Η προβολή ξεκινούσε στις 9:30 και στο θερινό κινηματογράφο φτάσαμε στις 9:13 (πρώτα λεπτά). Μιλάμε Ο χαμός από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μπροστά από το ταμείο υπήρχε μια ουρά καμιά 30αριά ατόμων. Ξαφνικά κάποιος πληροφορήθηκε από έγκριτες πηγές εντός της αιθούσης (:p) πως και μέσα γίνεται Ο χαμός και αρχίσαμε όλοι να παρακαλάμε να βρούμε θέσεις... Τελικά βρήκαμε, αλλά το κακό ήταν πως τις βρήκαμε στην πρώτη σειρά και η γαμ... η πανσέληνος ήταν στις 2 η ώρα (ευτυχώς δεν έκατσε εκεί για πολύ ώρα:p)!!! Η ταινία άρχισε με μικρή καθυστέρηση (προφανώς κάποιοι έβγαζαν ακόμα εισιτήρια) και όσοι καθόμασταν στην πρώτη σειρά γείραμε τα κεφάλια μας ελαφρώς προς τα πίσω για να βλέπουμε και το πάνω μέρος της οθόνης (δεν περιγράφονται τα νεύρα που είχα επειδή δεν μπορούσα να δω την ταινία όπως θα ήθελα-γ@μώ την γκαντεμιά μου γ@μώ)...
Αρχίζουν τα SPOILERS οπότε από εδώ και πέρα διαβάζετε με δική σας ευθύνη:
Σιγά-σιγά άρχισαν να υποχωρούν τα νεύρα μου, αλλά κάποια πράγματα δεν μου καθόντουσαν και τόσο καλά, μου φαινόντουσαν κάπως αστεία!!! Από τη μια οι σοβαροφανείς ατάκες όπως αυτή στην αρχή της ταινίας όπου ο γερο-Saito κρατούσε τη σβούρα του Cobb και του λέει πως ξέρει τι είναι αυτό... "Εεε... μια σβούρα μήπως;!;!;" - Τουλάχιστον στο LOST αυτή θα ήταν η προφανής απάντηση... :p Αργότερα βέβαια μάθαμε κι εμείς τι ρόλο έπαιζε η σβούρα, αλλά εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε αστείο... Και από την άλλη είχαμε και την κατάχρηση του slow motion...!!! Κάποιος θα πει πως ήταν δικαιολογημένο λόγω του ότι ο χρόνος περνάει πολύ πιο αργά στα όνειρα... ΔΕΝ με νοιάζει!!! Έγινε κατάχρηση. Τόσο slow motion δεν είδα ούτε σε ολόκληρη την τριλογία του Matrix...!!! Μία ώρα να κάνει μπλουμ το γαμ... το βανάκι!!! Είπαμε, δικαιολογείται σεναριακά, αλλά η κατάχρηση κατάχρηση. Δεν είναι ωραίο σαν θέαμα να βλέπεις επί μία ώρα να πέφτει σε αργή κίνηση... Φαινόταν αστείο. Επίσης αστείο ήταν και το σκηνικό όπου ο Joseph Gordon-Levitt πακετάρισε τα σώματα... και ιπτάμενος (και τζέντλεμαν) τα οδήγησε ως το ασανσέρ!!! ΟΥΑΟΥ... εντυπωσιακό εεε;!;!; ΟΧΙ. Σίγουρα υπήρξαν κι άλλα στιγμιότυπα που δεν μου άρεσαν ή που μου φάνηκαν αστεία, αλλά τώρα αυτά θυμάμαι.
Όπως καταλάβατε δεν ξετρελάθηκα καθόλου από αυτό που είδα. Για την ακρίβεια ψιλοαπογοητεύτηκα κιόλας... Εντάξει, δεν λέω, περίπλοκο και ευφυές σενάριο που ευτυχώς δεν ήταν δυσνόητο-αν είχες την υπομονή και το ξεκούραστο μυαλό για να επεξεργαστείς σωστά όλους τους διαλόγους... τα εξηγούσε όλα πολύ καλά, ΑΛΛΑ ήταν υπερβολικά συμπυκνωμένο (θα μπορούσε π.χ. να απλωθεί σε μίνι σειρά και να είναι τέλειο και πιο ολοκληρωμένο). Βέβαια ίσως εσκεμμένα να ήταν τόσο περίπλοκο για να καλύπτει τρύπες (αυτό βέβαια έχει διπλή σημασία), αλλά απαιτείται και 2η θέαση της ταινίας για να το επιβεβαιώσω...
