Το The Wire δημιουργήθηκε από έναν συγγραφέα και πρώην δημοσιογράφο του αστυνομικού ρεπορτάζ, τον David Simon. Άρχισε να προβάλλεται από το HBO στις 2 Ιουνίου 2002 και τελείωσε στις 9 Μαρτίου 2008 μετά από 60 επεισόδια και 5 σεζόν.
Η κάθε σεζόν της σειράς παρουσιάζει και μια διαφορετική πτυχή της πόλης της Βαλτιμόρης. Με χρονολογική σειρά το The Wire εστιάζει στο εμπόριο ναρκωτικών και το Νόμο, στο σύστημα των λιμενεργατών και των συνδικάτων τους, στην διακυβέρνηση και την αστυνόμευση της πόλης (και στο τέρας της γραφειοκρατίας φυσικά), στο εκπαιδευτικό σύστημα (η 4η σεζόν μας παρουσίασε το πρόβλημα στις ρίζες του) και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μέσω των αστυνομικών, των κακοποιών, των πολιτικών και των γραφειοκρατών λοιπόν, η σειρά αφηγείται την ιστορία μιας παρακμάζουσας βιομηχανικής πόλης σαν τη Βαλτιμόρη, αλλά θα μπορούσε να είναι πολλές άλλες πόλεις στη θέση της... θα μπορούσε να είναι πολλοί άλλοι άνθρωποι στη θέση των συγκεκριμένων χαρακτήρων... άνθρωποι που αγωνίζονται καθημερινά, αλλά και αυτοί που κερδοσκοπούν εις βάρος των υπολοίπων... Ο Simon έχει πει πως παρά την παρουσίασή του ως αστυνομικό δράμα, το The Wire στην πραγματικότητα είναι μια σειρά για την αμερικανική πόλη και για τη συνύπαρξη των ανθρώπων... Είναι για τις επιπτώσεις που έχουν οι διάφοροι θεσμοί στον απλό καθημερινό άνθρωπο - είτε πρόκειται για αστυνομικό, για υπάλληλο του λιμενικού, για έμπορο ναρκωτικών, για πολιτικό, για δικαστή ή δικηγόρο - όλοι μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με το πανίσχυρο διεφθαρμένο "Σύστημα" (συμβαίνει σε καθημερινή βάση άλλωστε)... το διεφθαρμένο κατεστημένο που υπάρχει γιατί η ίδια η κοινωνία το έχει αποδεχτεί... και επομένως η κοινωνία μας στο σύνολό της είναι διεφθαρμένη (δεν είναι κάτι που δεν το ξέραμε φυσικά)... Και όπως είχε πει και ο Γκάντι: "Όποιος συγχωρεί και αποδέχεται την αδικία είναι δειλός. Υπηρετείς ένα σατανικό σύστημα πιο αποτελεσματικά με το να υπακούς στις διαταγές και στις προσταγές του. Ένα σατανικό σύστημα ποτέ δεν αξίζει τέτοια υποταγή. Το να δηλώνεις υποταγή σε αυτό σημαίνει να είσαι κοινωνός του κακού" (ισχύει λίγο-πολύ για όλους μας όπως καταλαβαίνετε).
Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε καλούς και κακούς ή μαύρους και άσπρους. Από τη μία υπάρχει το κατεστημένο-το "Σύστημα" και από την άλλη η ατομικότητα-ο απλός καθημερινός άνθρωπος που μπορεί να είναι αστυνομικός, δάσκαλος, έμπορος ναρκωτικών... οτιδήποτε... Ο άνθρωπος καταπιέζεται από τους ίδιους του θεσμούς του (και τα διάφορα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτούς) και ο καλύτερος τρόπος για να τα βάλει κάποιος με το "Σύστημα" είναι με εξωθεσμικό τρόπο. Μόνο κάποιος που δεν ανήκει σε αυτό και που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, μπορεί να το αντιμετωπίσει έστω και πρόσκαιρα σαν τον Omar Little (πάντως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας της σειράς ήταν ο Bubbles - και μετά ο Bunk)... γιατί να νικήσει ένας άνθρωπος μόνος του - ή μόνο μια χούφτα ανθρώπων - το "Σύστημα", δεν γίνεται. Αλλά και στις περιπτώσεις που επαναστατεί ολόκληρη η κοινωνία κατά του κατεστημένου, στη συνέχεια δημιουργείται νέο κατεστημένο και πολλές φορές πολύ χειρότερο απ΄το προηγούμενο... Οπότε ποια είναι η λύση; Δεν ξέρω... ίσως να αρκεί η αίσθηση της (δήθεν) "αλλαγής" (δυστυχώς μιλάμε για αλλαγή προσώπων και όχι ιδεολογιών) και η ικανοποίηση που προσφέρει η αίσθηση της (δήθεν) "νίκης"... Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η εξουσία διαφθείρει τον άνθρωπο και θα συνεχίσει να τον διαφθείρει για πάντα γιατί κοινωνία χωρίς κατεστημένο δεν υφίσταται (σημασία δεν έχει η δομή του κατεστημένου, σημασία έχει ότι υπάρχει) κι έτσι επαναλαμβάνονται συνεχώς οι ίδιες καταστάσεις... Στο τέλος της σειράς ***SPOILER*** είχαμε καινούριο McNulty, καινούριο Stringer Bell, καινούριο Omar ***SPOILER***... ΟΛΑ είναι ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν τελειώνει.
