Ο τίτλος της ανάρτησης μπορεί να είναι CineMonth - Summer Edition, αλλά επειδή έχω να κάνω CineMonth απ΄τον Απρίλιο, περιέχει και ταινίες που είδα την άνοιξη και δυστυχώς δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες για τις περισσότερες από αυτές (οπότε δεν έγραψα πολλά)... Το καλοκαίρι έτσι κι αλλιώς δεν είδα πολλές ταινίες... επικεντρώθηκα περισσότερο στις σειρές (Sopranos, Deadwood, Oz, The Wire)... Ξεκινάμε λοιπόν:
30. Mirror, Mirror: Έκανα το τραγικό λάθος να πάω να το δω στον κινηματογράφο...!!! Το αποτέλεσμα; Έφυγα στο διάλειμμα! Και είχα πάνω από δεκαετία να φύγω από κινηματογραφική αίθουσα πριν το τέλος της ταινίας... 29. The Sitter: Άλλη βλακεία κι αυτή και δυστυχώς είχε και παιδάκια που συμπεριφερόντουσαν και μιλούσαν σαν να μη πω τι... 28. The Human Centipede II (Full Sequence): Κάποιοι ίσως να θυμάστε από παλιότερο CineMonth ότι το First Sequence μου άρεσε πολύ, αλλά η συνέχειά της ήταν τελείως διαφορετική... Δεν με χάλασε τόσο η ασπρόμαυρη εικόνα, με χάλασε που ήταν τελείως αρρωστημένο (και μόνο που βλέπεις τον ψυχανώμαλο πρωταγωνιστή δεν χρειάζεται κάτι άλλο - καμία σχέση με τον Dr. Heiter) και - σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινία - δεν σ'έκανε να ενδιαφερθείς καθόλου για τα θύματα (και πρέπει να ήταν καμιά 10αριά αυτή τη φορά)... Ήταν απλώς τα θύματα... 27. Piranha 3DD: Παρόμοια περίπτωση... πάλι η 1η ταινία μου άρεσε πολύ, αλλά η συνέχειά της ήταν πολύ κατώτερη (βέβαια έχει διαφορετικό σκηνοθέτη και σεναριογράφους)... γεμάτη χαζά σκηνικά (καμία πρωτοτυπία) και ηλίθιους χαρακτήρες... Θα μου πείτε και το προηγούμενο κάπως έτσι δεν ήταν; Ναι, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό και είχε πλάκα (γενικά είχε πολύ πιο διασκεδαστικά σκηνικά)...
26. Michael: Πρόκειται για μια δύσκολη ταινία. Ευτυχώς δεν είχε ΠΟΛΥ σκληρές σκηνές... δεν τις χρειαζόταν άλλωστε (και δεν νομίζω να γινόταν να δείξουν περισσότερα)... ήταν ήδη πολύ σκληρό το θέμα της... Αυτό που μου άρεσε ήταν κάποιες ανατροπές και κάποιες εξελίξεις... Από την άλλη δεν μου άρεσε ο αργός ρυθμός της... κούραζε... το έβλεπα σε fast forward και πάλι αργό ήταν...!!! 25. Casa de mi Padre: Χαζοκωμωδιούλα με τον Will Ferrell να μιλά Ισπανικά... Μιλάμε για ερμηνεία οσκαρικών προδιαγραφών (πέρα απ΄την πλάκα εγώ γελάω και μόνο που βλέπω τη φάτσα του)... 24. Snow White and the Huntsman: Τελικά δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ live-action ταινία που να βασίζεται σε παιδικό παραμύθι με το οποίο μεγαλώσαμε και να αξίζει. Δεν γίνεται και πιστεύω πως οφείλεται σε 2 λόγους. Από τη μία αν το σενάριο της ταινίας έχει αλλαγές σε σχέση με την πρωτότυπη ιστορία γιατί προσπαθεί να είναι πιο εκσυγχρονισμένο ή πιο ενήλικο (όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση), μας ξενίζει... και από την άλλη αν είναι ακριβώς η ιστορία όπως την ξέραμε, είναι τόσο γνώριμο και τόσο παιδικό που δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Μιλάμε για παιδικά παραμυθάκια που η ιστορία τους απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά. Δεν υπάρχει λόγος να γυρίζονται live-action ταινίες. Εδώ ο σκηνοθέτης μου έδωσε την εντύπωση πως νόμιζε ότι γύριζε ταινία του Άρχοντα ("πετάω μακρινά πλάνα και γυρίζω επική ταινία" - δεν είναι έτσι)...!!! Κι αλήθεια, αν εξαιρέσουμε τα σκηνικά που ήταν πιο γερασμένη η κακιά βασίλισσα, πίστεψε κανένας ότι η "λυκοφωτισμένη" Kristen Stewart είναι πιο ωραία από την Charlize Theron; Πλάκα κάνουμε τώρα; Δεν μπορούσαν να βρουν κάποια άλλη να παίξει τη Χιονάτη-"προσωποποίηση της ζωής"; (άλλη σεναριακή μλκ κι αυτή!) Μου άρεσε που είδα γνωστούς και αξιόλογους ηθοποιούς στους ρόλους των νάνων (Ian McShane, Bob Hoskins, Ray Winstone, Eddie Marsan, Toby Jones), αλλά είναι κρίμα για τη φιλμογραφία τους - όπως είναι και για το Σαρλιζάκι, που είναι καλή ηθοποιός κι εδώ έπρεπε να κάνει σαν υστερικό...
[6/10]
23. 21 Jump Street: Από τη σειρά είχα δει ελάχιστα επεισόδια μικρός, δεν ήμουν fan και δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα πέρα απ΄το ότι πρωταγωνιστούσε ο Johnny Depp... Όσο για την ταινία... για να είμαι ειλικρινή περίμενα να είναι πολύ χειρότερη, αλλά τελικά δεν ήταν κακή! Για μία και μοναδική φορά βλέπεται άνετα (σίγουρα δεν είναι για παραπάνω) και είχε μια γαμάτη σκηνή προς το τέλος που αξίζει να τη δεις... 22. American Reunion: Η παρέα των πρώτων American Pie επέστρεψε για ακόμα μία ταινία που - όπως ήταν αναμενόμενο - δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούριο στη σειρά, αλλά αν είσαι fan του Stifler, οφείλεις να τη δεις... 21. The Dictator: Είχε κάποιες αστείες στιγμές, αλλά σαν σύνολο είναι η χειρότερη κωμωδία του Sacha Baron Cohen (και με το Bruno δεν ξετρελάθηκα, αλλά τουλάχιστον ήταν στο στυλ του μοναδικού Borat).