Άλλο ένα μειονέκτημα ήταν πως τα καλύτερα σκηνικά της ταινίας ήταν τελείως καμένα γιατί τα είχαμε δει ΟΛΑ στο υπεργαμάτο trailer... Γενικά δεν εντυπωσιάστηκα από τη δράση, καταντούσε κουραστική (βομβαρδισμός διαλόγων και δράσης ήταν ουσιαστικά)!!! Πραγματικός κίνδυνος όμως δεν υπήρχε... Ναι, νταξ, θα έπεφταν σε χειμερία νάρκη για πάντα...!!! Και γιατί έπρεπε να ενδιαφερθώ; Με έκανε η ταινία να ενδιαφερθώ πραγματικά για κανέναν χαρακτήρα; ΟΧΙ, το μόνο που ήξερε να κάνει πολύ καλά είναι να αναλύει-επεξηγεί λεπτομερώς τον κόσμο των ονείρων και το πως λειτουργούν... Βέβαια υπήρχε και δράμα, αλλά σε αντίθεση με τα όνειρα και το υποσυνείδητο, ήταν τελείως επιφανειακό (παράδοξο κι όμως αληθινό)!!! Όσο κι αν προσπάθησαν ο Nolan και οι πρωταγωνιστές, πραγματική συγκίνηση δεν υπήρχε (το Shutter Island π.χ. τον πέτυχε πολύ καλύτερα το σκοπό του)... Όταν μια ταινία σε βομβαρδίζει με τους διαλόγους της, πως να εμπλακείς 
συναισθηματικά με τους χαρακτήρες αν είσαι ζαλισμένος; Ο Cobb λέει εμφύτευσε στη γυναίκα του την ιδέα πως ο κόσμος των ονείρων είναι ψεύτικος ενώ αυτή είχε χάσει κάθε επαφή με το τι είναι πραγματικό και τι όχι... Μόνο ένας βλάκας θα έκανε ένα τέτοιο πείραμα και μάλιστα με πειραματόζωο την ίδια του τη γυναίκα. Τι περίμενε πως θα γινόταν δηλαδή;!;!; Πως θα επέστρεφαν στον πραγματικό κόσμο και πως όλα θα ήταν μέλι-γάλα; Καλά, νταξ!!! Δεν παίζουν με το υποσυνείδητο κυρ' Cobb.
Αν έπρεπε πάντως να χαρακτηρίσω την ταινία με μία λέξη, αυτή θα ήταν "μπουκωμένη". Ειλικρινά δεν ξέρω πως αλλιώς να την περιγράψω καλύτερα!!! Ο Nolan τη μπούκωσε με 1002 πράγματα (όνειρα, όνειρα σε όνειρα-πολυεπίπεδα όνειρα, υποσυνείδητο, αναμνήσεις, αρχιτέκτονες, προβολές, εμφυτεύσεις ιδεών, τύψεις, δράση, δράμα, κλπ-κλπ) και στο τέλος δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Έφυγα ζαλισμένος από τον κινηματογράφο, αλλά δεν κέρδισα απολύτως τίποτα από την ταινία, δεν είχε απολύτως τίποτα καινούριο να πει... Μόνο στιλιζάρισμα, αλλά ακόμα κι αυτό δεν μου φάνηκε καθόλου εντυπωσιακό (1000 φορές το αντίστοιχο του Matrix) και ψαγμένοι διάλογοι που όμως δεν είχαν κάτι καινούριο να πουν.
