κόσμο των... "φιλάνθρωπων" πλουσίων... Ωραίο ταινιάκι με λίγα λόγια, αλλά και να μη το δεις δεν χάνεις και τίποτα το ιδιαίτερο (έτσι κι αλλιώς την επόμενη μέρα δεν θα το σκέφτεσαι).
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
9. To Rome With LoveΕυχάριστη ρομαντική κομεντί (ψιλοσουρεαλιστικών) καταστάσεων που προσφέρει μια σατιρική ματιά πάνω στη ματαιότητα και βλακεία της εφήμερης διασημότητας (όπου ο κάθε ασήμαντος γίνεται διάσημος χωρίς λόγο και χρησιμοποιείται από τα M.M.E.) και που αναμφισβήτητα κερδίζει έξτρα πόντους από το μπακγκράουντ (έτσι το λένε στο χωριό'μ')... Αν ήταν γυρισμένη στην Αμερική δεν νομίζω να την έβλεπα... Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι fan του Woody Allen (αγαπημένη μου ταινία του είναι το Match Point που δεν θυμίζει καθόλου ταινία του σκηνοθέτη)...
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
8. Ice Age: Continental DriftΗ τρελή αναζήτηση του Scrat για το καταραμένο βελανίδι που ψάχνει από την αυγή του χρόνου, επιφέρει κοσμογονικές αλλαγές - έναν κατακλυσμό μιας ολόκληρης ηπείρου που θα πυροδοτήσει την μεγαλύτερη περιπέτεια για τον Manny, τον Diego και τον Sid. Στον απόηχο αυτών των αναταραχών, ο Sid επανασυνδέεται με την δύστροπη γιαγιά του και η αγέλη έρχεται αντιμέτωπη με μια συμμορία πειρατών που είναι αποφασισμένοι να τους εμποδίσουν να επιστρέψουν σπίτι τους. Πρόκειται για την 4η ταινία της σειράς και το συμπέρασμά μου είναι ότι ενώ δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούριο - αντιθέτως είναι η χειρότερη προσθήκη στο συγκεκριμένο franchise - παραμένει μια αρκετά διασκεδαστική παιδική ταινία που προσφέρει ένα ανέμελο 90λεπτο. Ειδικά για μικρά παιδιά είναι ότι πρέπει.
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
7. The CampaignΟ ελληνικός τίτλος της ταινίας θα μπορούσε να είναι "ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος κατεβαίνουν στις Εκλογές" ή "το Προεκλογικό Debate του Ηλίθιου και του Πανηλίθιου" (το "Οι Υποψήφιοι" είναι πολύ ξενέρωτος ελληνικός τίτλος - ελπίζω όταν προβληθεί απ΄το Star να διορθωθεί)… Και οι δυο χαρακτήρες ήταν παρ’τον έναν και χτύπα τον άλλο… αλλά δεν ξέρω πώς να εκλάβω το γεγονός ότι παρουσίαζαν τον υποψήφιο των Δημοκρατικών ως έναν διεφθαρμένο ηλίθιο που είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να κερδίσει τις εκλογές και να παραμείνει στην καρέκλα του γερουσιαστή και τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων ως τον καλοκάγαθο πανηλίθιο μπουνταλά… ήταν ο καλός της υπόθεσης με λίγα λόγια… αυτός που έπρεπε να συμπαθήσει ο θεατής… τέσπα… σε γενικές γραμμές δεν γέλασα ιδιαίτερα, αλλά είχε πλάκα και μου άρεσε αρκετά γιατί δεν περίμενα από μια τέτοια χοντροκομμένη κωμωδία να περνά μηνύματα για την πολιτική, τους πολιτικούς, τους προεκλογικούς τους αγώνες, την ηθική τους και τα κίνητρά τους και να τους παρουσιάζει όπως πραγματικά είναι (μέσα απ΄το υπερβολικό πρίσμα της σάτιρας βέβαια)... Εννοείται πως δεν μας είπε κάτι καινούριο, αλλά για μένα μια τέτοια καφροκωμωδία είναι πάντα ευπρόσδεκτη (ειδικά αν έχει και τέτοιους πρωταγωνιστές). Υ.Γ. στο τέλος μη βιαστείτε να κλείσετε αμέσως την ταινία...