[6.5/10]
20. Braindead: Με διαφορά η πιο κάφρικη και πιο καλτ σπλατεριά που έχω δει ποτέ! Έχει τους πιο ευφάνταστους και τους πιο γελοίους σκοτωμούς, τελειώνει μέσα σε λουτρό αίματος και φέρει την υπογραφή του Peter Jackson (αλλά προσωπικά τον προτιμώ όταν γυρίζει επικά παραμύθια)...!!! 19. Being Flynn: Αρκετά καλό δράμα, ο De Niro είναι εξαιρετικός και μας θυμίζει λίγο από τον παλιό καλό του εαυτό, αλλά από την πρόσφατη φιλμογραφία του, το υποτιμημένο Everybody's Fine είναι με διαφορά η καλύτερη ταινία του (εκεί δίνει ερμηνειάρα)... 18. Men in Black 3: Οι Άντρες με τα Μαύρα επέστρεψαν για 3η φορά στον τόπο του εγκλήματος και ομολογουμένως ήταν καλύτερη από την 2η ταινία, αλλά καμία σαν την 1η... Πάντως είχε ωραία "ανατροπή" στο φινάλε (αν κι από κάποιο σημείο κι έπειτα την υποψιάζεσαι)!
[7/10]
17. Battleship: Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι δυσανασχετείτε που βλέπετε την συγκεκριμένη βαθμολογία για την συγκεκριμένη ταινία... Σύμφωνοι, πρόκειται για αμερικανιά... ΑΛΛΑ δεν την είδα στα σοβαρά... μου άρεσε η δράση και τα εφέ της και δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο σενάριο (άλλωστε δεν είχα και μεγάλες απαιτήσεις από μια ταινία που βασίζεται σε επιτραπέζιο παιχνίδι)... 16. My Neighbor Totoro: Μαγεία, παιδική αθωότητα, αφέλεια και τα γνωστά οικολογικά μηνύματα του Miyazaki... Αν το είχα δει μικρός θα το είχα λατρέψει...
[7.5/10]
15. Iron Sky: Το τελευταίο trailer της ταινίας δεν μου είχε αρέσει ιδιαίτερα, αλλά ευτυχώς ήταν καλύτερη απ'αυτό... Είχε πλάκα (ειδικά η ιστορία του μαύρου αστροναύτη), ήταν σατιρική, σαρκαστική, είχε ωραία σκηνικά, εξαιρετικά εφέ... Μπορεί να μην είναι από τις ταινίες που θα σου μείνουν, αλλά βλέπεται ευχάριστα... 14. The Amazing Spider-Man: Το περίμενα καλύτερο, αλλά και πάλι μου άρεσε αρκετά... Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Spider-Man δεν είναι Dark Knight και δεν του ταιριάζει τόσο το σκοτεινό κλίμα, οπότε αγαπημένη μου ταινία με τον συγκεκριμένο ήρωα παραμένει το Spider-Man 2 του Raimi! Ήταν πολύ πιο διασκεδαστική και εντυπωσιακή... 13. The Hunger Games: Άλλη μια ταινία που περίμενα πως και πως και τελικά δεν ήταν όπως θα ήθελα να είναι... Το πρώτο μισό με την προετοιμασία για τους Αγώνες μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά στο δεύτερο μέρος που άρχισαν... δεν ήταν όπως το περίμενα... Ήθελα να δω πιο σκληρά και άγρια σκηνικά... περισσότερη βία... ωμή βία... Επίσης περίμενα να έχει αγωνία και ένταση... Με λίγα λόγια περίμενα να είναι σαν το εξαιρετικό Apocalypto, αλλά δυστυχώς δεν ήταν (προφανώς επειδή απευθυνόταν και σε πιο νεανικό κοινό)...
[7.5/10]
12. The Dark Knight Rises: Το είδα πολύ πρόσφατα οπότε θυμάμαι αρκετά... Ας αρχίσουμε απ΄τα πιο θετικά... Μου άρεσε περισσότερο απ΄το Batman Begins (6.5/10 - το είδα μία και μοναδική φορά και δεν σκοπεύω να το ξαναδώ). Επίσης η Anne Hathaway ήταν καλή στο ρόλο της Selina Kyle και δεν το περίμενα... Για την ακρίβεια ήταν αρκετά καλή, αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι δεν είχε και πολλά άλλα προτερήματα η ταινία. Φανταστείτε να τη βλέπαμε στο The Dark Knight (9.5/10), δίπλα στον Ledger... θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη. Πάντως δεν αναφέρθηκε ποτέ ως "Catwoman" - λες και θα'ταν ντροπή! Απ΄την άλλη βέβαια πως να συγκρινόταν με την πραγματική Catwoman;!;!; Ας το πάρουμε απ΄την αρχή όμως... η ταινία ξεκινάει κι έχουν περάσει 8 ολόκληρα χρόνια απ΄την τελευταία φορά που ο κόσμος της Gotham είδε τον Batman... Ο Bruce Wayne είναι απομονωμένος στην έπαυλή του και χρησιμοποιεί μπαστούνι για να περπατήσει! Πως έφτασε σ'αυτό το σημείο δεν το μάθαμε ποτέ όμως... ποιος τον τραυμάτισε σε τέτοιο βαθμό; Δεν έχει σημασία; Δε βαριέσαι... Πάντως γενικά με ψιλοκούρασε η ιστορία του Wayne... Η οδύσσεια ενός άφραγκου Ωνάση κλπ-κλπ... Ξανθόπουλος κατάντησε...
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ταινίας πάντως κατά τη γνώμη μου ήταν ο χαρακτήρας του Bane! Μου φάνηκαν σχεδόν αστείες πολλές απ΄τις ατάκες του (αν όχι οι περισσότερες) κι ακόμα πιο αστεία (και γελοία) ήταν η βαριά βλαχοσκοτσέζικη προφορά του (σε μια φάση μάλιστα είπε και "brotha" και θυμήθηκα τον brotha Desmond)... Λες και κατέβηκε απ΄τα Highlands ακουγόταν και προσπαθούσε να το κρύψει με τη μάσκα (αλλά θέλει η "μπιπ" να κρυφτεί κι η προφορά δεν την αφήνει)... Ούτε στο πλευρό του William Wallace να'χε πολεμήσει...!!! Γενικά μου την έσπαγε η ερμηνεία του Hardy (τον θεωρώ υπερτιμημένο ηθοποιό)... μου την έσπαγε το πως στεκόταν με τα χέρια στο γιακά... Επίσης οι μάχες του με τον Batman ήταν τελείως αδιάφορες και ξενέρωτες (ανεξαρτήτου αποτελέσματος)... Ήταν γεροδεμένος, αλλά δεν μου προκάλεσε τρόμο. Το σχέδιό του ήταν πολύ πιο καταστροφικό απ΄το αντίστοιχο του Joker, αλλά μου φάνηκε απλό κι αυτό τον έκανε προβλέψιμο... ήξερες τι ήθελε να πετύχει... Ο Joker απ΄την άλλη ήταν τελείως απρόβλεπτος χαρακτήρας... τελείως τρελός... παρανοϊκός... η απόλυτη προσωποποίηση του χάους και της αναρχίας και φυσικά η ερμηνεία του Ledger ήταν μεγατόνων... Πολλοί λένε πως ο Hardy είχε να ερμηνεύσει μόνο με τα μάτια... Ναι, λες κι αν δεν είχε τη μάσκα θα μας έδινε αντίστοιχη ερμηνειάρα...!!! Μη λέμε κι ότι να'ναι τώρα... Η μάσκα ήταν το μόνο που άξιζε στον Bane. Κατά τ'άλλα... σιγά τα ωά... Στις περισσότερες σκηνές το βλέμμα του ήταν ανέκφραστο και ψυχρό (αυτό απαιτούσε ο ρόλος του βέβαια)... Με λίγα λόγια δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο η ερμηνεία του. Το ότι λίγη ώρα αφού βγήκα απ΄την αίθουσα έπρεπε να γκουγκλάρω για να θυμηθώ τι απέγινε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας, τα λέει όλα (και για τη μνήμη μου, αλλά κυρίως για το πόσο κακογραμμένος ήταν)...