Στην τελική τι ήθελε να μας πει ο "ποιητής"; Πως είναι περίπλοκα τα όνειρα; Πως επηρεάζονται από την καθημερινότητά μας, από τις εμπειρίες μας, από το παρελθόν μας, από την ψυχοσύνθεσή μας και πως δεν παίζουν με το υποσυνείδητο;!;!; Όλα αυτά... ε; ΟΥΑΟΥ!!! Μάθαμε κάτι καινούριο; ΟΧΙ. Προλάβαμε να προβληματιστούμε μέσα από τον βομβαρδισμό της ταινίας; ΟΧΙ ιδιαίτερα. Διασκεδάσαμε; Πάλι ΟΧΙ. Ζαλιστήκαμε; ΝΑΙ!!! Μάλλον ο Nolan έχει την εντύπωση πως όσο πιο περίπλοκη-μπουκωμένη είναι μια ταινία, τόσο καλύτερη είναι!!! Ε λοιπόν, όχι. Κάπου πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο, μια χρυσή τομή και αυτή χάθηκε τελείως στο σενάριο του Inception. Δεν υπήρχε κανένα μέτρο... "Άντε πάμε να τα κάνουμε όλα κι ότι βγει. Σίγουρα πολλοί θα εντυπωσιαστούν από το τελικό περίπλοκο-μπουκωμένο αποτέλεσμα".
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη ταινία της δεκαετίας (μιλάμε για ΤΗΝ υπερβολάρα - και ποια "δεκαετία" δηλαδή;!;!; Τώρα μόλις ξεκίνησε... ο.0)!!! Ούτε καν της χρονιάς... Απλά έχουμε καινούρια δεκαετία και κάποιοι είχαν την ανάγκη να βροντοφωνάξουν πως υπάρχει κινηματογραφική σωτηρία και πως αυτή εξαρτάται από μπουκωμένα σενάρια!!! Σίγουρα δεν μιλάμε για κακή ταινία (αντιθέτως), είναι όμως η πρώτη υπερτιμημένη ταινία του 2010 (αναφέρομαι στα περί αριστουργήματος...). Και σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη ταινία του σκηνοθέτη. Παραμένει το Memento στην πρώτη θέση... και πιο αγαπημένη μου το Dark Knight (π.χ. συγκλονιστική ερμηνεία σαν του Ledger δεν θα βρείτε εδώ όσο καλοί κι αν ήταν λίγο-πολύ όλοι οι πρωταγωνιστές). Α ναι, όλα αυτά... ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΑ.
ΥΓ1: Βαθμό δεν βάζω, τον κρατάω ως έκπληξη για τις ταινίες του μήνα... (να πέφτουν τα στοιχήματα τώρα:p)
ΥΓ2: Λατρεύω Ellen Page. ΤΕΛΟΣ.
Αρχίζουν τα SPOILERS οπότε από εδώ και πέρα διαβάζετε με δική σας ευθύνη:
Σιγά-σιγά άρχισαν να υποχωρούν τα νεύρα μου, αλλά κάποια πράγματα δεν μου καθόντουσαν και τόσο καλά, μου φαινόντουσαν κάπως αστεία!!! Από τη μια οι σοβαροφανείς ατάκες όπως αυτή στην αρχή της ταινίας όπου ο γερο-Saito κρατούσε τη σβούρα του Cobb και του λέει πως ξέρει τι είναι αυτό... "Εεε... μια σβούρα μήπως;!;!;" - Τουλάχιστον στο LOST αυτή θα ήταν η προφανής απάντηση... :p Αργότερα βέβαια μάθαμε κι εμείς τι ρόλο έπαιζε η σβούρα, αλλά εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε αστείο... Και από την άλλη είχαμε και την κατάχρηση του slow motion...!!! Κάποιος θα πει πως ήταν δικαιολογημένο λόγω του ότι ο χρόνος περνάει πολύ πιο αργά στα όνειρα... ΔΕΝ με νοιάζει!!! Έγινε κατάχρηση. Τόσο slow motion δεν είδα ούτε σε ολόκληρη την τριλογία του Matrix...!!! Μία ώρα να κάνει μπλουμ το γαμ... το βανάκι!!! Είπαμε, δικαιολογείται σεναριακά, αλλά η κατάχρηση κατάχρηση. Δεν είναι ωραίο σαν θέαμα να βλέπεις επί μία ώρα να πέφτει σε αργή κίνηση... Φαινόταν αστείο. Επίσης αστείο ήταν και το σκηνικό όπου ο Joseph Gordon-Levitt πακετάρισε τα σώματα... και ιπτάμενος (και τζέντλεμαν) τα οδήγησε ως το ασανσέρ!!! ΟΥΑΟΥ... εντυπωσιακό εεε;!;!; ΟΧΙ. Σίγουρα υπήρξαν κι άλλα στιγμιότυπα που δεν μου άρεσαν ή που μου φάνηκαν αστεία, αλλά τώρα αυτά θυμάμαι.