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
6. Asterix et Obelix: Au service de Sa MajesteΚαταρχάς να διευκρινίσω πως πέρασα αρκετά καλοκαίρια μικρός διαβάζοντας τις περιπέτειες του Αστερίξ, οπότε δεν μπορώ να είμαι και ιδιαίτερα αυστηρός με τις κινηματογραφικές διασκευές του... Τώρα για την 4η ταινία, μέχρι πολύ πρόσφατα, δεν γνώριζα καν πως είχε γυριστεί ώσπου είδα μια αφίσα της στο διαδίκτυο (ούτε 2 μήνες πριν βγει στις αίθουσες) κι όπως καταλαβαίνετε δεν γινόταν να μη τη δω... Τελικά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν καλύτερη από την 3η, αλλά την ευχαριστήθηκα περισσότερο λόγω του τέλειου 3D (οι 2 πρώτες αναμφισβήτητα ήταν καλύτερες). Αυτή τη φορά ένωσαν δύο κλασικές ιστορίες της σειράς, το "Ο Αστερίξ και οι Νορμανδοί" και (προφανώς) το "Ο Αστερίξ στην Βρετανία". Εντάξει, πλακίτσα είχε... Πάντως αν κάτι μου άρεσε περισσότερο στην συγκεκριμένη ταινία - πέρα από κάποιες προφανείς κινηματογραφικές αναφορές σε Star Wars και Clockwork Orange - ήταν ο ηθοποιός που επέλεξαν για το ρόλο του Αστερίξ! Η φάτσα του ταίριαζε καλύτερα στον διάσημο ήρωα (παρεμπιπτόντως είχε ένα μικρό ρόλο και στην 2η ταινία) και μακάρι να τον κρατήσουν και για τις επόμενες... Αλήθεια, η προηγούμενη ταινία ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτή στην Αγγλία, οι επόμενοι Ολυμπιακοί που γίνονται είπαμε; (αλλά δεν υπάρχει "Ο Αστερίξ στην Βραζιλία":p)... Προσωπικά πάντως θα ήθελα να δω μία απ΄τις εξωτικές περιπέτειες όπως αυτή στην Ινδία ας πούμε (θα μπορούσαν πολύ εύκολα να το κολλήσουν και με το σενάριο της 4ης ταινίας)...
Προσωπική αξιολόγηση: 6.5/10
ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
5. Total RecallΣύμφωνοι, η πρωτότυπη ταινία του Paul Verhoeven με τον Schwarzenegger είναι και καλτιά και καλύτερη ταινία, αλλά έχω κάμποσα χρόνια να τη δω και δεν είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί της, οπότε το συγκεκριμένο remake δεν με χάλασε! Σίγουρα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ καλτιά και στο μέλλον δεν θα το θυμάται κανένας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι κακή ταινία. Γενικά δεν είμαι ενάντια στα remakes αν έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το πρωτότυπο κι αν δεν είναι τελείως copy-paste (τελείως αχρείαστα δηλαδή σαν το Psycho και το Funny Games)... Η βασική διαφορά της τωρινής ταινίας ήταν φυσικά το ότι δεν υπήρχε στο σενάριο το ταξίδι στον Άρη (αναφέρθηκε απλά ως αστείο-αναφορά στην ταινία του 1990) και ότι υπήρχε ένα τεράστιο τούνελ που περνούσε απ΄τον πυρήνα της Γης που ένωνε την "πολιτισμικά κατώτερη" Αυστραλία με την "πολιτισμικά ανώτερη" Αγγλία (κάπως αλλιώς τις έλεγαν στην ταινία, αλλά δεν θυμάμαι τώρα) και με τη βοήθεια του οποίου, οι άνθρωποι μπορούσαν να μεταφερθούν απ΄το ένα σημείο στο άλλο μέσα σε μόλις λίγα λεπτά! Αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι ο μελλοντικός κόσμος της ταινίας (θα μπορούσε να είναι και sci-fi απεικόνιση ενός αποικισμένου Άρη του μέλλοντος) και γενικότερα τα εξαιρετικά της εφέ και οι σκηνές δράσης. Αναμφισβήτητα δεν είναι από τις ταινίες που σου μένουν, αλλά προσωπικά την είδα πολύ ευχάριστα για μία και μοναδική φορά...