Για πολλούς είναι η καλύτερη σειρά όλων των εποχών, αλλά προσωπικά δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Αναμφισβήτητα πρόκειται για την πιο ρεαλιστική σειρά που έχω δει (το πολυάριθμο καστ της αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από άγνωστους-ερασιτέχνες ηθοποιούς και πολλοί από αυτούς είχαν έρθει και στην πραγματικότητα αντιμέτωποι με το Νόμο), αλλά μιλάμε για υπερβολικό βαθμό ντοκιμαντερίστικου ρεαλισμού κι αυτό την κάνει αρκετά αργή... Σίγουρα είναι απ΄τις πιο "ποιοτικές", "αξιόλογες" και "σοβαρές" σειρές όλων των εποχών... θα μπορούσα ακόμη να τη χαρακτηρίσω ως την πιο ολοκληρωμένη κοινωνική σειρά - την απόλυτη κοινωνική σειρά - και από αυτή την άποψη μπορώ να δεχτώ πως είναι η πιο σημαντική... ΑΛΛΑ δεν την αγάπησα τόσο γιατί ο λόγος που παρακολουθώ σειρές είναι για να αποδράσω από την πεζή καθημερινότητα... όχι για να μου υπενθυμίζουν συνεχώς το χάλι στο οποίο βρισκόμαστε... Το The Wire όλο αυτό έκανε... και το συναίσθημα που μου άφηνε στο τέλος κάθε επεισοδίου ήταν απογοήτευση... σκέτη απογοήτευση (κι ας είχε αρκετές διάσπαρτες χιουμοριστικές πινελιές - ειδικά με το αχτύπητο δίδυμο McNulty και Bunk)... και ουσιαστικά δεν είχε κάτι καινούριο να πει... Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν κάποια εξουσία είναι είτε διεφθαρμένοι, είτε αδιάφοροι, είτε συμφεροντολόγοι, είτε όλα τα παραπάνω... και είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας... γενικά ο κόσμος μας είναι σκατά και δεν είναι κάτι που το μάθαμε από το The Wire. Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια. Η σειρά μας το παρουσίασε με κάθε λεπτομέρεια, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μας βοηθάει αυτό και σε τι... Ωραία, παρουσίασε όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας... και τώρα τι; Δηλαδή κάποιος που έχει δει το The Wire μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τον κόσμο; Μόνο ακόμα πιο κυνικός μπορεί να γίνει, αλλά με τον κυνισμό δεν χάνεται ένα μέρος της ανθρωπιάς μας; Ο κυνισμός δεν είναι ένας απ΄τους λόγους που φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε ως άνθρωποι;
Δεν ξέρω ποια είναι η ρεαλιστική λύση ή αν υπάρχει λύση (βασικά υπάρχει, όλα ξεκινάνε απ΄την οικογένεια, την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια, αλλά συνήθως για τους αρμόδιους είναι πολύ ψιλά γράμματα όλα αυτά - ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί κανένα πρόβλημα απ΄τις ρίζες του και κάτω απ'το χαλί θα συσσωρεύεται συνεχώς όλο και περισσότερη βρωμιά) και δεν κατηγορώ για κάτι τη σειρά φυσικά, απλά πιστεύω πως είναι υπερβολικά πολλά από αυτά που γράφονται και λέγονται... Κάποιοι κάνουν λες και ανακάλυψαν την Αμερική... λες και ζούσαν σε άλλο κόσμο πριν... Και σίγουρα δεν άλλαξε τον κόσμο προς το καλύτερο, ούτε και πρόκειται να τον αλλάξει (εδώ ούτε τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της δεν μπόρεσε να βοηθήσει να βγουν απ΄τον βούρκο των ναρκωτικών). Τώρα αν αφυπνίστηκαν κάποιοι, μπράβο τους που κοιμόντουσαν τόσα χρόνια... τυχεροί ήταν...!!! Και δεν λέω, καλή η αφύπνιση, αλλά αν είναι να σε κάνει ακόμα πιο μίζερο, πιο κυνικό και πιο δυστυχισμένο επειδή δεν μπορείς να τα βάλεις με το γαμ... το "Σύστημα"... ποιο το νόημα; Σκατά! Είτε κοιμάσαι, είτε όχι, όλα τα ίδια σκατά είναι κι έτσι θα είναι για πάντα. Γιατί αυτός είναι ο πολιτισμός μας. Σκατά. ΟΛΑ ΣΚΑΤΑ.
