Interstellar - 15 Differences From the Original Script, Timelines & The Poem!

Σ'αυτό το ποστ θα βρείτε τις 15 σημαντικότερες διαφορές της ταινίας σε σχέση με το αρχικό της σενάριο, 2 διαφορετικά timeline infographics... και το ποίημα, 'Do not go gentle into that good night'. Αν έχετε δει την ταινία, συνεχίστε άφοβα. Οι υπόλοιποι, ΜΑΚΡΙΑ (αυτό το λες και spoiler alert - οπότε νομίζω σας προειδοποίησα)... Ξεκινάμε με τις σεναριακές διαφορές...

1. Cooper And His Son Murph Find a Fallen Space Probe 2. A Fallen Space Probe Brings Cooper To NASA, Not a Morse-Code Gravity Communicating Bookshelf Ghost 3. The Lazarus Missions Never Happened; This Is the First Manned Mission Through the Wormhole 4. Sphere-Shaped Distortions Visit the Crew While Traveling Through The Tiny Wormhole 5. The Mission Only Travels To One Planet: The Ice Planet 6. You Won’t Believe What They Find On The Ice Planet: The Chinese?! 7. A Gravity Machine Is Discovered 8. Evil Matt Damon Never Shows Up, But Instead We Get Aliens and Bad Robots 9. Everyone On Earth Dies But The Story Doesn’t Cut Away To Show Whats Happening On Our Planet 10. Cooper and Brand Fall In Love, Have Sex In Zero Gravity 11. A Second Wormhole Is Discovered and The Distortion “Creatures” Return 12. The Ship Finds a Space Station Built Outside of Space and Time 13. A Time Traveling Wormhole is Discovered 14. Cooper Arrives Back on Earth, But Humanity Is Completely Gone From the Planet 15. The Ending on Cooper Space Station Is the Same, But Different.

Από τις παραπάνω διαφορές, περισσότερο ξεχώρισα τις #9, #12, #14 και #15 και θα ήθελα να υπήρχαν και στο τελικό σενάριο (με τις απαραίτητες τροποποιήσεις φυσικά)... Στο /Film, μπορείτε να διαβάσετε όλες τις λεπτομέρειες (αξίζει)...

"Mankind was born on Earth. It was never meant to die here"

Τα παραπάνω timelines είναι ευπαρουσίαστα και με ωραίο σχεδιασμό, αν θέλετε όμως κάτι πιο περίπλοκο (και να σας προκαλέσει λίγο ίλιγγο και να σας πιαστεί), δείτε κι αυτό:

Το ποίημα του Dylan Thomas, 'Do not go gentle into that good night', αποσπάσματα του οποίου ακούμε στην ταινία από τον Michael Caine:

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on that sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

Όσο για την ταινία... έχω να πω: .-.. --- ...- .
Μόνο: 01101100 01101111 01110110 01100101.

What INTERSTELLAR gets wrong about oh please shut up
— Matt Zoller Seitz (@mattzollerseitz) November 10, 2014

Όπως έγραψε και ο Κρασσακόπουλος στην κριτική του: "Σινεμά που κοιτάζει τ΄αστέρια. Και μας τα δείχνει με τον πιο υπέροχο τρόπο. Μην κοιτάτε το δάχτυλο..."

"Εκεί που το σινεμά δεν έχει πάει ποτέ, ή τουλάχιστον δεν έχει πάει με τόσο φιλόδοξο, συναρπαστικό, μεγαλειώδη, ακαταμάχητο τρόπο."

"όσο κι αν ψάξετε δεν δα βρείτε τίποτα πιο θαρραλέο και φιλόδοξο, τίποτα πιο θεαματικό και την ίδια στιγμή γεμάτο ιδέες κι ερωτηματικά στο σινεμά των ημερών μας."

"Ο Νόλαν κάνει μια περιπέτεια για τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά ένα φιλμ που είναι «μεγαλύτερο από την ζωή» μια από εκείνες τις ταινίες γεγονότα που -δεν συμβαίνει συχνά- είναι ικανές να σημαδέψουν μια γενιά θεατών. Οι φιλοδοξίες του για ένα διαφορετικό σινεμά ήταν πάντα προφανείς κι εδώ το «Interstellar» τις κάνει πράξη. Πολύ πριν το φιλμ απογειωθεί στο άγνωστο, στο σκοτάδι του διαστήματος, όσο βρίσκεται με τα πόδια κολλημένα στην σκονισμένη γη, όπως κι ο ήρωας του δεν μπορεί παρά να κοιτάζει τα αστέρια: δεν κάνει τίποτα με τον τρόπο των άλλων, ξεκολλά με ορμή από την τροχιά του προβλέψιμου και του κοινού, εκτοξεύεται μέσω μια σχισμής στον χρόνο και τα συναισθήματα, στον γαλαξία ενός σπουδαίου μα ακόμη πιο σημαντικά, αναγκαίου σινεμά.

Αυτού που δεν σε παρασύρει απλά μα που ανανεώνει την ελπίδα σου πως ακόμη κι αν όλα μοιάζουν φθαρμένα και γεμάτα σκόνη, νέοι κινηματογραφικοί κόσμοι και μια καινούρια ζωή στο σινεμά είναι πάντα πιθανή..."