Προσωπική αξιολόγηση: 7/10
4. ComplianceΠρόκειται για ένα δραματικό ψυχολογικό θρίλερ για την αφέλεια, ευκολοπιστία και την ηλιθιότητα των ανθρώπων που προθυμοποιούνται με απροκάλυπτο τρόπο να γίνουν ταυτόχρονα θήτες και θύματα μιας από τις πιο αρρωστημένες φάρσες που έχουν γίνει ποτέ! Και το αστείο είναι ότι η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν σε κάποιο γνωστό αμερικάνικο υποκατάστημα γνωστής αλυσίδας φαστφουντάδικων εν έτη 2004...!!! Πόσο δύσκολο μπορεί να ήταν γι'αυτούς τους ανθρώπους να κλείσουν το τηλέφωνο;!;!; Αλλά όπως λένε, ο φόβος φυλάει τα έρμα (και την πατάνε στο τέλος τα καημένα)... Ο τίτλος τα λέει όλα... Compliance = συμμόρφωση - υποχωρητικότητα - ενδοτικότητα - υποταγή (θα μπορούσε να σημαίνει και θυματοποίηση στη συγκεκριμένη περίπτωση).
Προσωπική αξιολόγηση: 7.5/10
ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
3. LooperΑπό την αρχή της ταινίας μου έκανε εντύπωση που δεν γνώριζα κάποια πράγματα από τα trailers! Δεν ήξερα π.χ. (ακολουθούν SPOILERS προφανώς) για την τηλεκίνηση, για το ότι ήταν όρος του συμβολαίου των Loopers να σκοτώσουν τον μελλοντικό εαυτό τους (οπότε γνώριζε και ο Joe πως κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να το κάνει) και ότι το παρόν της ταινίας ήταν το 2044 (καλύτερα που το έκαναν έτσι βέβαια)...!!! Αυτό για το οποίο ήμουν σίγουρος, ήταν για την εκπληκτική μεταμόρφωση του Joseph Gordon-Levitt, αλλά και πάλι με εντυπωσίασε... Μιλάμε ξεπατίκωσε όλες τις εκφράσεις του προσώπου του Bruce Willis... Ούτε ο ίδιος ο Willis δεν ήταν τόσο Willis όταν ήταν νέος...!!! Επίσης μου άρεσε που είδαμε πώς πέρασαν τα 30 χρόνια από τον έναν Joe στον άλλο (αν και ήταν σεναριακή τρύπα από τη στιγμή που δεν ολοκλήρωσε την αποστολή του ή μήπως δεν ήταν;) γιατί με αυτόν τον τρόπο γνωρίσαμε λίγο καλύτερα τον χαρακτήρα του μέλλοντος κι αρχίσαμε να βλέπουμε την ιστορία από τη δική του οπτική σκοπιά... Άλλη μια σεναριακή τρύπα όμως ήταν και η δολοφονία της γυναίκας του Willis... Από την αρχή της ταινίας δεν μας είπαν πως στο μέλλον δεν μπορούν να ξεφορτωθούν τα πτώματα (ούτε αυτό το καταλαβαίνω, αλλά ας το δεχτούμε ως δεδομένο) και ότι γι'αυτό το λόγο στέλνουν τα θύματα στο παρελθόν; Οπότε μ'αυτή τι έγινε; Και γενικά είχε αρκετά χαζά σκηνικά (π.χ. με τον κωφάλαλο που τριγυρνούσε βραδιάτικα με την ταμπέλα στο λαιμό και που παραλίγο να τον πυροβολούσε η Sara)...