Προσωπική αξιολόγηση σειράς: 9.5/10
Υ.Γ. για κάποιο λόγο μου φαίνονται επίκαιρα κάποια πράγματα που είχα γράψει πριν 1 χρόνο περίπου στο twitter (φυσικά δεν τα σχολίασε κανένας)...
Η κάθε σεζόν της σειράς παρουσιάζει και μια διαφορετική πτυχή της πόλης της Βαλτιμόρης. Με χρονολογική σειρά το The Wire εστιάζει στο εμπόριο ναρκωτικών και το Νόμο, στο σύστημα των λιμενεργατών και των συνδικάτων τους, στην διακυβέρνηση και την αστυνόμευση της πόλης (και στο τέρας της γραφειοκρατίας φυσικά), στο εκπαιδευτικό σύστημα (η 4η σεζόν μας παρουσίασε το πρόβλημα στις ρίζες του) και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μέσω των αστυνομικών, των κακοποιών, των πολιτικών και των γραφειοκρατών λοιπόν, η σειρά αφηγείται την ιστορία μιας παρακμάζουσας βιομηχανικής πόλης σαν τη Βαλτιμόρη, αλλά θα μπορούσε να είναι πολλές άλλες πόλεις στη θέση της... θα μπορούσε να είναι πολλοί άλλοι άνθρωποι στη θέση των συγκεκριμένων χαρακτήρων... άνθρωποι που αγωνίζονται καθημερινά, αλλά και αυτοί που κερδοσκοπούν εις βάρος των υπολοίπων... Ο Simon έχει πει πως παρά την παρουσίασή του ως αστυνομικό δράμα, το The Wire στην πραγματικότητα είναι μια σειρά για την αμερικανική πόλη και για τη συνύπαρξη των ανθρώπων... Είναι για τις επιπτώσεις που έχουν οι διάφοροι θεσμοί στον απλό καθημερινό άνθρωπο - είτε πρόκειται για αστυνομικό, για υπάλληλο του λιμενικού, για έμπορο ναρκωτικών, για πολιτικό, για δικαστή ή δικηγόρο - όλοι μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με το πανίσχυρο διεφθαρμένο "Σύστημα" (συμβαίνει σε καθημερινή βάση άλλωστε)... το διεφθαρμένο κατεστημένο που υπάρχει γιατί η ίδια η κοινωνία το έχει αποδεχτεί... και επομένως η κοινωνία μας στο σύνολό της είναι διεφθαρμένη (δεν είναι κάτι που δεν το ξέραμε φυσικά)... Και όπως είχε πει και ο Γκάντι: "Όποιος συγχωρεί και αποδέχεται την αδικία είναι δειλός. Υπηρετείς ένα σατανικό σύστημα πιο αποτελεσματικά με το να υπακούς στις διαταγές και στις προσταγές του. Ένα σατανικό σύστημα ποτέ δεν αξίζει τέτοια υποταγή. Το να δηλώνεις υποταγή σε αυτό σημαίνει να είσαι κοινωνός του κακού" (ισχύει λίγο-πολύ για όλους μας όπως καταλαβαίνετε).Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε καλούς και κακούς ή μαύρους και άσπρους. Από τη μία υπάρχει το κατεστημένο-το "Σύστημα" και από την άλλη η ατομικότητα-ο απλός καθημερινός άνθρωπος που μπορεί να είναι αστυνομικός, δάσκαλος, έμπορος ναρκωτικών... οτιδήποτε... Ο άνθρωπος καταπιέζεται από τους ίδιους του θεσμούς του (και τα διάφορα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτούς) και ο καλύτερος τρόπος για να τα βάλει κάποιος με το "Σύστημα" είναι με εξωθεσμικό τρόπο. Μόνο κάποιος που δεν ανήκει σε αυτό και που δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, μπορεί να το αντιμετωπίσει έστω και πρόσκαιρα σαν τον Omar Little (πάντως ο αγαπημένος μου χαρακτήρας της σειράς ήταν ο Bubbles - και μετά ο Bunk)... γιατί να νικήσει ένας άνθρωπος μόνος του - ή μόνο μια χούφτα ανθρώπων - το "Σύστημα", δεν γίνεται. Αλλά και στις περιπτώσεις που επαναστατεί ολόκληρη η κοινωνία κατά του κατεστημένου, στη συνέχεια δημιουργείται νέο κατεστημένο και πολλές φορές πολύ χειρότερο απ΄το προηγούμενο... Οπότε ποια είναι η λύση; Δεν ξέρω... ίσως να αρκεί η αίσθηση της (δήθεν) "αλλαγής" (δυστυχώς μιλάμε για αλλαγή προσώπων και όχι ιδεολογιών) και η ικανοποίηση που προσφέρει η αίσθηση της (δήθεν) "νίκης"... Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η εξουσία διαφθείρει τον άνθρωπο και θα συνεχίσει να τον διαφθείρει για πάντα γιατί κοινωνία χωρίς κατεστημένο δεν υφίσταται (σημασία δεν έχει η δομή του κατεστημένου, σημασία έχει ότι υπάρχει) κι έτσι επαναλαμβάνονται συνεχώς οι ίδιες καταστάσεις... Στο τέλος της σειράς ***SPOILER*** είχαμε καινούριο McNulty, καινούριο Stringer Bell, καινούριο Omar ***SPOILER***... ΟΛΑ είναι ένας φαύλος κύκλος που ποτέ δεν τελειώνει.
Δεν ξέρω ποια είναι η ρεαλιστική λύση ή αν υπάρχει λύση (βασικά υπάρχει, όλα ξεκινάνε απ΄την οικογένεια, την παιδεία και την κοινωνική πρόνοια, αλλά συνήθως για τους αρμόδιους είναι πολύ ψιλά γράμματα όλα αυτά - ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί κανένα πρόβλημα απ΄τις ρίζες του και κάτω απ'το χαλί θα συσσωρεύεται συνεχώς όλο και περισσότερη βρωμιά) και δεν κατηγορώ για κάτι τη σειρά φυσικά, απλά πιστεύω πως είναι υπερβολικά πολλά από αυτά που γράφονται και λέγονται... Κάποιοι κάνουν λες και ανακάλυψαν την Αμερική... λες και ζούσαν σε άλλο κόσμο πριν... Και σίγουρα δεν άλλαξε τον κόσμο προς το καλύτερο, ούτε και πρόκειται να τον αλλάξει (εδώ ούτε τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της δεν μπόρεσε να βοηθήσει να βγουν απ΄τον βούρκο των ναρκωτικών). Τώρα αν αφυπνίστηκαν κάποιοι, μπράβο τους που κοιμόντουσαν τόσα χρόνια... τυχεροί ήταν...!!! Και δεν λέω, καλή η αφύπνιση, αλλά αν είναι να σε κάνει ακόμα πιο μίζερο, πιο κυνικό και πιο δυστυχισμένο επειδή δεν μπορείς να τα βάλεις με το γαμ... το "Σύστημα"... ποιο το νόημα; Σκατά! Είτε κοιμάσαι, είτε όχι, όλα τα ίδια σκατά είναι κι έτσι θα είναι για πάντα. Γιατί αυτός είναι ο πολιτισμός μας. Σκατά. ΟΛΑ ΣΚΑΤΑ.
Προσωπική αξιολόγηση σειράς: 9.5/10
Υ.Γ. για κάποιο λόγο μου φαίνονται επίκαιρα κάποια πράγματα που είχα γράψει πριν 1 χρόνο περίπου στο twitter (φυσικά δεν τα σχολίασε κανένας)...
(πόσο γαμάτο θα'ταν να έκλεινε μ'αυτή τη σκηνή η σειρά;)
| Sopranos | Deadwood | Oz | Top 15 TV Series of All Time |