Όπως καταλάβατε δεν ξετρελάθηκα καθόλου από αυτό που είδα. Για την ακρίβεια ψιλοαπογοητεύτηκα κιόλας... Εντάξει, δεν λέω, περίπλοκο και ευφυές σενάριο που ευτυχώς δεν ήταν δυσνόητο-αν είχες την υπομονή και το ξεκούραστο μυαλό για να επεξεργαστείς σωστά όλους τους διαλόγους... τα εξηγούσε όλα πολύ καλά, ΑΛΛΑ ήταν υπερβολικά συμπυκνωμένο (θα μπορούσε π.χ. να απλωθεί σε μίνι σειρά και να είναι τέλειο και πιο ολοκληρωμένο). Βέβαια ίσως εσκεμμένα να ήταν τόσο περίπλοκο για να καλύπτει τρύπες (αυτό βέβαια έχει διπλή σημασία), αλλά απαιτείται και 2η θέαση της ταινίας για να το επιβεβαιώσω...
Άλλο ένα μειονέκτημα ήταν πως τα καλύτερα σκηνικά της ταινίας ήταν τελείως καμένα γιατί τα είχαμε δει ΟΛΑ στο υπεργαμάτο trailer... Γενικά δεν εντυπωσιάστηκα από τη δράση, καταντούσε κουραστική (βομβαρδισμός διαλόγων και δράσης ήταν ουσιαστικά)!!! Πραγματικός κίνδυνος όμως δεν υπήρχε... Ναι, νταξ, θα έπεφταν σε χειμερία νάρκη για πάντα...!!! Και γιατί έπρεπε να ενδιαφερθώ; Με έκανε η ταινία να ενδιαφερθώ πραγματικά για κανέναν χαρακτήρα; ΟΧΙ, το μόνο που ήξερε να κάνει πολύ καλά είναι να αναλύει-επεξηγεί λεπτομερώς τον κόσμο των ονείρων και το πως λειτουργούν... Βέβαια υπήρχε και δράμα, αλλά σε αντίθεση με τα όνειρα και το υποσυνείδητο, ήταν τελείως επιφανειακό (παράδοξο κι όμως αληθινό)!!! Όσο κι αν προσπάθησαν ο Nolan και οι πρωταγωνιστές, πραγματική συγκίνηση δεν υπήρχε (το Shutter Island π.χ. τον πέτυχε πολύ καλύτερα το σκοπό του)... Όταν μια ταινία σε βομβαρδίζει με τους διαλόγους της, πως να εμπλακείς 
συναισθηματικά με τους χαρακτήρες αν είσαι ζαλισμένος; Ο Cobb λέει εμφύτευσε στη γυναίκα του την ιδέα πως ο κόσμος των ονείρων είναι ψεύτικος ενώ αυτή είχε χάσει κάθε επαφή με το τι είναι πραγματικό και τι όχι... Μόνο ένας βλάκας θα έκανε ένα τέτοιο πείραμα και μάλιστα με πειραματόζωο την ίδια του τη γυναίκα. Τι περίμενε πως θα γινόταν δηλαδή;!;!; Πως θα επέστρεφαν στον πραγματικό κόσμο και πως όλα θα ήταν μέλι-γάλα; Καλά, νταξ!!! Δεν παίζουν με το υποσυνείδητο κυρ' Cobb.