Κάτι άλλο που δεν μου άρεσε ήταν που ο γερο-Joe σκότωσε δύο παιδάκια και μάλιστα χωρίς να ξέρει αν είναι ο "Βροχοποιός" ή όχι (και όπως ξέρουμε δεν ήταν κανένα απ΄τα δύο)... Μου θύμισε αυτό που έχουμε πει λίγο-πολύ όλοι... "Αν είχα μια μηχανή του χρόνου θα πήγαινα στο παρελθόν και θα σκότωνα τον Χίτλερ όταν ήταν μικρός" (και μετά νιώθουμε ήρωες μιας και ΘΑ σκοτώναμε τον Χίτλερ ΑΝ είχαμε μηχανή του χρόνου - μιλάμε για στανταράκι δηλαδή:p)... Πάντως ο πιτσιρικάς "Βροχοποιός" είχε χαβαλέ και ήταν ψυχάκιας (Akira φάση)...!!! Πάμε και στο φινάλε τώρα... Δεν θα μπορούσε πολύ απλά ο Joe να πυροβολήσει τον γερο-Joe; Θα μπορούσε... αλλά προτίμησαν να μας δώσουν ένα πιο δραματικό φινάλε... Δεν με χάλασε αυτό που έγινε (αν και είναι γεμάτο παράδοξα - στα οποία πέφτουν λίγο πολύ όλες οι ταινίες με ταξίδια στο χρόνο), αλλά μου φάνηκε κάπως αναίτιο από τη στιγμή που υπήρχε πιο απλή λύση... Τέσπα... αυτό που θέλω να πω με λίγα λόγια είναι ότι πρόκειται για μια ταινία με αρκετές σεναριακές τρύπες, αλλά παραδόξως δεν με χάλασαν ιδιαίτερα. Σαν σύνολο είναι αρκετά πρωτότυπο και βλέπεται ευχάριστα!
Υ.Γ. εδώ ο Rian Johnson προσπαθεί να δώσει εξήγηση στα ανεξήγητα της ταινίας του και σε γενικές γραμμές τα καταφέρνει αρκετά καλά πιστεύω, αλλά κάποιες από αυτές τις εξηγήσεις έπρεπε να τις είχε δώσει μέσω της ταινίας.
Προσωπική αξιολόγηση: 8/10
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
2. SkyfallΠρέπει να είναι η καλύτερη καθαρόαιμη περιπέτεια που έχω δει τα τελευταία χρόνια! (από το Casino Royale και μετά για την ακρίβεια) Έχει αρκετές σκηνές ανθολογίας και εντυπωσιακές σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα (που λέει ο λόγος:p), αλλά μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνογραφία-καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας και φυσικά η αριστουργηματική της φωτογραφία...!!! Σίγουρα αξίζουν (τουλάχιστον) υποψηφιότητα στα προσεχή oscars. Τον κακό της υπόθεσης τον βλέπουμε στο δεύτερο μισό της ταινίας και για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή με ξένισε αρκετά ο Bardem... ήταν κάπως... "εκκεντρικός" (και "ηλιοκαμένος")... δεν μου άρεσαν ούτε τα μαλλιά του, ούτε τα τραβηγμένα μάτια του, ούτε η προφορά του... ούτε τίποτα με λίγα λόγια, αλλά σιγά-σιγά άρχισε να με κερδίζει! Ήταν αποκρουστικός και μου θύμισε λίγο από Hannibal Lecter (σε μια συγκεκριμένη σκηνή) και περισσότερο από Joker (χωρίς να ήταν τόσο καλός βέβαια - πάντως θα μπορούσε να παίξει τον Joker στο μέλλον)... Αυτό που είχε προβλέψει τα πάντα όμως και ήταν συνεχώς 24 κινήσεις μπροστά, ήταν κάπως καρτουνίστικο και θα προτιμούσα να μη γινόταν σε τόσο υπερβολικό βαθμό...