Πάντως και πέρα απ΄τον Bane, είχε αρκετά γελοία στοιχεία η ταινία... π.χ. σχεδόν όλοι οι Γκοθαμίτες αστυνομικοί εγκλωβίστηκαν στον υπόνομο για μήνες (!!!) αλλά παραδόξως υπήρχε αρκετό φαγητό για όλους (μιλάμε για 3.000 ανθρώπους, όχι για μερικές δεκάδες)... και στο τέλος βγήκαν φρεσκοξυρισμένοι και φρεσκολουσμένοι...!!! :/ Επίσης όλοι καταλάβαιναν με το παραμικρό ότι ο Wayne είναι ο Batman και στο τέλος βλέπουμε τον Gordon - μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας - να τον ρωτάει από πούθε κρατάει η μάσκατ'...!!! Ότι να'ναι... :/ Στο τέλος της ταινίας μαθαίνουμε ότι τον χαρακτήρα που υποδυόταν ο Joseph Gordon-Levitt τον λένε Robin, αλλά δεν νομίζω να ήταν ο γνωστός χαρακτήρας... Πιστεύω πως περισσότερο ήταν κλείσιμο του ματιού από μεριάς του Nolan... Άλλωστε στο φινάλε ***καραSPOILER*** μπήκε στην νυχτεριδοσπηλιά και προφανώς όποιος βγαίνει από κει, βγαίνει Batman (βέβαια σε 4-5 χρόνια που θα βγει το... "rereboot" δεν νομίζω να δούμε τον συγκεκριμένο ηθοποιό στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις)... :/ ***καραSPOILER*** Πάντως πέρα απ΄την πλάκα... το φινάλε μου άρεσε! Δεν ενθουσιάστηκα κιόλας, αλλά δεν χαλάστηκα (μπορούμε να το συζητήσουμε περισσότερο στα σχόλια)... Ήταν ωραίο κλείσιμο της ιστορίας (τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ίσως να ήταν και το πιο ικανοποιητικό)!
Κάποιοι πάντως το ψείρισαν ακόμα περισσότερο (βλ. /Film και filmschoolrejects) και σε κάποια σημεία συμφωνώ, σε άλλα διαφωνώ, αλλά γενικά πιστεύω πως σε τέτοιες ταινίες (που βασίζονται σε comic-books δλδ) δεν πρέπει να το ψειρίζεις και πολύ το θέμα γιατί στο τέλος χάνεις τη μπάλα... Όσο κι αν προσπαθεί (από κόμπλεξ;) ο Nolan - ειδικά όταν μας παρουσιάζει περισσότερα gadgets και προηγμένης τεχνολογίας οχήματα - δεν γίνεται να είναι όλα 100% λογικά και ρεαλιστικά (λες κι αυτό πρέπει να'ναι πάντα το ζητούμενο). Η πηγή τους θα είναι πάντα τα κόμικς και τελικά είχε δίκιο ο Cronenberg όταν έλεγε "I think people who are saying, you know, 'Dark Knight Rises is, you know, supreme cinema art,' I don't think they know what the fuck they're talking about" (βέβαια αυτός το εννοούσε γενικά για τις ταινίες που βασίζονται σε κόμικς, αλλά για τη συγκεκριμένη συμφωνώ απόλυτα).
Με λίγα λόγια τη θεωρώ αρκετά καλή ταινία, αλλά με πολλά ελαττώματα (τα μπουρδούκλωσε πάλι ο Nolan όπως με το Inception)! Η προηγούμενη ταινία της τριλογίας ήταν πιο σοβαρή (και ανώτερη από κάθε άποψη - πιο ολοκληρωμένη), αυτή μου φάνηκε περισσότερο σοβαροφανής και πιο προχειρογραμμένη... Θυμάμαι μετά το The Dark Knight βγήκα από την αίθουσα και ήθελα να ξαναζήσω την κινηματογραφική εμπειρία (βασικά να ξαναδώ την ερμηνεία-θρίαμβο του Ledger - κάτι που έκανα μετά από μερικές ημέρες)... αυτή τη φορά δυστυχώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
11. The Grey: Μια εξαιρετική περιπέτεια επιβίωσης με αρκετές σκηνές έντασης και αγωνίας! Το μόνο κακό είναι ότι σε κάποιες στιγμές φλυαρούσε κι έχανε λίγο το ρυθμό της, αλλά τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις του είδους (και σε όλους τους fans του Liam Neeson)... Μετά τους τίτλους τέλους υπάρχει μια σκηνή δευτερολέπτων που λύνει την απορία που δημιουργεί το ανοιχτό φινάλε... 10. John Carter: Στους περισσότερους δεν άρεσε ιδιαίτερα και ήταν μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες των τελευταίων χρόνων, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι μία πολύ καλή και διασκεδαστική περιπέτεια φαντασίας! 9. The Cabin in the Woods: Πρόκειται για μια ταινία με τέρατα... πολλά τέρατα... αλλά θα ήθελα να τα βλέπαμε περισσότερη ώρα... Δυστυχώς αργεί λίγο να μπει στο ψητό και την 1η ώρα τη φάγαμε σχεδόν μόνο με ζόμπι! Όλο το σκηνικό είναι στα τελευταία 25 λεπτά όπου δεν χορταίνεις να βλέπεις την απίστευτη ποικιλία τεράτων να κατακρεουργεί τα θύματά της (άλλωστε τέτοια σκηνικά γουστάρουμε να βλέπουμε σ'αυτές τις ταινίες και η συγκεκριμένη το υπογραμμίζει με εξαιρετικό τρόπο)...!!! Σε σχέση με τις υπερβολικά θετικές κριτικές και τα διάφορα σχόλια που είχα διαβάσει όμως, δεν ξετρελάθηκα ιδιαίτερα, αλλά για το είδος της μου φάνηκε πολύ καλή ταινία (βασικά έβαλα μισό βαθμό παραπάνω για τα τελευταία λεπτά - στην 1η ώρα θα έβαζα 7.5/10). Σαν σύνολο - χωρίς να είναι ιδιαίτερα τρομαχτικό (ατμοσφαιρικό θα το χαρακτήριζα περισσότερο) - μου θύμισε Wrong Turn, Hostel (ελάχιστα σαν ιδέα - όχι σαν σπλατεριά), The Midnight Meat Train και... οποιαδήποτε άλλο θρίλερ με μεταλλαγμένα τέρατα και με απομονωμένα σπιτάκια-καλύβες στο δάσος... Αν δεν την έχετε δει και είστε λάτρης του είδους, σίγουρα αξίζει να τη δείτε!