Αν έπρεπε πάντως να χαρακτηρίσω την ταινία με μία λέξη, αυτή θα ήταν "μπουκωμένη". Ειλικρινά δεν ξέρω πως αλλιώς να την περιγράψω καλύτερα!!! Ο Nolan τη μπούκωσε με 1002 πράγματα (όνειρα, όνειρα σε όνειρα-πολυεπίπεδα όνειρα, υποσυνείδητο, αναμνήσεις, αρχιτέκτονες, προβολές, εμφυτεύσεις ιδεών, τύψεις, δράση, δράμα, κλπ-κλπ) και στο τέλος δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου. Έφυγα ζαλισμένος από τον κινηματογράφο, αλλά δεν κέρδισα απολύτως τίποτα από την ταινία, δεν είχε απολύτως τίποτα καινούριο να πει... Μόνο στιλιζάρισμα, αλλά ακόμα κι αυτό δεν μου φάνηκε καθόλου εντυπωσιακό (1000 φορές το αντίστοιχο του Matrix) και ψαγμένοι διάλογοι που όμως δεν είχαν κάτι καινούριο να πουν.
Στην τελική τι ήθελε να μας πει ο "ποιητής"; Πως είναι περίπλοκα τα όνειρα; Πως επηρεάζονται από την καθημερινότητά μας, από τις εμπειρίες μας, από το παρελθόν μας, από την ψυχοσύνθεσή μας και πως δεν παίζουν με το υποσυνείδητο;!;!; Όλα αυτά... ε; ΟΥΑΟΥ!!! Μάθαμε κάτι καινούριο; ΟΧΙ. Προλάβαμε να προβληματιστούμε μέσα από τον βομβαρδισμό της ταινίας; ΟΧΙ ιδιαίτερα. Διασκεδάσαμε; Πάλι ΟΧΙ. Ζαλιστήκαμε; ΝΑΙ!!! Μάλλον ο Nolan έχει την εντύπωση πως όσο πιο περίπλοκη-μπουκωμένη είναι μια ταινία, τόσο καλύτερη είναι!!! Ε λοιπόν, όχι. Κάπου πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο, μια χρυσή τομή και αυτή χάθηκε τελείως στο σενάριο του Inception. Δεν υπήρχε κανένα μέτρο... "Άντε πάμε να τα κάνουμε όλα κι ότι βγει. Σίγουρα πολλοί θα εντυπωσιαστούν από το τελικό περίπλοκο-μπουκωμένο αποτέλεσμα".
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη ταινία της δεκαετίας (μιλάμε για ΤΗΝ υπερβολάρα - και ποια "δεκαετία" δηλαδή;!;!; Τώρα μόλις ξεκίνησε... ο.0)!!! Ούτε καν της χρονιάς... Απλά έχουμε καινούρια δεκαετία και κάποιοι είχαν την ανάγκη να βροντοφωνάξουν πως υπάρχει κινηματογραφική σωτηρία και πως αυτή εξαρτάται από μπουκωμένα σενάρια!!! Σίγουρα δεν μιλάμε για κακή ταινία (αντιθέτως), είναι όμως η πρώτη υπερτιμημένη ταινία του 2010 (αναφέρομαι στα περί αριστουργήματος...). Και σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με την καλύτερη ταινία του σκηνοθέτη. Παραμένει το Memento στην πρώτη θέση... και πιο αγαπημένη μου το Dark Knight (π.χ. συγκλονιστική ερμηνεία σαν του Ledger δεν θα βρείτε εδώ όσο καλοί κι αν ήταν λίγο-πολύ όλοι οι πρωταγωνιστές). Α ναι, όλα αυτά... ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΠΑΝΤΑ.ΥΓ1: Βαθμό δεν βάζω, τον κρατάω ως έκπληξη για τις ταινίες του μήνα... (να πέφτουν τα στοιχήματα τώρα:p)
ΥΓ2: Λατρεύω Ellen Page. ΤΕΛΟΣ.