.jpg)
Αυτό που με χάλασε περισσότερο είναι ότι *****SPOILERS***** όλος αυτός ο χαμός έγινε για μια κωλόγρια του κερατά...!!! Τέτοιο "οιδιπόδειο" σύμπλεγμα δεν έχω ξαναματαδεί... Πολύ "μαμμόθρεφτοι" οι δύο "τελευταίοι αρουραίοι" της ταινίας...!!! Τουλάχιστον στο Casino Royale, ότι έκανε ο Bond (ναι, o James Bond), το έκανε για μια πολύ πιο φυσιολογική αγάπη... *****SPOILERS***** Επίσης δεν μου άρεσε που κατέστρεψαν την Aston Martin DB5...!!! Τέτοιο αυτοκίνητο-κόσμημα δεν το καταστρέφεις. Μου άρεσε πάντως που με το Skyfall μάθαμε το origin (όπους λεν κι στου χουριόμ) του James (:p) και παρεμπιπτόντως ο Albert Finney ήταν γαμάτος στο ρόλο του Kincade και είχε πλάκα... Αυτά! Με λίγα λόγια το Casino Royale (9.5/10) παραμένει η αγαπημένη μου ταινία της σειράς (τις περισσότερες δεν τις έχω δει βέβαια - δεν είμαι fan του 007), αλλά σίγουρα ήταν πολύ καλύτερο απ΄το απογοητευτικό Quantum of Solace (6.5/10), οπότε ας πούμε συγχαρητήρια στον Mendes για την εξαιρετική δουλειά που έκανε.
Προσωπική αξιολόγηση: 9/10
1. The Hobbit: An Unexpected JourneyΗ τριλογία του Άρχοντα των δαχτυλιδιών επηρέασε τον κινηματογράφο όσο ελάχιστες. Αναμφισβήτητα πρόκειται για μία από τις καλύτερες, ποιοτικότερες, εμπορικότερες και επιδραστικότερες τριλογίες στην ιστορία της 7ης τέχνης. Από τότε όμως πέρασε σχεδόν μία δεκαετία (για την ακρίβεια 11 χρόνια από την 1η ταινία, 10 και 9 από την 2η και την 3η αντίστοιχα). Μέσα σ’αυτά τα χρόνια αρκετοί σκηνοθέτες προσπάθησαν να αντιγράψουν την ανεπανάληπτη και ανυπέρβλητη μαγεία του Άρχοντα (με πιο τρανταχτό και πρόχειρο παράδειγμα την τριλογία της Narnia), αλλά δεν τα κατάφερε κανείς τους φυσικά. Και τώρα, ο άνθρωπος που ξέρει να γυρίζει επικές φανταστικές ταινίες (κυριολεκτικά και μεταφορικά φανταστικές) όπως κανείς άλλος, μας μεταφέρει και πάλι στη Μέση Γη! Και τα καταφέρνει φυσικά με τον ίδιο μοναδικό, μαγικό κι απαράμιλλο τρόπο! Σαν να μην έφυγε ποτέ από τον κόσμο του Tolkien! Και κρίνοντας από την πρώτη ταινία της καινούριας (prequel) τριλογίας μπορώ να πω με σιγουριά πως ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και πιστεύω πως οι επόμενες ταινίες… η κάθε μία θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη (ακριβώς όπως και στον Άρχοντα δηλαδή).