[8/10]
8-7-6. The Girl with the Dragon Tattoo [9/10] - The Girl Who Played with Fire [8/10] - The Girl Who Kicked the Hornet's Nest [8/10]: Θα τα κρίνω όλα μαζί σαν μία ταινία (ή σαν τριλογία αν προτιμάτε), γιατί έτσι τα είδα... Ειδικά τα 2 τελευταία μέρη έχουν την ίδια ιστορία - η οποία ήταν πολύ πιο προσωπική υπόθεση για την Lisbeth Salander - οπότε δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να τα κρίνω ξεχωριστά... Δυστυχώς σε κάποια σημεία η ιστορία στα 2 τελευταία μέρη ξεχείλωνε αρκετά και κούραζε ενώ η 1η ταινία ήταν πιο σφιχτοδεμένη, αλλά απ΄την άλλη μάθαμε πολύ περισσότερα για το παρελθόν του συγκεκριμένου χαρακτήρα και δεν έλειπαν και οι σκηνές αγωνίας... Όσο για την ταινία του Fincher σε σχέση με το πρωτότυπο... μου άρεσαν εξίσου και οι δύο, αλλά για διαφορετικούς λόγους! Η βασική ιστορία βέβαια είναι ίδια, αλλά υπήρχαν μικροδιαφορές (τόσο στο σενάριο όσο και στη σκηνοθεσία) που διαφοροποιούν τις δύο ταινίες... Το ίδιο ισχύει και για τη Lisbeth Salander της Noomi Rapace και τη Lisbeth Salander της Rooney Mara... Και οι δύο ήταν εξαιρετικές και η κάθε μία απέδωσε το ρόλο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο.
[9/10]
3. Prometheus: Όπως έγραψα και στο αφιέρωμα για τα αγαπημένα μου Alien Movies: "Ίσως να είμαι ακόμα εντυπωσιασμένος και γι'αυτό να το έχω τόσο ψηλά, αλλά κατά τη γνώμη μου πρόκειται για το πιο γαμάτο-εντυπωσιακό-φιλοσοφημένο sci-fi πρελούδιο που έχει γυριστεί ποτέ! Κάποιοι μπορεί να χαλαστήκατε που έθετε ερωτήματα και δεν έδινε πολλές απαντήσεις... και μένα με ενόχλησε λίγο αυτό, αλλά ελπίζω να βγουν και συνέχειες και να απαντηθούν οι βασικότερες απορίες μας... Σαν πρώτο μέρος μιας καινούριας τριλογίας όμως έπρεπε να θέσει τις βάσεις και πιστεύω πως το έκανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο... Και στην τελική το σενάριο φέρει και την υπογραφή του Lindelof (ο οποίος δεν έχει να δώσει και πολλές απαντήσεις στα σενάριά του κι αυτές που δίνει, καλύτερα να μην τις είχε δώσει)... Πάντως πέρα απ΄την πλάκα και πέρα κι από συγκρίσεις... φαντάζεστε να έδινε απαντήσεις ο Kubrick στην υπεραριστουργηματική του Οδύσσεια του Διαστήματος;"... 2. The Avengers: Αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες, πιο εντυπωσιακές, πιο διασκεδαστικές, πιο επικές και πιο γαμάτες Comic Book Movies όλων των εποχών, αλλά θα ήθελα να βλέπαμε περισσότερη ώρα τον Hulk (εδώ ήταν με διαφορά καλύτερος από ποτέ - ήταν όπως έπρεπε να είναι), να είχε καλύτερο κακό (δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο Loki - o Whedon μπορεί να τον έκανε μάγκα, αλλά και πάλι δεν είναι απ΄τους κακούς που σου μένουν) και να είχε και τον Spiderman (δεν διαβάζω κόμικς και δεν μ'ενδιαφέρει αν ανήκει στην συγκεκριμένη ομάδα υπερ-ηρώων)...!!!
ΠΟΛΥ ΚΑΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
[3/10]
[3/10]
30. Mirror, Mirror: Έκανα το τραγικό λάθος να πάω να το δω στον κινηματογράφο...!!! Το αποτέλεσμα; Έφυγα στο διάλειμμα! Και είχα πάνω από δεκαετία να φύγω από κινηματογραφική αίθουσα πριν το τέλος της ταινίας... 29. The Sitter: Άλλη βλακεία κι αυτή και δυστυχώς είχε και παιδάκια που συμπεριφερόντουσαν και μιλούσαν σαν να μη πω τι... 28. The Human Centipede II (Full Sequence): Κάποιοι ίσως να θυμάστε από παλιότερο CineMonth ότι το First Sequence μου άρεσε πολύ, αλλά η συνέχειά της ήταν τελείως διαφορετική... Δεν με χάλασε τόσο η ασπρόμαυρη εικόνα, με χάλασε που ήταν τελείως αρρωστημένο (και μόνο που βλέπεις τον ψυχανώμαλο πρωταγωνιστή δεν χρειάζεται κάτι άλλο - καμία σχέση με τον Dr. Heiter) και - σε αντίθεση με την προηγούμενη ταινία - δεν σ'έκανε να ενδιαφερθείς καθόλου για τα θύματα (και πρέπει να ήταν καμιά 10αριά αυτή τη φορά)... Ήταν απλώς τα θύματα... 27. Piranha 3DD: Παρόμοια περίπτωση... πάλι η 1η ταινία μου άρεσε πολύ, αλλά η συνέχειά της ήταν πολύ κατώτερη (βέβαια έχει διαφορετικό σκηνοθέτη και σεναριογράφους)... γεμάτη χαζά σκηνικά (καμία πρωτοτυπία) και ηλίθιους χαρακτήρες... Θα μου πείτε και το προηγούμενο κάπως έτσι δεν ήταν; Ναι, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό και είχε πλάκα (γενικά είχε πολύ πιο διασκεδαστικά σκηνικά)...
ΜΕΤΡΙΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
[5.5/10]
[5.5/10]
26. Michael: Πρόκειται για μια δύσκολη ταινία. Ευτυχώς δεν είχε ΠΟΛΥ σκληρές σκηνές... δεν τις χρειαζόταν άλλωστε (και δεν νομίζω να γινόταν να δείξουν περισσότερα)... ήταν ήδη πολύ σκληρό το θέμα της... Αυτό που μου άρεσε ήταν κάποιες ανατροπές και κάποιες εξελίξεις... Από την άλλη δεν μου άρεσε ο αργός ρυθμός της... κούραζε... το έβλεπα σε fast forward και πάλι αργό ήταν...!!! 25. Casa de mi Padre: Χαζοκωμωδιούλα με τον Will Ferrell να μιλά Ισπανικά... Μιλάμε για ερμηνεία οσκαρικών προδιαγραφών (πέρα απ΄την πλάκα εγώ γελάω και μόνο που βλέπω τη φάτσα του)... 24. Snow White and the Huntsman: Τελικά δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ live-action ταινία που να βασίζεται σε παιδικό παραμύθι με το οποίο μεγαλώσαμε και να αξίζει. Δεν γίνεται και πιστεύω πως οφείλεται σε 2 λόγους. Από τη μία αν το σενάριο της ταινίας έχει αλλαγές σε σχέση με την πρωτότυπη ιστορία γιατί προσπαθεί να είναι πιο εκσυγχρονισμένο ή πιο ενήλικο (όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση), μας ξενίζει... και από την άλλη αν είναι ακριβώς η ιστορία όπως την ξέραμε, είναι τόσο γνώριμο και τόσο παιδικό που δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Μιλάμε για παιδικά παραμυθάκια που η ιστορία τους απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά. Δεν υπάρχει λόγος να γυρίζονται live-action ταινίες. Εδώ ο σκηνοθέτης μου έδωσε την εντύπωση πως νόμιζε ότι γύριζε ταινία του Άρχοντα ("πετάω μακρινά πλάνα και γυρίζω επική ταινία" - δεν είναι έτσι)...!!! Κι αλήθεια, αν εξαιρέσουμε τα σκηνικά που ήταν πιο γερασμένη η κακιά βασίλισσα, πίστεψε κανένας ότι η "λυκοφωτισμένη" Kristen Stewart είναι πιο ωραία από την Charlize Theron; Πλάκα κάνουμε τώρα; Δεν μπορούσαν να βρουν κάποια άλλη να παίξει τη Χιονάτη-"προσωποποίηση της ζωής"; (άλλη σεναριακή μλκ κι αυτή!) Μου άρεσε που είδα γνωστούς και αξιόλογους ηθοποιούς στους ρόλους των νάνων (Ian McShane, Bob Hoskins, Ray Winstone, Eddie Marsan, Toby Jones), αλλά είναι κρίμα για τη φιλμογραφία τους - όπως είναι και για το Σαρλιζάκι, που είναι καλή ηθοποιός κι εδώ έπρεπε να κάνει σαν υστερικό...
ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
[6/10]
23. 21 Jump Street: Από τη σειρά είχα δει ελάχιστα επεισόδια μικρός, δεν ήμουν fan και δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα πέρα απ΄το ότι πρωταγωνιστούσε ο Johnny Depp... Όσο για την ταινία... για να είμαι ειλικρινή περίμενα να είναι πολύ χειρότερη, αλλά τελικά δεν ήταν κακή! Για μία και μοναδική φορά βλέπεται άνετα (σίγουρα δεν είναι για παραπάνω) και είχε μια γαμάτη σκηνή προς το τέλος που αξίζει να τη δεις... 22. American Reunion: Η παρέα των πρώτων American Pie επέστρεψε για ακόμα μία ταινία που - όπως ήταν αναμενόμενο - δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούριο στη σειρά, αλλά αν είσαι fan του Stifler, οφείλεις να τη δεις... 21. The Dictator: Είχε κάποιες αστείες στιγμές, αλλά σαν σύνολο είναι η χειρότερη κωμωδία του Sacha Baron Cohen (και με το Bruno δεν ξετρελάθηκα, αλλά τουλάχιστον ήταν στο στυλ του μοναδικού Borat).
[6.5/10]
20. Braindead: Με διαφορά η πιο κάφρικη και πιο καλτ σπλατεριά που έχω δει ποτέ! Έχει τους πιο ευφάνταστους και τους πιο γελοίους σκοτωμούς, τελειώνει μέσα σε λουτρό αίματος και φέρει την υπογραφή του Peter Jackson (αλλά προσωπικά τον προτιμώ όταν γυρίζει επικά παραμύθια)...!!! 19. Being Flynn: Αρκετά καλό δράμα, ο De Niro είναι εξαιρετικός και μας θυμίζει λίγο από τον παλιό καλό του εαυτό, αλλά από την πρόσφατη φιλμογραφία του, το υποτιμημένο Everybody's Fine είναι με διαφορά η καλύτερη ταινία του (εκεί δίνει ερμηνειάρα)... 18. Men in Black 3: Οι Άντρες με τα Μαύρα επέστρεψαν για 3η φορά στον τόπο του εγκλήματος και ομολογουμένως ήταν καλύτερη από την 2η ταινία, αλλά καμία σαν την 1η... Πάντως είχε ωραία "ανατροπή" στο φινάλε (αν κι από κάποιο σημείο κι έπειτα την υποψιάζεσαι)!
ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
[7/10]
17. Battleship: Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι δυσανασχετείτε που βλέπετε την συγκεκριμένη βαθμολογία για την συγκεκριμένη ταινία... Σύμφωνοι, πρόκειται για αμερικανιά... ΑΛΛΑ δεν την είδα στα σοβαρά... μου άρεσε η δράση και τα εφέ της και δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο σενάριο (άλλωστε δεν είχα και μεγάλες απαιτήσεις από μια ταινία που βασίζεται σε επιτραπέζιο παιχνίδι)... 16. My Neighbor Totoro: Μαγεία, παιδική αθωότητα, αφέλεια και τα γνωστά οικολογικά μηνύματα του Miyazaki... Αν το είχα δει μικρός θα το είχα λατρέψει...
[7.5/10]
15. Iron Sky: Το τελευταίο trailer της ταινίας δεν μου είχε αρέσει ιδιαίτερα, αλλά ευτυχώς ήταν καλύτερη απ'αυτό... Είχε πλάκα (ειδικά η ιστορία του μαύρου αστροναύτη), ήταν σατιρική, σαρκαστική, είχε ωραία σκηνικά, εξαιρετικά εφέ... Μπορεί να μην είναι από τις ταινίες που θα σου μείνουν, αλλά βλέπεται ευχάριστα... 14. The Amazing Spider-Man: Το περίμενα καλύτερο, αλλά και πάλι μου άρεσε αρκετά... Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Spider-Man δεν είναι Dark Knight και δεν του ταιριάζει τόσο το σκοτεινό κλίμα, οπότε αγαπημένη μου ταινία με τον συγκεκριμένο ήρωα παραμένει το Spider-Man 2 του Raimi! Ήταν πολύ πιο διασκεδαστική και εντυπωσιακή... 13. The Hunger Games: Άλλη μια ταινία που περίμενα πως και πως και τελικά δεν ήταν όπως θα ήθελα να είναι... Το πρώτο μισό με την προετοιμασία για τους Αγώνες μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά στο δεύτερο μέρος που άρχισαν... δεν ήταν όπως το περίμενα... Ήθελα να δω πιο σκληρά και άγρια σκηνικά... περισσότερη βία... ωμή βία... Επίσης περίμενα να έχει αγωνία και ένταση... Με λίγα λόγια περίμενα να είναι σαν το εξαιρετικό Apocalypto, αλλά δυστυχώς δεν ήταν (προφανώς επειδή απευθυνόταν και σε πιο νεανικό κοινό)...