Για την υπόθεση δεν γνώριζα πολλά πράγματα πέρα του ότι πρόκειται για prequel που περιλαμβάνει τον Gandalf, τον Bilbo και πολλούς νάνους (τόσους πολλούς που δεν θα μάθω ποτέ τα ονόματά τους - κι ευτυχώς στην 1η ταινία δεν χρειάστηκε να θυμάμαι πως λεν τον καθέναν)… Επίσης ήξερα πως σε κάποια φάση θα βλέπαμε με ποιο τρόπο κατέληξε στα χέρια του Bilbo το δαχτυλίδι που για χρόνια ήταν το πολύτιμο του Gollum… και πως γενικά θα είναι σε πιο ανάλαφρο κλίμα σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες… Αυτά με λίγα λόγια! Δεν γνώριζα π.χ. πως όλη αυτή η περιπέτεια θα ξεκινήσει για να νικήσουν τον δράκο Smaug έτσι ώστε να ανακτήσουν το βασίλειό τους οι νάνοι (όπως δεν γνωρίζω και τι άλλο θα συμβεί μέχρι να πετύχουν το σκοπό τους)… Αν κάνω σύγκριση με το επικό ταξίδι της Συντροφιάς για την καταστροφή του δαχτυλιδιού, εννοείται πως η ιστορία του Hobbit είναι υποδεέστερη και αναμφισβήτητα λιγότερο επική και σκοτεινή, αλλά ευτυχώς σε καμία περίπτωση και λιγότερο μαγική…!!! Μπορεί αυτή τη φορά τα διακυβεύματα να μην είναι τόσο σημαντικά, επείγοντα και επικά, αλλά όπως είπα και παραπάνω, ο Peter Jackson μας μεταφέρει και πάλι στην κινηματογραφική μαγεία των τοπίων της Μέσης Γης όπως μόνο αυτός ξέρει να μας ταξιδεύει...
Αν με κούρασε λίγο μια σκηνή αυτή ήταν προς την αρχή της ταινίας που περιμέναμε να δούμε αν θα δεχτεί ο Bilbo να συμμετάσχει στην περιπέτεια των νάνων… Εκεί το κούρασε λίγο το θέμα πιστεύω… έτσι κι αλλιώς όλοι γνωρίζαμε πως θα δεχτεί τελικά… Από κει και πέρα πάντως δεν βαρέθηκα στιγμή. Λάτρεψα τη σκηνή με τα Trolls (τι γέλιο είχε εκεί με το Troll που νόμιζε ότι ο Bilbo βγήκε απ΄τη μύτη του;!;!; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ), όλες τις σκηνές των μαχών με τα Orcs και φυσικά τις σκηνές ανθολογίας με το Gollum… Πόσο μου είχε λείψει αυτή η ψυχασθένειά του και να το ακούω να λέει "my preciousss"…!!! Αυτό που παρατήρησα όμως βλέποντας την ταινία είναι ότι έχω πολλά χρόνια να κάνω επανάληψη στον Άρχοντα (μπορεί κι απ΄το 2005) και δεν θυμόμουν κάποια βασικά πράγματα…!!! Να φανταστείτε πως για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου μου έκανε εντύπωση που έγινε αόρατος ο Bilbo όταν φόρεσε καταλάθος το δαχτυλίδι…!!! Τέσπα… με λίγα λόγια η ταινία μου άρεσε περισσότερο απ’όσο περίμενα (παρεμπιπτόντως την είδα σε 3D), αλλά μεταξύ μας τώρα… σε κάθε απότομη στροφή στα δύσβατα μονοπάτια αυτού του Αναπάντεχου Ταξιδιού ήλπιζα να ξεπεταγόταν κι από ένα μέλος της Συντροφιάς του Δαχτυλιδιού...!!!
Πάντως είναι κρίμα για όσους θα δουν τη νέα τριλογία στον κινηματογράφο χωρίς να έχουν ζήσει την κινηματογραφική μαγεία της προγενέστερης… Σίγουρα δεν θα νιώσουν τα ίδια συναισθήματα με τα τοπία, τις επικές μάχες και τη μοναδική μουσική επένδυσή των ταινιών αυτών... Ειδικά μάλιστα αν δεν έχουν δει καν τις ταινίες του Άρχοντα δεν θα ξέρουν τι εστί Sauron, Saruman, Gollum (για Elrond και Galadriel ούτε λόγος φυσικά)… δεν θα ξέρουν τι οδύσσεια έχει περάσει ο καημένος ο Frodo για να καταστρέψει το Ένα Δαχτυλίδι… και φυσικά ο Gandalf θα τους είναι παντελώς άγνωστος (όπως και ο Aragorn, ο Legolas, ο Samwise Gamgee και οι υπόλοιποι της Συντροφιάς)…!!! Πραγματικά κρίμα… Τέσπα όμως… αυτά έχει η ζωή… :p
Tο συμπέρασμα είναι ένα: Μπορεί αυτός ο κόσμος να δημιουργήθηκε (λογοτεχνικά) από τον Tolkien, αλλά το κινηματογραφικό του σύμπαν ανήκει δικαιωματικά στον Peter Jackson. Για άλλη μια φορά… μπράβο ρε Peter… ΜΠΡΑΒΟ…!!! Μόνο εσύ ξέρεις/μπορείς/πρέπει να γυρίζεις αυτές τις ταινίες (του το λέω γιατί θεωρητικά υπάρχει πιθανότητα να γνωρίζει Ελληνικά και να μπαίνει στο βλογκ - ποτέ δεν ξερς:p). Τώρα ανυπομονώ πολύ περισσότερο για τις άλλες 2 ταινίες...
Προσωπική αξιολόγηση: 9/10
How To Be A Dwarf In #TheHobbit: An Unexpected Journey... The actors take us through the process in a video masterclass bit.ly/12cXpnp
— Total Film (@totalfilm) December 14, 2012
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
1. Ούτε θέλω, ούτε και προσπαθώ να το παίξω κριτικός (και να ήθελα δεν θα μπορούσα), απλά την υποκειμενική μου άποψη εκφράζω...
2. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που βαθμολογώ από 8/10 και πάνω... Τα 7άρια για μένα είναι απλά καλές ταινίες που δύσκολα θα έβλεπα και 2η φορά... Τα 6άρια κατά τη γνώμη μου είναι ταινίες για μία και μοναδική θέαση (σχεδόν μέτριες - σχεδόν καλούτσικες)... Τα 5άρια μετριότατες ταινίες που και να μην τις είχα δει δεν θα έχανα τίποτα... Τα 4άρια είναι κακές ταινίες και όσο κατεβαίνουμε χειροτερεύει η κατάσταση (πολύ κακές / πάρα πολύ κακές / πατάτες)... :p
3. Τις ταινίες τις κρίνω πάντα με βάση το είδος τους και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που είχα... Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου δηλαδή...
4. Ποτέ δεν συγκρίνω άσχετες ταινίες μεταξύ τους. Δεν έχει κανένα νόημα κάτι τέτοιο... Με λίγα λόγια μπορεί π.χ. σε κάποιο κοινωνικό δράμα να έχω μικρότερο βαθμό από κάποιο θρίλερ (τυχαία είναι τα είδη που αναφέρω) αλλά να μου αρέσει περισσότερο το συγκεκριμένο δράμα... Όπως είπα δεν συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους, αλλά τις κρίνω με βάση το είδος τους και πάντα τελείως υποκειμενικά. Αυτά! :)
2. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που βαθμολογώ από 8/10 και πάνω... Τα 7άρια για μένα είναι απλά καλές ταινίες που δύσκολα θα έβλεπα και 2η φορά... Τα 6άρια κατά τη γνώμη μου είναι ταινίες για μία και μοναδική θέαση (σχεδόν μέτριες - σχεδόν καλούτσικες)... Τα 5άρια μετριότατες ταινίες που και να μην τις είχα δει δεν θα έχανα τίποτα... Τα 4άρια είναι κακές ταινίες και όσο κατεβαίνουμε χειροτερεύει η κατάσταση (πολύ κακές / πάρα πολύ κακές / πατάτες)... :p
3. Τις ταινίες τις κρίνω πάντα με βάση το είδος τους και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που είχα... Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου δηλαδή...
4. Ποτέ δεν συγκρίνω άσχετες ταινίες μεταξύ τους. Δεν έχει κανένα νόημα κάτι τέτοιο... Με λίγα λόγια μπορεί π.χ. σε κάποιο κοινωνικό δράμα να έχω μικρότερο βαθμό από κάποιο θρίλερ (τυχαία είναι τα είδη που αναφέρω) αλλά να μου αρέσει περισσότερο το συγκεκριμένο δράμα... Όπως είπα δεν συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους, αλλά τις κρίνω με βάση το είδος τους και πάντα τελείως υποκειμενικά. Αυτά! :)
[ CineMonths ]