[7.5/10]
12. The Dark Knight Rises: Το είδα πολύ πρόσφατα οπότε θυμάμαι αρκετά... Ας αρχίσουμε απ΄τα πιο θετικά... Μου άρεσε περισσότερο απ΄το Batman Begins (6.5/10 - το είδα μία και μοναδική φορά και δεν σκοπεύω να το ξαναδώ). Επίσης η Anne Hathaway ήταν καλή στο ρόλο της Selina Kyle και δεν το περίμενα... Για την ακρίβεια ήταν αρκετά καλή, αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι δεν είχε και πολλά άλλα προτερήματα η ταινία. Φανταστείτε να τη βλέπαμε στο The Dark Knight (9.5/10), δίπλα στον Ledger... θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη. Πάντως δεν αναφέρθηκε ποτέ ως "Catwoman" - λες και θα'ταν ντροπή! Απ΄την άλλη βέβαια πως να συγκρινόταν με την πραγματική Catwoman;!;!; Ας το πάρουμε απ΄την αρχή όμως... η ταινία ξεκινάει κι έχουν περάσει 8 ολόκληρα χρόνια απ΄την τελευταία φορά που ο κόσμος της Gotham είδε τον Batman... Ο Bruce Wayne είναι απομονωμένος στην έπαυλή του και χρησιμοποιεί μπαστούνι για να περπατήσει! Πως έφτασε σ'αυτό το σημείο δεν το μάθαμε ποτέ όμως... ποιος τον τραυμάτισε σε τέτοιο βαθμό; Δεν έχει σημασία; Δε βαριέσαι... Πάντως γενικά με ψιλοκούρασε η ιστορία του Wayne... Η οδύσσεια ενός άφραγκου Ωνάση κλπ-κλπ... Ξανθόπουλος κατάντησε...
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ταινίας πάντως κατά τη γνώμη μου ήταν ο χαρακτήρας του Bane! Μου φάνηκαν σχεδόν αστείες πολλές απ΄τις ατάκες του (αν όχι οι περισσότερες) κι ακόμα πιο αστεία (και γελοία) ήταν η βαριά βλαχοσκοτσέζικη προφορά του (σε μια φάση μάλιστα είπε και "brotha" και θυμήθηκα τον brotha Desmond)... Λες και κατέβηκε απ΄τα Highlands ακουγόταν και προσπαθούσε να το κρύψει με τη μάσκα (αλλά θέλει η "μπιπ" να κρυφτεί κι η προφορά δεν την αφήνει)... Ούτε στο πλευρό του William Wallace να'χε πολεμήσει...!!! Γενικά μου την έσπαγε η ερμηνεία του Hardy (τον θεωρώ υπερτιμημένο ηθοποιό)... μου την έσπαγε το πως στεκόταν με τα χέρια στο γιακά... Επίσης οι μάχες του με τον Batman ήταν τελείως αδιάφορες και ξενέρωτες (ανεξαρτήτου αποτελέσματος)... Ήταν γεροδεμένος, αλλά δεν μου προκάλεσε τρόμο. Το σχέδιό του ήταν πολύ πιο καταστροφικό απ΄το αντίστοιχο του Joker, αλλά μου φάνηκε απλό κι αυτό τον έκανε προβλέψιμο... ήξερες τι ήθελε να πετύχει... Ο Joker απ΄την άλλη ήταν τελείως απρόβλεπτος χαρακτήρας... τελείως τρελός... παρανοϊκός... η απόλυτη προσωποποίηση του χάους και της αναρχίας και φυσικά η ερμηνεία του Ledger ήταν μεγατόνων... Πολλοί λένε πως ο Hardy είχε να ερμηνεύσει μόνο με τα μάτια... Ναι, λες κι αν δεν είχε τη μάσκα θα μας έδινε αντίστοιχη ερμηνειάρα...!!! Μη λέμε κι ότι να'ναι τώρα... Η μάσκα ήταν το μόνο που άξιζε στον Bane. Κατά τ'άλλα... σιγά τα ωά... Στις περισσότερες σκηνές το βλέμμα του ήταν ανέκφραστο και ψυχρό (αυτό απαιτούσε ο ρόλος του βέβαια)... Με λίγα λόγια δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο η ερμηνεία του. Το ότι λίγη ώρα αφού βγήκα απ΄την αίθουσα έπρεπε να γκουγκλάρω για να θυμηθώ τι απέγινε ο συγκεκριμένος χαρακτήρας, τα λέει όλα (και για τη μνήμη μου, αλλά κυρίως για το πόσο κακογραμμένος ήταν)...
Πάντως και πέρα απ΄τον Bane, είχε αρκετά γελοία στοιχεία η ταινία... π.χ. σχεδόν όλοι οι Γκοθαμίτες αστυνομικοί εγκλωβίστηκαν στον υπόνομο για μήνες (!!!) αλλά παραδόξως υπήρχε αρκετό φαγητό για όλους (μιλάμε για 3.000 ανθρώπους, όχι για μερικές δεκάδες)... και στο τέλος βγήκαν φρεσκοξυρισμένοι και φρεσκολουσμένοι...!!! :/ Επίσης όλοι καταλάβαιναν με το παραμικρό ότι ο Wayne είναι ο Batman και στο τέλος βλέπουμε τον Gordon - μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας - να τον ρωτάει από πούθε κρατάει η μάσκατ'...!!! Ότι να'ναι... :/ Στο τέλος της ταινίας μαθαίνουμε ότι τον χαρακτήρα που υποδυόταν ο Joseph Gordon-Levitt τον λένε Robin, αλλά δεν νομίζω να ήταν ο γνωστός χαρακτήρας... Πιστεύω πως περισσότερο ήταν κλείσιμο του ματιού από μεριάς του Nolan... Άλλωστε στο φινάλε ***καραSPOILER*** μπήκε στην νυχτεριδοσπηλιά και προφανώς όποιος βγαίνει από κει, βγαίνει Batman (βέβαια σε 4-5 χρόνια που θα βγει το... "rereboot" δεν νομίζω να δούμε τον συγκεκριμένο ηθοποιό στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις)... :/ ***καραSPOILER*** Πάντως πέρα απ΄την πλάκα... το φινάλε μου άρεσε! Δεν ενθουσιάστηκα κιόλας, αλλά δεν χαλάστηκα (μπορούμε να το συζητήσουμε περισσότερο στα σχόλια)... Ήταν ωραίο κλείσιμο της ιστορίας (τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ίσως να ήταν και το πιο ικανοποιητικό)!Κάποιοι πάντως το ψείρισαν ακόμα περισσότερο (βλ. /Film και filmschoolrejects) και σε κάποια σημεία συμφωνώ, σε άλλα διαφωνώ, αλλά γενικά πιστεύω πως σε τέτοιες ταινίες (που βασίζονται σε comic-books δλδ) δεν πρέπει να το ψειρίζεις και πολύ το θέμα γιατί στο τέλος χάνεις τη μπάλα... Όσο κι αν προσπαθεί (από κόμπλεξ;) ο Nolan - ειδικά όταν μας παρουσιάζει περισσότερα gadgets και προηγμένης τεχνολογίας οχήματα - δεν γίνεται να είναι όλα 100% λογικά και ρεαλιστικά (λες κι αυτό πρέπει να'ναι πάντα το ζητούμενο). Η πηγή τους θα είναι πάντα τα κόμικς και τελικά είχε δίκιο ο Cronenberg όταν έλεγε "I think people who are saying, you know, 'Dark Knight Rises is, you know, supreme cinema art,' I don't think they know what the fuck they're talking about" (βέβαια αυτός το εννοούσε γενικά για τις ταινίες που βασίζονται σε κόμικς, αλλά για τη συγκεκριμένη συμφωνώ απόλυτα).
Με λίγα λόγια τη θεωρώ αρκετά καλή ταινία, αλλά με πολλά ελαττώματα (τα μπουρδούκλωσε πάλι ο Nolan όπως με το Inception)! Η προηγούμενη ταινία της τριλογίας ήταν πιο σοβαρή (και ανώτερη από κάθε άποψη - πιο ολοκληρωμένη), αυτή μου φάνηκε περισσότερο σοβαροφανής και πιο προχειρογραμμένη... Θυμάμαι μετά το The Dark Knight βγήκα από την αίθουσα και ήθελα να ξαναζήσω την κινηματογραφική εμπειρία (βασικά να ξαναδώ την ερμηνεία-θρίαμβο του Ledger - κάτι που έκανα μετά από μερικές ημέρες)... αυτή τη φορά δυστυχώς δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
[8/10]
[8/10]
11. The Grey: Μια εξαιρετική περιπέτεια επιβίωσης με αρκετές σκηνές έντασης και αγωνίας! Το μόνο κακό είναι ότι σε κάποιες στιγμές φλυαρούσε κι έχανε λίγο το ρυθμό της, αλλά τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις του είδους (και σε όλους τους fans του Liam Neeson)... Μετά τους τίτλους τέλους υπάρχει μια σκηνή δευτερολέπτων που λύνει την απορία που δημιουργεί το ανοιχτό φινάλε... 10. John Carter: Στους περισσότερους δεν άρεσε ιδιαίτερα και ήταν μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες των τελευταίων χρόνων, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι μία πολύ καλή και διασκεδαστική περιπέτεια φαντασίας! 9. The Cabin in the Woods: Πρόκειται για μια ταινία με τέρατα... πολλά τέρατα... αλλά θα ήθελα να τα βλέπαμε περισσότερη ώρα... Δυστυχώς αργεί λίγο να μπει στο ψητό και την 1η ώρα τη φάγαμε σχεδόν μόνο με ζόμπι! Όλο το σκηνικό είναι στα τελευταία 25 λεπτά όπου δεν χορταίνεις να βλέπεις την απίστευτη ποικιλία τεράτων να κατακρεουργεί τα θύματά της (άλλωστε τέτοια σκηνικά γουστάρουμε να βλέπουμε σ'αυτές τις ταινίες και η συγκεκριμένη το υπογραμμίζει με εξαιρετικό τρόπο)...!!! Σε σχέση με τις υπερβολικά θετικές κριτικές και τα διάφορα σχόλια που είχα διαβάσει όμως, δεν ξετρελάθηκα ιδιαίτερα, αλλά για το είδος της μου φάνηκε πολύ καλή ταινία (βασικά έβαλα μισό βαθμό παραπάνω για τα τελευταία λεπτά - στην 1η ώρα θα έβαζα 7.5/10). Σαν σύνολο - χωρίς να είναι ιδιαίτερα τρομαχτικό (ατμοσφαιρικό θα το χαρακτήριζα περισσότερο) - μου θύμισε Wrong Turn, Hostel (ελάχιστα σαν ιδέα - όχι σαν σπλατεριά), The Midnight Meat Train και... οποιαδήποτε άλλο θρίλερ με μεταλλαγμένα τέρατα και με απομονωμένα σπιτάκια-καλύβες στο δάσος... Αν δεν την έχετε δει και είστε λάτρης του είδους, σίγουρα αξίζει να τη δείτε!
[8/10]
8-7-6. The Girl with the Dragon Tattoo [9/10] - The Girl Who Played with Fire [8/10] - The Girl Who Kicked the Hornet's Nest [8/10]: Θα τα κρίνω όλα μαζί σαν μία ταινία (ή σαν τριλογία αν προτιμάτε), γιατί έτσι τα είδα... Ειδικά τα 2 τελευταία μέρη έχουν την ίδια ιστορία - η οποία ήταν πολύ πιο προσωπική υπόθεση για την Lisbeth Salander - οπότε δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να τα κρίνω ξεχωριστά... Δυστυχώς σε κάποια σημεία η ιστορία στα 2 τελευταία μέρη ξεχείλωνε αρκετά και κούραζε ενώ η 1η ταινία ήταν πιο σφιχτοδεμένη, αλλά απ΄την άλλη μάθαμε πολύ περισσότερα για το παρελθόν του συγκεκριμένου χαρακτήρα και δεν έλειπαν και οι σκηνές αγωνίας... Όσο για την ταινία του Fincher σε σχέση με το πρωτότυπο... μου άρεσαν εξίσου και οι δύο, αλλά για διαφορετικούς λόγους! Η βασική ιστορία βέβαια είναι ίδια, αλλά υπήρχαν μικροδιαφορές (τόσο στο σενάριο όσο και στη σκηνοθεσία) που διαφοροποιούν τις δύο ταινίες... Το ίδιο ισχύει και για τη Lisbeth Salander της Noomi Rapace και τη Lisbeth Salander της Rooney Mara... Και οι δύο ήταν εξαιρετικές και η κάθε μία απέδωσε το ρόλο με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο.
[8.5/10]
5. The Raid: Μια ομάδα των ειδικών δυνάμεων μπουκάρουν σ'ένα κτίριο με σκοπό να συλλάβουν έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών και να το καθαρίσουν απ΄τη συμμορία του κι όλα τα πρεζάκια... και γίνεται Ο χαμός! Έχει αγωνία, ωραία σκηνικά, εξαιρετική σκηνοθεσία... και ξυλίκι... μιλάμε για πολύ ξυλίκι... ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ξυλίκι... και απίστευτα εντυπωσιακές-τρελές χορογραφίες... Λες και είχαν πάρει έκσταση ήταν (όχι ότι έχω πάρει ποτέ, αλλά φαντάζομαι πως κάπως έτσι θα'ναι)...!!! 4. Chronicle: Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί Θύμιζε έντονα Akira (απ΄το οποίο εμπνεύστηκε κι απ΄το οποίο πήρε πολλά δάνεια προφανώς)... ήθελα όμως να έχει περισσότερα σκηνικά με τους μεταλλαγμένους νεαρούς, αλλά δυστυχώς ήταν μόλις 84 λεπτά ταινία...!!!ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
[9/10]
3. Prometheus: Όπως έγραψα και στο αφιέρωμα για τα αγαπημένα μου Alien Movies: "Ίσως να είμαι ακόμα εντυπωσιασμένος και γι'αυτό να το έχω τόσο ψηλά, αλλά κατά τη γνώμη μου πρόκειται για το πιο γαμάτο-εντυπωσιακό-φιλοσοφημένο sci-fi πρελούδιο που έχει γυριστεί ποτέ! Κάποιοι μπορεί να χαλαστήκατε που έθετε ερωτήματα και δεν έδινε πολλές απαντήσεις... και μένα με ενόχλησε λίγο αυτό, αλλά ελπίζω να βγουν και συνέχειες και να απαντηθούν οι βασικότερες απορίες μας... Σαν πρώτο μέρος μιας καινούριας τριλογίας όμως έπρεπε να θέσει τις βάσεις και πιστεύω πως το έκανε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο... Και στην τελική το σενάριο φέρει και την υπογραφή του Lindelof (ο οποίος δεν έχει να δώσει και πολλές απαντήσεις στα σενάριά του κι αυτές που δίνει, καλύτερα να μην τις είχε δώσει)... Πάντως πέρα απ΄την πλάκα και πέρα κι από συγκρίσεις... φαντάζεστε να έδινε απαντήσεις ο Kubrick στην υπεραριστουργηματική του Οδύσσεια του Διαστήματος;"... 2. The Avengers: Αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες, πιο εντυπωσιακές, πιο διασκεδαστικές, πιο επικές και πιο γαμάτες Comic Book Movies όλων των εποχών, αλλά θα ήθελα να βλέπαμε περισσότερη ώρα τον Hulk (εδώ ήταν με διαφορά καλύτερος από ποτέ - ήταν όπως έπρεπε να είναι), να είχε καλύτερο κακό (δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο Loki - o Whedon μπορεί να τον έκανε μάγκα, αλλά και πάλι δεν είναι απ΄τους κακούς που σου μένουν) και να είχε και τον Spiderman (δεν διαβάζω κόμικς και δεν μ'ενδιαφέρει αν ανήκει στην συγκεκριμένη ομάδα υπερ-ηρώων)...!!!
[9.5/10]
1. Ninja Scroll: Με διαφορά η καλύτερη ταινία με νίντζα που έχω δει ποτέ κι ένα απ΄τα καλύτερα 20 anime όλων των εποχών...!!! Έτσι ακριβώς θα'πρεπε να'ναι όλες οι ταινίες με νίντζα. Τελείως φανταστικές... γεμάτες απίστευτα σκηνικά... και ΤΕΛΕΙΩΣ γαμάτες. Αν σου αρέσουν τα anime και δεν έχεις δει την συγκεκριμένη ταινία, πρέπει επειγόντως να τη δεις.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
1. Ούτε θέλω, ούτε και προσπαθώ να το παίξω κριτικός (και να ήθελα δεν θα μπορούσα), απλά την υποκειμενική μου άποψη εκφράζω...
2. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που βαθμολογώ από 8/10 και πάνω... Τα 7άρια για μένα είναι απλά καλές ταινίες που δύσκολα θα έβλεπα και 2η φορά... Τα 6άρια κατά τη γνώμη μου είναι ταινίες για μία και μοναδική θέαση (σχεδόν μέτριες - σχεδόν καλούτσικες)... Τα 5άρια μετριότατες ταινίες που και να μην τις είχα δει δεν θα έχανα τίποτα... Τα 4άρια είναι κακές ταινίες και όσο κατεβαίνουμε χειροτερεύει η κατάσταση (πολύ κακές / πάρα πολύ κακές / πατάτες)... :p
3. Τις ταινίες τις κρίνω πάντα με βάση το είδος τους και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που είχα... Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου δηλαδή...
4. Ποτέ δεν συγκρίνω άσχετες ταινίες μεταξύ τους. Δεν έχει κανένα νόημα κάτι τέτοιο... Με λίγα λόγια μπορεί π.χ. σε κάποιο κοινωνικό δράμα να έχω μικρότερο βαθμό από κάποιο θρίλερ (τυχαία είναι τα είδη που αναφέρω) αλλά να μου αρέσει περισσότερο το συγκεκριμένο δράμα... Όπως είπα δεν συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους, αλλά τις κρίνω με βάση το είδος τους και πάντα τελείως υποκειμενικά. Αυτά! :)
2. Οι ταινίες που ξεχωρίζω είναι αυτές που βαθμολογώ από 8/10 και πάνω... Τα 7άρια για μένα είναι απλά καλές ταινίες που δύσκολα θα έβλεπα και 2η φορά... Τα 6άρια κατά τη γνώμη μου είναι ταινίες για μία και μοναδική θέαση (σχεδόν μέτριες - σχεδόν καλούτσικες)... Τα 5άρια μετριότατες ταινίες που και να μην τις είχα δει δεν θα έχανα τίποτα... Τα 4άρια είναι κακές ταινίες και όσο κατεβαίνουμε χειροτερεύει η κατάσταση (πολύ κακές / πάρα πολύ κακές / πατάτες)... :p
3. Τις ταινίες τις κρίνω πάντα με βάση το είδος τους και σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που είχα... Είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου δηλαδή...
4. Ποτέ δεν συγκρίνω άσχετες ταινίες μεταξύ τους. Δεν έχει κανένα νόημα κάτι τέτοιο... Με λίγα λόγια μπορεί π.χ. σε κάποιο κοινωνικό δράμα να έχω μικρότερο βαθμό από κάποιο θρίλερ (τυχαία είναι τα είδη που αναφέρω) αλλά να μου αρέσει περισσότερο το συγκεκριμένο δράμα... Όπως είπα δεν συγκρίνω τις ταινίες μεταξύ τους, αλλά τις κρίνω με βάση το είδος τους και πάντα τελείως υποκειμενικά. Αυτά! :)
